Τους πάνε τα Μουντιάλ πιο πολύ από τα Euro των Ιταλών, αλλά απόψε θέλω να πιστεύω πως θα αντιμετωπίσουν το ματς με τη Ρουμανία ως τελικό. Και όταν βρίσκονται στη γωνία στριμωγμένοι, συνήθως βγάζουν από μέσα τους αυτό το ένστικτο αυτοσυντήρησης που χαρακτηρίζει τις μεγάλες ομάδες. Οι Ιταλοί παραδοσιακά στα Μουντιάλ αποδίδουν καλύτερα. Τους πηγαίνει το περιβάλλον. Στο παρελθόν έχουν πάρει μόλις ένα Euro, εκείνο του 1968, που έγινε στη χώρα τους. Και έπαιξαν ακόμα έναν τελικό το 2000 στο Ρότερνταμ. Το 1984, αν και παγκόσμιοι πρωταθλητές, δεν πήγαν καν στην τελική φάση στη Γαλλία, αποκλειόμενοι με κάτω τα χέρια σε έναν όμιλο με Τσεχοσλοβακία και Ρουμανία, χωρίς νίκη παρά μόνο στο τελευταίο ματς με την Κύπρο! Το 1992, αν και είχαν εξαιρετική ομάδα, δεν προκρίθηκαν στην τελική φάση στη Σουηδία. Το 1996 με νωπές τις δάφνες από την πορεία έως τον τελικό του αμερικανικού Μουντιάλ άρχισαν με νίκη εναντίον των Ρώσων, όμως αποκλείστηκαν στη συνέχεια, επειδή ο Τζόλα αστόχησε στο πέναλτι με αντίπαλο τον Κέπκε στο ματς με τους Γερμανούς. Πριν από τέσσερα χρόνια έπεσαν θύματα της σκανδιναβικής συνωμοσίας, στο 2-2 ανάμεσα στους Δανούς και τους Σουηδούς.
Ο Ντοναντόνι είναι αλήθεια πως τα έκανε θάλασσα στο ματς με την Ολλανδία. Ενώ οι αντίπαλοί του είχαν διαβάσει το ματς, αυτός έκανε κάποιες άστοχες επιλογές και δεν μπόρεσε να περισώσει την κατάσταση. Μόνο πέντε παίκτες μοιάζουν να έχουν σίγουρη θέση απόψε: ο Μπουφόν, ο Ντε Ρόσι (που κανείς δεν κατάλαβε το σκεπτικό να χρησιμοποιηθεί ο Αμπροζίνι στη θέση του με τους Ολλανδούς), ο Γκρόσο, ο Τόνι και ο Τζαμπρότα. Ο Ντελ Πιέρο λογικά θα επιστρέψει και ο Πίρλο θα πρέπει να έχει πιο πολλές βοήθειες. Η Ιταλία, που θα αντιμετωπίσει το ματς σοβαρά και που θα επιχειρήσει να το πάρει με ορθόδοξο τρόπο αλλά με εξυπνάδα (κάτι που έλειψε από τη Γαλλία), έχει πιθανότητες να τα καταφέρει. Η Ρουμανία θα παίξει με τον ίδιο τρόπο που μπλόκαρε τη Γαλλία. Οι τρεις αμυντικοί χαφ με τον Κίβου σε αυτόν τον ρόλο που είχε και εκτέλεσε υποδειγματικά με τους «τρικολόρ», θα αποτελέσει το «κλειδί». Το πάγωμα του παιχνιδιού θα είναι για την ομάδα του Πιτούρκα το πρώτο συστατικό για να φτάσει στην ισοπαλία και μετά βλέπει. Τέτοια παιχνίδια που μοιάζουν τελικοί η Ιταλία τα νιώθει στο πετσί της καλύτερα από οποιαδήποτε άλλη εθνική ομάδα. Της ταιριάζουν γάντι! Αν ανοίξει σωστά το παιχνίδι από τα άκρα, θα νικήσει. Ενα γκολ είναι όλο το ματς. Και αυτός που δίνει στην Ιταλία την ποιότητα για να φτάσει με διαφορετικό τρόπο στην εστία των Ρουμάνων απ’ ό,τι οι Γάλλοι που δεν το κατάφεραν είναι ο Ντελ Πιέρο.
Θα ρίσκαρα λέγοντας πως η Ιταλία θα νικήσει, όχι γιατί αυτή τη στιγμή είναι καλύτερη από τους Ρουμάνους, αλλά επειδή πιστεύω πως ο εγωισμός των «ατζούρι» θα τους ωθήσει να διορθώσουν την εικόνα της Βέρνης. Η άμυνά τους παραμένει ένα μυστήριο. Ο Καναβάρο δεν αντικαθίσταται εύκολα και ο Μπαρτζάλι με τον Ματεράτσι είναι αταίριαστοι. Ομως, αν η Ιταλία περάσει στα νοκ άουτ, θέλω να δω ποιος θα την αντιμετωπίσει στα ίσα!
Στο άλλο ματς η Ολλανδία οφείλει να μας αποδείξει πως δεν ήταν τυχαίο αυτό που είδαμε με την Ιταλία. Προσωπικά, επειδή πίστευα στην ομάδα αυτή και το ανέλυσα πριν αρχίσει το Euro από αυτή τη στήλη, είμαι βέβαιος πως και με τη Γαλλία θα παίξει καλά. Φυσικά και οι Γάλλοι, που δεν θα βρουν πολυπρόσωπο τείχος όπως με τη Ρουμανία αλλά θα έχουν χώρους, θα αγωνιστούν καλύτερα. Η ποιότητα των χαφ της Ολλανδίας θα είναι καταλυτική όμως. Ο Ενχελάαρ και ο Ντε Γιονγκ δίνουν χώρο και χρόνο στον Σνέιντερ και τον Φαν ντερ Φαρτ να φτιάχνουν παιχνίδι και ο Κάουτ πιέζει πολύ και θα εμποδίζει τον Αμπιντάλ να ανεβαίνει και να βοηθά στην επίθεση. Μοιάζει ένα πολύ ελκυστικό ματς και θα βοηθήσει ένα γρήγορο γκολ.