Μήπως δεν πήγαμε ποτέ τελικά στο φεγγάρι;

Τον Ιούλιο του 1969 έγινε πραγματικότητα το όνειρο του Ιουλίου Βερν. Ο Νιλ Αρμστρονγκ πατούσε στη Σελήνη και η ανθρωπότητα έβλεπε με κομμένη την ανάσα τα πρώτα βήματα της νέας εποχής. Στο εξωτερικό υπάρχουν πολλά βιβλία που ασχολήθηκαν, από τη δεκαετία του '70 ακόμη, με το αν πράγματι ο άνθρωπος πάτησε το πόδι του στη Σελήνη. Παρακολουθώντας σε δορυφορικό κανάλι ένα εξαίσιο ντοκιμαντέρ, τα ερωτήματα που γεννιούνται στο μυαλό είναι πολλά. Η παραγωγή ήταν από την εταιρεία Nash Enterprises, μία από τις καλύτερες του είδους στην (αιμοσταγή και σκληρή) αγορά των ΗΠΑ, και είχε δηλώσεις από ανθρώπους που δούλεψαν στη NASA. Ο Νιλ Αρμστρονγκ, αυτός που έκανε το πρώτο βήμα πάνω στο φεγγάρι, αρνήθηκε ευγενικά να πει οτιδήποτε, δηλώνοντας πως αυτοδεσμεύεται. Τι αναφέρει η εκπομπή; Πως η όλη η ιστορία δεν έγινε ποτέ στην πραγματικότητα και όλα γυρίστηκαν σε μια μυστική βάση των ΗΠΑ που μορφολογικά μοιάζει πολύ με αυτό που αποκαλούμε σεληνιακό τοπίο. Φωτογραφίες από σοβιετικό δορυφόρο που πάρθηκαν πάνω από την Area 51 στη Νεβάδα δείχνουν τη σατανική ομοιότητα της περιοχής με όλο το μπακγκραόυντ που υπήρχε στην προσελήνωση!

Οι άπιστοι Θωμάδες κάνουν λόγο για μία ακόμα ταινία, που γυρίστηκε το 1978 με μικρό μπάτζετ, 5 εκατομμυρίων δολαρίων, η οποία είχε τίτλο «Capricorn One» και πραγματευόταν την προσπάθεια κατάκτησης του Αρη. Η ταινία διηγούνταν πως η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών, αφού είδε πως δεν είχε πιθανότητα να γίνει πραγματικότητα η αποστολή, αποφάσισε να σκηνοθετήσει το γεγονός. Ετσι, ξεγέλασε όλη την ανθρωπότητα, που παρακολούθησε μια αποστολή προς τον Αρη, κάτι που έμοιαζε πολύ με την προσελήνωση του 1969. Ο παραγωγός της ταινίας, μιλώντας στην εκπομπή, είπε αφοπλιστικά πως αφού εκείνοι με τον μικρό τους προϋπολογισμό έκαναν κάτι να μοιάζει τόσο αληθινό, φανταστείτε με τα 400 δισ. δολάρια που είχε η NASA διαθέσιμα τι μπορούσε να φτιάξει!

Ο άνθρωπος που λειτούργησε το όλο σύστημα των εξομοιωτών, ο Μπιλ Kέισινγκ, απομακρύνθηκε το 1973 από τη NASA επειδή «μιλούσε πολύ». Ο ίδιος σε αυτό το ντοκιμαντέρ υπογραμμίζει πως και οι τρεις προσπάθειες που έγιναν με simulator της σεληνακάτου κατέληξαν σε πλήρη αποτυχία! Στη μία, μάλιστα, που υπάρχει και φιλμ, φαίνεται καθαρά πως ο Αρμστρονγκ χάνει τον έλεγχο και προλαβαίνει με τον εκτοξευτή να φύγει από την άτρακτο λίγο πριν συντριβεί στο έδαφος! «Κι όμως», λέει ο Κέισινγκ, «θέλουν να πιστέψουμε πως όλα λειτούργησαν τέλεια την κατάλληλη στιγμή!». Οπως συμβαίνει στις ταινίες του Χόλιγουντ...

Ενα άλλο ερώτημα αφορά το μπακγκράουντ. Ενώ υπάρχει σε όλα τα φιλμ και σε όλες τις φωτογραφίες η Γη πίσω από τους αστροναύτες, γιατί δεν φαίνονται καθόλου αστέρια; Και μάλιστα σε μια τόσο καθαρή ατμόσφαιρα; Επίσης, πώς η σημαία ανεμίζει, όπως φαίνεται καθαρά στα βίντεο και του «Απόλλων 11» και του «Απόλλων 12», ενώ είναι γνωστό και στα παιδάκια πως δεν υπάρχει αέρας στο φεγγάρι;

Ενα ακόμη ερώτημα που τίθεται είναι γιατί στο σημείο της προσελήνωσης δεν άνοιξε κρατήρας κάτω από τη σεληνάκατο, γεγονός πλήρως αφύσικο, σύμφωνα με τους επιστήμονες. Ο Ντέιβιντ Πέρσι, εξειδικευμένος φωτογράφος που δούλεψε στην ομάδα που έφτιαξε την ειδική μηχανή με την οποία απαθανατίστηκαν οι ιστορικές στιγμές, επιμένει πως σε όλες τις δοκιμές οι αστροναύτες στον προσομοιωτή δεν μπορούσαν να κρατήσουν σταθερή την κάμερα! Κι όμως, ως εκ θαύματος στο φεγγάρι τραβούσαν σαν επαγγελματίες, με πολύ καλές λήψεις και σταθερό χέρι! Τις ίδιες απορίες εξέφρασε ο σχεδιαστής της βιντεοκάμερας που χρησιμοποιήθηκε για να τραβήξουν ο Αρμστρονγκ και ο Ολντριν τις πρωτες στιγμές της ιστορικής κατάκτησης. Ο Γιαν Λιούνγκμπεργκ, λοιπόν, λέει πως δεν υπήρχε περίπτωση να έχουν τόσο σταθερό χέρι οι αστροναύτες, γι' αυτό και έκανε προσαρμογή πολλών δεδομένων για τη μάξιμουμ καλυτέρευση της εικόνας. «Οταν είδα το αποτέλεσμα στο φεγγάρι, έμεινα άφωνος. Ομολογώ πως ήταν πολύ καλύτερο και πιθανόν ύποπτο», ήταν επί λέξει τα λόγια του.

Σαν σε ταινία του Χόλιγουντ
Ο Γκας Γκρίσομ μαζί με άλλους δύο αστροναύτες ήταν οι εκλεκτοί που μέσα από τεστ είχαν επιλεγεί για να γίνουν οι πρώτοι που θα πήγαιναν εκεί που κανείς άλλος δεν είχε βρεθεί ποτέ: στο φεγγάρι. Το 1967 άρχισε η εκπαίδευσή τους, αλλά τα λάθη διαδέχονταν το ένα το άλλο. Οι Αμερικανοί, παρασυρόμενοι από τον άκρατο ανταγωνισμό του «Ψυχρού Πολέμου» με τους Σοβιετικούς, ήθελαν να προλάβουν το αντίπαλον δέος. Ο Μπορίς Βολίνοφ, πρώην κοσμοναύτης του «Σογιούζ», δήλωσε πως η χώρα του είχε εγκαταλείψει την ιδέα από τα μέσα της δεκαετίας του '60 και ταυτόχρονα ότι ποτέ δεν πίστεψε πως οι Αμερικανοί τα κατάφεραν. Ο Γκρίσομ, τον Αύγουστο του '67, σε συνέντευξή του στο NBC, εξέφρασε τη δυσπιστία του για το εγχείρημα, λέγοντας πως «θα σκοτωθούν άνθρωποι αν συνεχίσουμε με τόσα λάθη». Δέκα μέρες μετά, ενώ γινόταν πείραμα στον εξομοιωτή, η κάψουλα στην οποία βρίσκονταν ο Γκρίσομ και οι άλλοι αστροναύτες πήρε φωτιά. Τα στόματα έκλεισαν οριστικά, αν πιστέψουμε τους καχύποπτους.

Ο εισαγγελέας Τόμας Ράουντ Μπάρον, που εξέτασε το ζήτημα τον Δεκέμβρη του '67, μίλησε για στοιχεία 500 σελίδων που έδειχναν συνωμοσία. Λίγες μέρες μετά ο ίδιος και η οικογένειά του βρήκαν τραγικό θάνατο, όταν συνετρίβη το αυτοκίνητό του από τρένο ενώ περνούσε αφύλαχτη διάβαση!

Το Ιντερνετ είναι γεμάτο από διευθύνσεις που ασχολούνται με το θέμα. Οι Ιάπωνες αποφάσισαν να στείλουν τον μεγαλύτερο δορυφόρο σε δύο χρόνια από τώρα σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη και να φωτογραφίσουν με την καλύτερη δυνατή ευκρίνεια τη διάσημη Θάλασσα της Ηρεμίας. Αν πράγματι έγιναν οι αποστολές της NASA, τότε η αμερικανική σημαία και τα εγκαταλειμμένα τζιπάκια με τα οποία έκαναν βόλτες οι αστροναύτες θα είναι εκεί. Ακόμα και τα ίχνη από τα βήματα θα φαίνονται, λογικά. Αν όχι, τότε η μεγαλύτερη απάτη του 20ού αιώνα και ουσιαστικά σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας θα αποκαλυφθεί. Τότε θα ξέρουμε αν ήταν αληθινό ό,τι είδαμε και ακούσαμε με την περίφημη ατάκα του Αρμστρονγκ σχετικά με το «ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο, αλλά ένα γιγαντιαίο άλμα για την ανθρωπότητα». Ή αν ήταν απλώς η πιο ακριβή παραγωγή στα χρονικά του κινηματογράφου!