Διάβασαν το ματς, αλλά έμειναν στις εξετάσεις

Η Βιέννη δεν είναι Βερολίνο. Το προφανές στη γεωγραφία αποδείχτηκε και στο γήπεδο, εκεί που η «σκουάντρα ατζούρα» είπε αντίο στο Euro. Και φυσικά ο Ντοναντόνι δεν είναι Λίπι. Ούτε φυσικά ο Ακουιλάνι είναι Πίρλο. Το ποδόσφαιρο, το έχω ξαναπεί, δεν είναι μαθηματικές ακολουθίες. Είναι πρώτα παιχνίδι και ύστερα σπορ. Συνεπώς, η τύχη παίζει μεγάλο ρόλο, όμως πρώτα οφείλεις να κοιτάς και τα υπόλοιπα που διαφοροποιούν τις καταστάσεις. Η τακτική για παράδειγμα. Σε πηγαίνει έως ένα σημείο. Μπορείς να κάνεις τα πάντα σωστά, να κλείσεις χώρους, να δεις από πριν τα κενά, να έχεις εναλλακτικές λύσεις στα μαρκαρίσματα.

Ολα πήγαν τέλεια στους Ιταλούς την Κυριακή. Πιο διαβασμένο παιχνίδι από πλευράς τακτικής καμία άλλη ομάδα δεν έκανε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα αυτές τις 17 μέρες. Δεν έφτανε. Εδωσαν εξετάσεις και κόπηκαν επειδή τη διαφορά στα συστήματα την κάνουν η κλάση και η καρδιά. Η ψυχή, η αποφασιστικότητα. Ο Ντι Νατάλε έμοιαζε να έχει χάσει το πέναλτι πριν το χτυπήσει. Ο Γουίθα το ίδιο. Ο Ντε Ρόσι, αντίθετα, το έβλεπε καθαρά το τέρμα, σούταρε σωστά, αλλά είδε τον Κασίγιας να κάνει μία εξαιρετική απόκρουση. Ο Μπουφόν τη δική του δουλειά την είχε φέρει εις πέρας ήδη. Οχι μόνο την Κυριακή, αλλά κυρίως στο ματς με τη Ρουμανία, όταν το πέναλτι του Μούτου θα έβγαζε την Ιταλία έξω από το δεύτερο κιόλας ματς.

Οι Ιταλοί πήγαν το παιχνίδι στα πέναλτι. Το 2006 στην παράταση του Ντόρτμουντ, ο Λίπι ρίσκαρε να πάρει το ματς και να μη φτάσει μέχρι τη λοταρία, ειδικά με αντιπάλους τους Γερμανούς. Δικαιώθηκε. Στον τελικό με τη Γαλλία, αντίθετα, είδε πως δεν του έβγαινε και περίμενε. Από το τελικό αποτέλεσμα δικαιώθηκε. Δεν ξέρει ποτέ από πριν. Ο Ντοναντόνι δεν τόλμησε. Ηταν και άτυχος. Οι Ιταλοί είχαν αρνητικό τον Κασάνο, απομονωμένο τον Τόνι, κάκιστο τον Περότα, ο οποίος στον ελεύθερο ρόλο στη Ρόμα κάνει πιένες, αλλά εκεί έχει μαζί του τον Τότι. Με τον Τόνι προβλέψιμο και στατικό δεν υπήρχε περίπτωση να απειληθεί η εστία του Κασίγιας.

Οταν πια ρίσκαρε ο Ντοναντόνι με τον Καμορανέζι, παραλίγο να γίνει η ζημιά. Η Ισπανία έβγαλε στο γήπεδο όλο τον σεβασμό της προς την ποδοσφαιρική Ιταλία. Και λίγο έλειψε να το πληρώσει. Ο Αραγονές άλλαζε συνέχεια θέσεις στους κυνηγούς του, όμως μόνο από τον Σίλβα έπαιρνε κάτι διαφορετικό. Η σκέψη και μόνο πως θα πήγαινε το ματς στα πέναλτι (και μάλιστα με την ημερομηνία να δείχνει 22 Ιουνίου) τους πάγωνε. Τρεις φορές στο παρελθόν είχαν ζήσει τη φρίκη του αποκλεισμού σε αυτή την ημερομηνία, αλλά και οι Ιταλοί δεν πήγαιναν πίσω.

Το 1988 το ημερολόγιο έγραφε 22 Ιουνίου, όταν Λιτόφτσενκο και Προτάσοφ τους έκλεισαν το σπίτι στο ημιτελικό παιχνίδι του Euro της Γερμανίας. Και το 2004, πάλι 22 Ιουνίου, αν και νικούσαν τη Βουλγαρία 2-1, το «φιλικό» 2-2 των Σουηδών με τους Δανούς τους πετούσε εκτός διοργάνωσης. Oταν δύο φοβούνται πολύ, τότε οι μοίρες διαλέγουν τον ικανότερο για να σταθούν στο πλάι του. Κι αυτοί ήταν οι Ισπανοί σε αυτό το τουρνουά, οι οποίοι τουλάχιστον και την Κυριακή προσπάθησαν να παίξουν.

Για την Ιταλία η επιχείρηση υπεράσπισης του τίτλου τους στη Νότιο Αφρική το 2010 αρχίζει από την Κύπρο τον Σεπτέμβριο, αλλά με ποιον στον πάγκο; Τον Ντοναντόνι, που πρόσφατα ανανέωσε αλλά όλα δείχνουν πως έχει ταβάνι στην ικανότητα της διαχείρισης κρίσεων, ή τον Λίπι, που κάθισε δύο χρόνια και ανανεώθηκε; Τον οποίο στηρίζει και ο Τύπος (κυρίως η «GAZZETTA») αλλά τον θέλουν και οι οπαδοί; Θα φανεί σύντομα. Για τον Ντοναντόνι θα ήταν άδικο να πει κάποιος πως έφταιγε αυτός που οι «ατζούρι» έφυγαν ήδη από τη διοργάνωση. Εφταιγε και αυτός, αλλά κυρίως πλήρωσε τον τραυματισμό του Καναβάρο (παίκτη που τα χαρακτηριστικά του τον κάνουν αναντικατάστατο) αλλά και του Πίρλο στον προημιτελικό. Ο χαφ της Μίλαν είναι μοναδικός στον ρόλο του, κάτι μεταξύ «δεκαριού» και αμυντικού χαφ, που αλλάζει παιχνίδι και με τα δύο πόδια, που εκτελεί τα στημένα, που ελέγχει τον ρυθμό, που δίνει ηρεμία στη μεσαία γραμμή αλλά και εμπνέει σιγουριά. Αυτά τα δύο μείον αρκούσαν για να πάθει λάστιχο η Ιταλία. Παρ' όλα αυτά, και με αυτά τα προβλήματα άντεξε μέχρι τα πέναλτι, απέναντι σε μια πιο σφριγηλή και πιο ποιοτική ομάδα. Αλλοι θα είχαν καταρρεύσει νωρίτερα.