Δεν τα παρατάμε

Δεν μπορέσαμε χθες. Δεν μπορέσαμε γιατί πολλά πράγματα δεν πήγαν καλά. Η Εθνική δεν πήρε βοήθεια από τα άκρα της, για να μπορέσει να χτυπήσει την αργή σε αντιδράσεις άμυνα των Σουηδών.

Δεν είχε σε καλή μέρα ορισμένους παίκτες της. Δεν μπόρεσε να παίξει σωστά και μεθοδικά όπως κάνει τις καλές μέρες της. Δεν είχε τρόπο να βγει μπροστά. Κι αυτό ίσως με πειράζει πιο πολύ και από το ότι χάσαμε. Το κακό είναι ότι δεν βλέπω πώς μπορεί να διορθωθεί αυτό στη συνέχεια.

Ωστόσο μέχρι να φάμε το γκολ, η Εθνική έπαιζε τουλάχιστον επαρκώς έξυπνα ώστε να μπορεί να μένει στο παιχνίδι. Πατώντας τη μία ώρα αγώνα και για περίπου έξι – επτά λεπτά έδωσε σημάδια ζωής, όμως ήρθε η κλάση του Ζλάταν για να γείρει οριστικά την πλάστιγγα στο ματς.

Ο μόνος που κάπως δικαίωσε τον Ρεχάγκελ από τις αλλαγές ήταν ο κινητικός στα άκρα Αμανατίδης, ωστόσο ήταν ήδη αργά για το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα. Ενα ακόμα δυστύχημα είναι ότι ο «Κάρα» μετά το 60' φαινόταν καταπονημένος.

Δείχναμε ότι έχουμε υπομονή. Λίγες στιγμές πριν δεχτούμε το γκολ, είχαμε αρχίσει να γινόμαστε αφεντικά στο γήπεδο. Αν και δυνάμεις φαινόταν να μην υπάρχουν πολλές, η Εθνική ομάδα λίγο πριν δεχτεί το γκολ προσπαθούσε. Είχε μια καλή έξαρση.

Αν ο Καραγκούνης έκανε πάσα στον Κατσουράνη στο κλέψιμο που έγινε κοντά στην περιοχή των Σουηδών θα μπορούσαμε να είχαμε πάρει το προβάδισμα, αλλά είχαν τον Ζλάταν που με ένα έξοχο σουτ νίκησε τον Νικοπολίδη.

Το δεύτερο τέρμα ήταν απλά παιδαριώδες μετά την απόκρουση του πορτιέρο της Εθνικής.

Mετά το 2-0 δεν υπήρχε κουράγιο για αντίδραση. Η ουσία είναι ότι δεν έχει χαθεί κάτι, αλλά οπωσδήποτε το προβάδισμα για την πρόκριση αυτή τη στιγμή το έχουν οι Σουηδοί.

Δεν τα παρατάμε πάντως. Και μόνο η παρουσία μας σε αυτή την τελική φάση είναι μεγάλη υπόθεση.

Ομως η Ελλάδα μπορεί να κάνει ακόμα την ανατροπή, να αλλάξει την εικόνα της, αλλά και τις ισορροπίες του ομίλου.