Για την ΑΕΚ το στοίχημα παραμένει ένα: να πάρει το πρωτάθλημα ύστερα από 14 χρόνια αναμονής που θα έχουν γίνει 15 στρογγυλά τον ερχόμενο Μάιο. Μπορεί τη σεζόν που τελείωσε η «Ενωση» να μάζεψε τους περισσότερους βαθμούς, να γιόρτασε ο κόσμος την κατάκτηση του «ηθικού πρωταθλήματος», αλλά η προσγείωση στην πραγματικότητα, ειδικά μέσα από το στραπάτσο των πλέι οφ, την ανάγκασε να δει ρεαλιστικά τα πράγματα. Η άφιξη του Γιώργου Δώνη σηματοδότησε το νέο ξεκίνημα. Η ΑΕΚ του Φερέρ θα είχε πάρει με περίπατο τον τίτλο πέρυσι, αν ήξερε να διαχειριστεί τα ματς στα οποία βρέθηκε πίσω στο σκορ. Το εκρηκτικό ξεκίνημα και το καλό ντεμαράζ στο τέλος ίσως και να αρκούσαν, αν ήξεραν στην «Ενωση» να κρατάνε, για παράδειγμα, την ισοπαλία στη Λάρισα ή με τον Ηρακλή στο ΟΑΚΑ αντί να κυνηγούν νευρωτικά τη νίκη. Ειδικά εκείνη η τριπλή αλλαγή στο «Αλκαζάρ» φανέρωσε όλη την τρικυμία εν κρανίω που διακατείχε την ομάδα με τον Φερέρ ανήμπορο στον πάγκο να αλλάξει κάτι την ώρα του ματς.
Η νέα ΑΕΚ του Δώνη θα έχει ταχύτητα. Επέμενα τον Μάιο πως ο Κλέιτον πολύ περισσότερο από τον ΠΑΟ ή τον Ολυμπιακό ταίριαζε στη φιλοσοφία του νέου προπονητή της «Ενωσης». Σε αυτόν τον ρόλο στο 4-3-3 του Δώνη θα χρησιμοποιηθεί ο Σκόκο, που προσωπικά τον θεωρώ πολύ σημαντικό για την «Ενωση». Εχοντας την ανάγκη για καλό άξονα, όπως κάθε παρόμοιο σύστημα διαχρονικά, ο Δώνης δεν έχει πονοκέφαλο πια με την απόκτηση του Κυργιάκου, αλλά και με τον Μαϊστόροβιτς και τη δυναμική επανεμφάνιση του Αλεξόπουλου. Με τον Δέλλα η ΑΕΚ θα ήταν αργή στην άμυνα, ειδικά μετά την απόκτηση του Σουηδού, και ο Λυμπερόπουλος δεν θα είχε θέση βασικού. Και οι δύο με τη συζήτηση για αποδέσμευση που έκαναν με τον Νικολαΐδη έλυσαν τα χέρια του Δώνη, ο οποίος είδε με ανακούφιση τη συμφωνία που έκανε η διοίκηση μαζί τους. Με τα λεφτά επίσης που έβαλε η ΑΕΚ στο ταμείο από τον Παπασταθόπουλο, κίνηση που θεωρώ πάρα πολύ σωστή, ειδικά από τη στιγμή που μπήκε και το ποσοστό της μεταπώλησης του 15% στη συμφωνία, ο «Δικέφαλος Αετός» κινήθηκε αστραπιαία και εξασφάλισε Μπασινά και Κυργιάκο. Δεν συζητάω καν τη χρησιμότητά τους, και ασφαλώς ξέρεις τι παίρνεις όταν συμφωνείς με δύο εν ενεργεία διεθνείς. Η προσπάθεια που έγινε για δανεισμό του Γιούρκα Σεϊταρίδη δείχνει πως ο στόχος της ΑΕΚ είναι μία ενδεκάδα έτοιμη για να κυνηγήσει τον τίτλο. Και για τον Γιούρκα θα ήταν ιδανικό να επέστρεφε στην Ελλάδα, ειδικά με την καμπή που παρουσίασε η καριέρα του. Πλέον στα 27 του χρόνια οφείλει να ξαναβρεί τον εαυτό του.
Η απόκτηση του Χουανφράν φέρνει ισορροπία στα αριστερά και η παραμονή του Μπλάνκο λύνει τα χέρια του Δώνη, με τον Αργεντινό ικανό να παίξει κορυφή στο 4-3-3, αλλά και να είναι «μπαλαντέρ» για να αγωνιστεί μόνος του σε ένα 4-5-1 ή μαζί με τον Σκόκο και τον Ριβάλντο κρυφό κυνηγό σε ένα 4-3-1-2 . Σημαντική συμβολή σε αυτές τις παραλλαγές θα έχει η παρουσία του νεαρού Αντώνη Ρίκκα, για τον οποίο επέμενα από την πρώτη μέρα της απόκτησής του πως θα αποδειχτεί μελλοντικά άξιος αντικαταστάτης του Ζήκου. Ο Μπασινάς στην αρχή ίσως να αγωνιστεί στα αριστερά στα χαφ, αλλά γενικότερα η παρουσία ενός ποδοσφαιριστή με τα χαρακτηριστικά του αρχηγού της Εθνικής βοηθάει τον προπονητή να κάνει πιο ευέλικτη την τακτική του.
Ο Δώνης δείχνει να εμπιστεύεται επίσης τον νεαρό Ζορμπά, αλλά πιστεύει και τον Παυλή και τον Γκέντσογλου. Ειδικά για τον νεαρό αμυντικό χαφ οι εμφανίσεις με την Εθνική Νέων αποτέλεσαν ακόμη ένα διαπιστευτήριο για την αξία του.
Αφησα τελευταίο τον Σάχα. Οι πληροφορίες μιλάνε για τερματοφύλακα με στοιχεία από το παιχνίδι του Σορεντίνο. Αν η ΑΕΚ βρει στο πρόσωπο του Αργεντινού αξιόπιστη λύση κάτω από τα δοκάρια, το αρνητικό κλίμα που είχε δημιουργηθεί θα αντιστραφεί οριστικά. Μεγάλο ερώτημα παραμένει η παρουσία του Ριβάλντο. Η κλάση του είναι αναμφισβήτητη, αλλά στο γρήγορο παιχνίδι που θα θέλει ο Δώνης πώς θα προσαρμοστεί ο Βραζιλιάνος; Και αν δεν του πάει το στυλ παιχνιδιού θα έχει ξανά τις παρεμβάσεις που έκανε στο παρελθόν; Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα που θα κρίνει πολλά για τη φιλόδοξη παρουσία του Δώνη, για τον οποίο εδώ και χρόνια λέω πως είναι ο ταχύτερα εξελισσόμενος νέος Ελληνας τεχνικός.