Προσπάθησε και δικαιώθηκε

Μία πρόκριση στα πέναλτι πάντα εμπεριέχει και μια δόση τύχης. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως, πέρα από τύχη, απένειμε και δικαιοσύνη. Από τον χθεσινό προημιτελικό, μακράν τον χειρότερο από τους τέσσερις της διοργάνωσης, πέρασε η ομάδα που τουλάχιστον προσπάθησε να παίξει μπάλα.

Η Ισπανία έπαιξε πολύ χειρότερα από τα προηγούμενα ματς στους ομίλους, αλλά τουλάχιστον είχε ένα σχέδιο για να παίξει επιθετικό ποδόσφαιρο. Εγκλωβίστηκε από μία ιταλική άμυνα σχεδόν αλάνθαστη, δεν βοηθήθηκε καθόλου από τις αλλαγές του Αραγονές (ιδιαίτερα εκείνη του ανεκδιήγητου Γουίθα, ο οποίος έχασε και πέναλτι), αλλά είχε κάποιες ευκαιρίες στα επικίνδυνα σουτ του Σίλβα ή κάποιες περιπτώσεις του Βίγια που από πλεονεκτικές θέσεις είχε κακά τελειώματα.

Η Ιταλία, αντίθετα, έπαιξε εμφανώς για το «μηδέν», ελπίζοντας ότι μπορεί κάτι, κάπου, κάπως να συμβεί και να φτάσει στο γκολ. Χωρίς σχέδιο, όμως, με λίγες εμπνεύσεις και σέντρες από Γκρόσο και Ζαμπρότα. Μία Ιταλία που ήταν άχρωμη και άτολμη ακόμα και στην παράταση, όταν οι Ισπανοί έδειξαν να μένουν από δυνάμεις. Σίγουρα μέτρησε πολύ η απουσία του Πίρλο, του μόνου που μπορούσε να περάσει μια μπαλιά από τον άξονα, αλλά και η καθυστερημένη αλλαγή του Κασάνο, ο οποίος δεν έκανε τίποτα στο γήπεδο. Εντέλει, στα πέναλτι δεν μίλησε η κλάση του Μπουφόν, αλλά η ψυχραιμία -πλην Γουίθα- των Ισπανών και οι καταπληκτικές αντιδράσεις του Κασίγιας. Τα δύο τα έβγαλε ο Ικερ, στα άλλα δύο έπεσε στη σωστή γωνία και «άγγιξε» την μπάλα. Οπως συμβαίνει πάντα στη διαδικασία των πέναλτι, ο ένας τερματοφύλακας ήταν ο ήρωας της βραδιάς.

H ομάδα του προπονητή νικάει την ομάδα των παικτών

Αν αποφασίσουμε να βάλουμε σε μια κάψουλα του χρόνου ένα DVD με ποδοσφαιρικό ματς για να βλέπουν οι επόμενες γενιές πώς παιζόταν το σπορ το 2008, καλύτερη επιλογή από το Ρωσία - Ολλανδία δεν θα βρούμε. Μόνο που θα είναι παραπλανητική η εικόνα για τον ιστορικό του μέλλοντος. Γιατί δεν είναι συνήθως έτσι τα ματς του 21ου αιώνα. Αυτό το τουρνουά όμως δημιούργησε συνθήκες για να δούμε τελικά ένα τέτοιο παιχνίδι.

Αυτό που απόλαυσαν οι τυχεροί θεατές στη Βασιλεία ήταν ένα κήρυγμα προς το ποίμνιο. Και ευτυχώς υπήρχε παρούσα η τηλεόραση για να μεταδώσει το μήνυμα σε κάθε γωνία του πλανήτη. Η Ρωσία που απολαύσαμε δεν είναι αποτέλεσμα ούτε των εργαστηρίων του Λομπανόφκσι –όπως οι εκπληκτικές Ντιναμό Κιέβου του Μπλαχίν και Σοβιετική Ενωση του Ντασάεφ και του Προτάσοφ– ούτε όμως και λογική εξέλιξη του total football που εμπνεύστηκε ο Μίχελς, έχοντας χαρισματικούς παίκτες στη διάθεσή του τη δεκαετία του '70 αλλά και το 1988 στην κατάκτηση του Euro. Εδώ μιλάμε ξεκάθαρα για ομάδα του προπονητή, του κορυφαίου που υπάρχει εδώ και χρόνια στον κόσμο, του Γκους Χίντινκ. Η Ρωσία που έβγαζε φωτιές έχει έναν αληθινά τεράστιο σούπερ σταρ, τον Αρσάβιν. Γύρω του όμως όλοι οι υπόλοιποι παίζουν στο μάξιμουμ και εκτελούν ένα σχέδιο, δουλεύουν για ένα σκοπό χωρίς να ευνουχίζονται στον βωμό της νίκης. Ο Χίντινκ σαφέστατα χρωστά και σε έναν άλλον Ολλανδό πολλά: τον Ντικ Αντβοκάατ. Ο τελευταίος έκανε τη Ζενίτ να παίζει ολλανδικά, να έχει ένα Ζιριάνοφ που δεν ξέρεις αν είναι αριστερό ή δεξί χαφ, που μετέτρεψε τον Ανιουκόφ από έναν υποσχόμενο δεξιό μπακ σε ένα τούρμπο! Είχα πει πολλές φορές στον NOVAΣΠΟΡ FM πριν αρχίσει η διοργάνωση πως αν έπαιζε ο Πογκρέμπνιακ και υπήρχε και ο Ντενίσοφ, αυτή η Ρωσία με την επιστροφή του Αρσάβιν δεν θα είχε αντίπαλο. Το σημείωνα και στο «ACTIVE» τη μέρα που άρχιζαν οι αγώνες, αλλά πολλοί έσπευσαν να χλευάσουν μετά το 1-4 από την Ισπανία. Μία ήττα που ήρθε επειδή η αμυντική τακτική ήταν αφελής, όπως παραδέχτηκε ο Χίντινκ. Τον οποίο, παρεμπιπτόντως, τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης τόλμησαν να χαρακτηρίσουν... άσχετο! Η παράνοια και η σχιζοφρένεια στην ποδοσφαιρική κριτική δεν είναι μόνο δικά μας προνόμια!

Διόρθωσε τα λάθη

Ο Χίντινκ είδε τα λάθη της πρεμιέρας. Τα διόρθωσε όσο μπορούσε στις προπονήσεις. Αλλαξε τον τρόπο άμυνας ήδη από τον δικό μας αγώνα. Εκεί δεν φάνηκε κάτι συγκλονιστικό, διότι ήμασταν πολύ ανίσχυροι επιθετικά για να τους απειλήσουμε. Ομως ήδη καταλάβαινες πως ο Σέμακ θα είχε άλλο ρόλο απ' ό,τι με την Ισπανία. Το αρκετά επιθετικογενές 4-1-2-1-2 που προτιμήθηκε απέναντι στους «φούριας ρόχας» έγινε ουσιαστικά 4-1-4-1 με εμάς και δεν μετατράπηκε με την επιστροφή του Αρσάβιν στο ματς με τη Σουηδία. Εκεί πια ο Χίντινκ ζήτησε από τους μπακ του να ανεβαίνουν μεν, αλλά να τους καλύπτει σε εκείνες τις περιπτώσεις ο Σέμακ ή ο Σεμσόφ, κάτι που έκανε την όλη εικόνα να μοιάζει καταιγιστική. Η Ρωσία έχοντας τον Ανιουκόφ δεξιά αλλά κυρίως τον Ζιρκόφ αριστερά (με διαφορά τον κορυφαίο σε αυτή τη θέση αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη) κατάφερνε να επιτίθεται με επτά και με οκτώ παίκτες! Στο ματς με την Ολλανδία ο Χίντινκ προσάρμοσε το κέντρο του στους χαφ των «οράνιε». Διπλή ζώνη πίσω από τη σέντρα, αλληλοκαλύψεις σε κάθε πλαγιοκόπηση των Ολλανδών. Οταν πέρασαν τα πρώτα είκοσι λεπτά και ο Φαν Νιστελρόι, μην έχοντας χώρο, γύριζε και αυτός πίσω για να πάρει την μπάλα, οι Ρώσοι αύξησαν την πίεση και οι δύο μπακ άρχισαν να χτυπάνε όλο και πιο πολύ, βοηθώντας τον Αρσάβιν, που ταλαιπωρούσε τον Μπουλαρούζ, και τον Παβλιουτσένκο, ο οποίος δεν άφηνε τον Φαν Μπρόνκχορστ να προωθείται. Οποτε οι Ολλανδοί οπισθοχωρούσαν για να αμυνθούν, ερχόταν κάποιος, όπως ο Κολόντιν, και βομβάρδιζε με σουτ από τριάντα μέτρα! Στο πρώτο ημίχρονο οι Ρώσοι ήταν η κλασική εικόνα ομάδας που με την ψυχολογία να βοηθά ανέβαινε κάθε λεπτό, σε αντίθεση με την Ολλανδία που σε κάθε προσπάθεια που δεν έβγαινε ο εκνευρισμός αυξανόταν.

Tρέχει για πέντε μαζί

Ο Φαν Μπάστεν έχει δηλώσει πως αποφάσισε να ασχοληθεί με την προπονητική, όταν ένα βράδυ του μίλησε για πολλή ώρα ο Χίντινκ. Η «γριά αλεπού» ξέρει όμως τόσα κόλπα, που κάποια μέρα ίσως τα μάθει ο Μάρκο. Αν μπορούσε να μπει έστω και μισή ώρα να παίξει σήμερα, είναι σίγουρο πως θα έκανε πολύ καλύτερα αυτά που δεν κατάφερε ο Φαν Νιστελρόι και ο Φαν ντερ Φάαρτ. Από τον πάγκο δεν βοήθησε η επιλογή του Αφελάι αντί του Ρόμπεν. Οχι μόνο αδυνάτισε τα άκρα, αλλά με τον Φαν Πέρσι να μένει δεξιά και να εξαφανίζεται, ο Ζιρκόφ όσο περνούσε η ώρα έκανε πάρτι. Η Ολλανδία έκανε 28 τελικές προσπάθειες, όμως μόνο οι έξι από αυτές έγιναν μέσα από την περιοχή! Και έμεναν μόνο κάποια στημένη μπάλα, από την οποία ήρθε άλλωστε η ισοφάριση, και τα μακρινά σουτ του Σνέιντερ να απειλούν ελάχιστα τον Ακινφέεφ.

Οι προπονητές δεν κερδίζουν τα ματς, λένε κάποιοι. Οι χαρισματικοί παίκτες το καταφέρνουν. Σύμφωνοι, αλλά όταν οι ποδοσφαιριστές συνειδητοποιούν πως όταν κάνουν ακριβώς αυτά που λέει ο προπονητής τα υπόλοιπα έρχονται από μόνα τους πιο εύκολα, τότε και οι ίδιοι απογειώνονται. Ο Χίντινκ επανέφερε ύστερα από δύο χρόνια τον Σέμακ στην ομάδα, επειδή τον είδε με τη Ρουμπίν Καζάν στο πρωτάθλημα να κάνει τον Μάρτιο και τον Απρίλιο εκπληκτικά παιχνίδια. Τον είχε στο μυαλό του για ένα ρόλο και στον δρόμο του βρήκε και άλλον έναν. Ο αρχηγός των Ρώσων, αληθινός μαραθωνοδρόμος, τρέχει για πέντε μαζί και δίνει την ευκαιρία στους άλλους να κάνουν τέχνη! Εκείνο που προβληματίζει για τη Ρωσία είναι πως δημιουργεί δέκα καλές φάσεις για να σκοράρει! Εκεί μπαίνει ο παράγοντας «απουσία Πογκρέμπνιακ», ο οποίος και στη Ζενίτ έκανε γκολ ανά τρεις με τέσσερις καλές φάσεις που δημιουργούσε η ομάδα. Μέχρι τώρα αυτό, με εξαίρεση την πρεμιέρα, δεν το πλήρωσαν οι παίκτες του Χίντινκ. Αν στον ημιτελικό όμως χάσουν ξανά τόσα γκολ, είναι πιθανό να κοστίσει ακριβά.