Αναμενόμενες οι μέχρι τώρα χυλόπιτες

Η κατάσταση όσο πάει και χειροτερεύει, όσο πάει και γίνεται πιο περίπλοκη. Οι μέρες περνούν και ο Ολυμπιακός μαζεύει τα κομμάτια του στα μεταγραφικά «ναυάγια».

Το χειρότερο δεν είναι ότι «ναυαγούν» οι περιπτώσεις, αλλά «ναυαγούν», αν και έχει προηγούμενα εκφραστεί αισιοδοξία από τους «κύκλους» της ομάδας πως θα έχουν αίσιο τέλος. Ετσι, πέρασαν 4-5 μέρες μέχρι να συνειδητοποιήσουν στην ΠΑΕ πως η υπόθεση του Ντούντα δεν μπορεί να προχωρήσει. Στην υπόθεση του Ντούσερ είχαμε μια εξέλιξη που κάθε άλλο παρά αποδεικνύει πως έπρεπε να είναι βέβαιοι ή αισιόδοξοι ότι θα τελειώσει αυτή η υπόθεση.

Αν θέλουμε να τα συγκρίνουμε με την προηγούμενη χρονιά, θεωρώ ότι ο Ολυμπιακός και είχε κάνει συγκεκριμένους τους στόχους του νωρίτερα και είχε δουλέψει αρκετά ώστε να τους πείσει ή να τους «ψήσει», αν θέλετε. Ας μην ξεχνάμε πως και οι περσινές προσθήκες δεν ήταν εύκολες. Οταν όμως δεν ζυμώνεις από την ώρα που τελειώνει η σεζόν και δεν βολιδοσκοπείς στόχους και αρχίζεις τέλος Ιουνίου να κινείσαι στο μεταγραφικό παζάρι, είναι επόμενο ότι θα εισπράττεις τη μία χυλόπιτα μετά την άλλη.

Οσο για τη δικαιολογία ότι αρχίζει και ανακατεύεται ο Παναθηναϊκός και ως προς τους στόχους από τον διεθνή χώρο και ότι γι' αυτό δυσκολεύουν τα πράγματα, αυτό είναι ό,τι χειρότερο και δημιουργεί κλίμα. Ο Ολυμπιακός έχω την αίσθηση -και αυτή την εντύπωση δίνει δυστυχώς στον κόσμο του- ότι φέτος δεν έχει όρεξη να ζυμώσει, γι' αυτό και για παραπάνω από σαράντα μέρες κοσκινίζει.

Καλός ο Οσκαρ, αλλά χρειάζεται πολύς δρόμος ακόμα για να καλυφθούν τα κενά που υπάρχουν. Αν αυτά δεν συμπληρωθούν, ας μη ζητήσουν μετά ευθύνες από τον Βαλβέρδε. Για προπονητή τον έφεραν, όχι για θαυματοποιό.