Περιμέναμε χθες στο «Βαλς Σιζενχάιμ» μία Εθνική βγαλμένη από το «μαγικό» 2004 της Πορτογαλίας. Ή στη χειρότερη περίπτωση την ομάδα που εντυπωσίασε στα προκριματικά του τρέχοντος Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Δυστυχώς για όλους μας, όμως, κάτι τέτοιο δεν έγινε.
Το σύνολο που εμφανίστηκε χθες στην Αυστρία, περισσότερο θύμισε το αντίστοιχο που έπαιξε στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών πριν από 3 χρόνια και το οποίο, κυρίως στο ματς με την Ιαπωνία, δεν κατάφερε να πλησιάσει στη μεγάλη περιοχή των Ασιατών.
Το ξεκίνημα της Εθνικής, λοιπόν, στο Euro δεν ήταν το ιδεατό και ο βασικός λόγος έχει να κάνει με την ατολμία που επέδειξαν οι διεθνείς μας. Σε όλο το ενενηντάλεπτο το μόνο που έχουμε να σημειώσουμε επιθετικά, ήταν η ευκαιρία του Βασίλη Τοροσίδη προς το τέλος. Τίποτε άλλο. Οταν το ματς ήταν ισόπαλο και πολύ περισσότερο όταν οι Σουηδοί έκαναν το 2-0 στο 72', δεν μπορέσαμε να κάνουμε τίποτα ώστε να απειλήσουμε τους αντιπάλους μας. Δεν είχαμε νεύρο, η ατολμία μας ήταν ξεκάθαρη, όσο και το γκολ του Ιμπραΐμοβιτς. Τέρμα με το οποίο η Σουηδία έκανε το πρώτο βήμα για την επικράτηση.
Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι πρόκειται για το πρώτο γκολ ύστερα από 13 «άκαπνες» εμφανίσεις με την εθνική Σουηδίας του πανύψηλου παίκτη. Ο σέντερ φορ της Ιντερ είχε να νιώσει τη σχετική χαρά από τον Οκτώβριο του 2005. Το δεύτερο γκολ, αν και θεωρώ ότι υπήρξε φάουλ πάνω στον Κυργιάκο, έπρεπε δίχως αμφιβολία να αποτραπεί. Τη στιγμή που στη φάση ήταν δύο αμυντικοί δικοί μας και ο Νικοπολίδης και από πλευράς Σουηδίας μόνο ο Χάνσον, ο σκόρερ, είναι αδικαιολόγητο που δεχθήκαμε το γκολ. Κάποιος θα έπρεπε να έχει «καθαρίσει» και μάλιστα με άνεση τη φάση.
Στο πρώτο ημίχρονο, το οποίο μακράν από πλευράς ποιότητας είναι το χειρότερο μέχρι τώρα στη διοργάνωση, η Εθνική είχε σωστή αμυντική συμπεριφορά. Ο Ρεχάγκελ έβαλε τρεις κεντρικούς αμυντικούς και ο Σωτήρης Κυργιάκος κυριάρχησε σε αυτό το διάστημα, έχοντας απέναντί του τον Ιμπραΐμοβιτς. Ο Ελληνας αμυντικός τού πήρε όλες τις κεφαλιές και γενικά δεν του επέτρεψε να δράσει όσο επικίνδυνα θα ήθελε.
Και αν στην άμυνα τα πράγματα κύλησαν ομαλά, δεν συνέβη το ίδιο στην επίθεση, στην οποία το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα δεν ήταν καθόλου απειλητικό. Το μόνο που κατάφεραν οι διεθνείς μας ήταν μόλις ένα σουτ του Μπασινά, το οποίο δεν ανησύχησε καθόλου τον Ιζακσον.
Η επανάληψη ξεκίνησε με μία λανθασμένη, όπως αποδείχθηκε εκ των πραγμάτων, αλλαγή με τον Σαμαρά αντί του Γκέκα. Στην επίθεση συνεχίζαμε να μην μπορούμε να φανούμε απειλητικοί και οι Σουηδοί, σαφώς πιο δραστήριοι, μας έβαλαν δύο γκολ μέσα σε ένα πεντάλεπτο, «καθαρίζοντας» στην ουσία το ματς.
Και επειδή οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους, όπως ο Οτο Ρεχάγκελ έχει πάρει τα εύσημα γι' αυτό που έχει δημιουργήσει, χθες σε αυτόν αναλογεί η μεγαλύτερη ευθύνη για την ήττα και την εμφάνιση.