«Οδοστρωτήρας» ο Ενχελάαρ και «ογκόλιθος» ο Κίβου

Ξέραμε πως αυτός θα ήταν ο «όμιλος του θανάτου». Δύσκολα, όμως, θα περιμέναμε τέτοια πρεμιέρα. Προσωπικά, περίμενα την «γκέλα» των Γάλλων. Όχι, όμως, τον «διασυρμό» των Ιταλών, με αυτόν τον τρόπο. Ντομενέκ και Ντοναντόνι θα έχουν πολλά να διαβάσουν από τον Τύπο στη χώρα τους και δεν θα είναι διόλου τιμητικά.
Από την Ολλανδία, έστω και με το πρώτο γκολ να είναι άκρως αμφισβητούμενο, δεν θα περίμενε κανείς κάτι καλύτερο. Πιστοποίησαν από το πρώτο ματς πως η άμυνα της Ιταλίας, δίχως Καναβάρο και Νέστα, δεν υφίσταται. Ο Ιταλός τεχνικός προτίμησε να παίξει με τον Αμπροσίνι, τον Πίρλο και τον Γκατούζο στο κέντρο και ένα σχήμα που έμοιαζε με 4-3-2-1, με τον Καμορανέζι και τον Ντι Νατάλε να πλαισιώνουν τον Τόνι. Άφησε στον πάγκο Ντε Ρόσσι, Ακουιλάνι και τον Περόττα, που έπαιζαν στην καλύτερη ομάδα της Ιταλίας, που ήταν η Ρόμα. Αντί γι’ αυτόν τον «άχρωμο» και «άγευστο» Αμπροσίνι. Αριστερά έπαιζε ο Τζαμπρόττα και μετά, όταν έγιναν οι αλλαγές, ήταν αργά. Εύσημα για τις καθοριστικές επεμβάσεις στον Φαν Ντερ Σαρ, έξοχο ματς από τον Ένχελααρ της Τβέντε, που «έκλεψε» τις εντυπώσεις περισσότερο από κάθε άλλον σε αυτό το ματς με τον τρόπο που μάρκαρε, αλλά «άπλωνε» και το παιχνίδι. Οι Ολλανδοί «έσπασαν» και την κατάρα των 30 ετών, μιας και είχαν από το 1978 να νικήσουν την Ιταλία και μαζί «έλυσε τα μάγια» και ο Φαν Μπάστεν, που ως παίκτης δεν είχε νικήσει ποτέ τη «σκουάντρα ατζούρα».

Ο Κρίστιαν Κίβου είναι ένας ποδοσφαιριστής πολυσύνθετος. Δεν έχουμε συνηθίσει να τον βλέπουμε σαν αμυντικό χαφ, όμως έκανε έξοχη δουλειά. Ο Ντομενέκ πρέπει να εξηγήσει γιατί άφησε την ομάδα δίχως επιθετική βοήθεια, τον Ανελκά να βολοδέρνει για περίπου 80 λεπτά στο γήπεδο, τον Μακελελέ και τον Τουλαλάν να μην μπορούν να δώσουν κάποια βοήθεια από το κέντρο και τα άκρα του να έχουν μπλοκαριστεί από τους έξοχους Ρατ και Κόντρα. Ο Ανρί με τον Βιεϊρά έμειναν θεατές στον πάγκο και απλά δεν υπήρχε ο τρόπος αυτή η Γαλλία να βάλει γκολ, ακόμα και αν έπαιζε δέκα παιχνίδια απανωτά απόψε.