Ομάδα με φανέλα αλλά και επίθεση που τρομάζει

Aν υπάρχει ένα ξεκάθαρο φαβορί σε αυτό το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, είναι η Γερμανία. Μεγαλύτερο από ό,τι ήταν πριν από δύο χρόνια στο Μουντιάλ που διοργάνωσε η ίδια. Τότε υπήρχε πίεση. Μόνο το 3% των Γερμανών πίστευαν ότι η ομάδα τους είχε τύχη στη διοργάνωση! Τελικά δεν τα κατάφεραν απλώς και μόνο επειδή οι Ιταλοί τούς νίκησαν στον συγκλονιστικό ημιτελικό του Ντόρτμουντ, αλλά η τρίτη θέση πανηγυρίστηκε! Πρωτόγνωρο γεγονός για Γερμανούς. Αλλά συνάμα και καθαρτικό ψυχής. Πίστεψαν ξανά στην ομάδα τους. Την είδαν να αγωνίζεται καλά. Την είδαν να ξεπερνά τον εαυτό της σε πολλά σημεία. Και χειροκρότησαν τον Γιούργκεν Κλίνσμαν, ο οποίος έφυγε αφήνοντας την ομάδα στον βοηθό του, Γιόακιμ Λεβ. Η αλλαγή ήταν χωρίς αναταράξεις. Η πρόκριση ήρθε εύκολα, η πρώτη ομάδα που εξασφάλισε τη συμμετοχή της στα τελικά. Τώρα πάει σε... γνώριμα εδάφη για να αγωνιστεί σε έναν όμιλο στον οποίο κανείς δεν την τρομάζει. Θα περάσει εύκολα και μετά στα προημιτελικά, αν δεν συγκρουστεί με την Πορτογαλία, θα είναι στην τετράδα. Και Γερμανία σε τόσο μεγάλη διοργάνωση που παίζει ημιτελικό δεν μπορεί παρά να είναι φαβορί. Ολα αυτά στα χαρτιά. Ομως η ισορροπία της ομάδας είναι καλύτερη από το 2006. Και ο Μπάλακ προέρχεται από ένα εξαιρετικό πρωτάθλημα από τον Νοέμβριο και μετά που επανήλθε στην Τσέλσι. Και η Γερμανία του 2008, όπως όλα αυτά τα έξι χρόνια, εξαρτάται από την παρουσία του Μπάλακ.

Με την ευκαιρία ας διευκρινίσω κάτι που ρωτούν πολλοί. Η εθνική Γερμανίας φορά άσπρα και μαύρα, διότι αυτά είναι τα χρώματα της περιοχής της Πρωσίας (Βερολίνο και Βραδεμβούργο), που ήταν ο οικονομικός κολοσσός της χώρας προπολεμικά. Οσο για το πράσινο, που είναι η δεύτερη επιλογή, είναι το χρώμα της Σαξονίας (Λειψία και Δρέσδη), που αποτελούσε τη δεύτερη δύναμη της Γερμανίας στην προ Β' Παγκοσμίου Πολέμου εποχή! Τώρα πάμε λίγο στη στατιστική. Η διοργανώτρια χώρα του προηγούμενου Μουντιάλ αποτελεί την πλέον παραδοσιακή ευρωπαϊκή δύναμη στις μεγάλες διοργανώσεις. Τρεις τίτλοι το ’54, το ’74 και το ’90, φιναλίστ το ’82, το ’86 και το 2002 στα Παγκόσμια Κύπελλα, πρωταθλήτρια Ευρώπης το ’72, το ’80 και το 96, φιναλίστ το ’76 και το ’92. Καμία άλλη χώρα της Ευρώπης δεν έχει τέτοια συνεπή και σταθερή συμμετοχή σε υψηλό επίπεδο, με εξαίρεση την Ιταλία.

Η ευφορία που είχε καταλάβει τη χώρα μετά την ενοποίηση του 1990, ύστερα από την πτώση του τείχους, αποδείχτηκε ανεκπλήρωτος πόθος. Τα ταλέντα στέρεψαν, η εθνική ομάδα βίωσε πρωτόγνωρες αποτυχίες. Η Γερμανία το 1996 πήρε ένα Euro που τώρα μοιάζει ως το κύκνειο άσμα μιας εποχής, στην οποία κάθε διοργάνωση που σεβόταν τον εαυτό της την καθιστούσε φαβορί!

Πριν από έξι χρόνια στην Απω Ανατολή κανείς δεν της έδινε τύχη. Επαιξε τελικό. Κλασικό τευτονικό πείσμα είπαν κάποιοι. Αλλοι μίλησαν για συγκυρία. Η αλήθεια; Κάπου στη μέση. Από τον τελικό του «Γουέμπλεϊ» το 1996 με την Τσεχία, οι Γερμανοί αγνοούσαν τη νίκη σε μεγάλη διοργάνωση με Ευρωπαίο αντίπαλο έως το ματς με την Πολωνία στο Μουντιάλ πρόπερσι! Απίστευτο και συνάμα επεξηγηματικό για το ότι, για παράδειγμα, στα δύο Euro που ακολούθησαν τον θρίαμβο στα αγγλικά γήπεδα πριν από δώδεκα χρόνια η Γερμανία πήγε άπατη. Στις Κάτω Χώρες το 2000 ήταν τελευταία στον όμιλό της. Τέσσερα χρόνια μετά, στην Πορτογαλία, πέρασε μόνο τη Λετονία! Στο Μουντιάλ όμως, που υπάρχουν Σαουδική Αραβία, Παραγουάη, Μεξικό, ΗΠΑ, Κορέα, Κόστα Ρίκα, Εκουαδόρ, προχώρησε και το 2002 και το 2006. Εκεί η φανέλα μετράει πολύ!

Η ιστορία των μεγάλων διοργανώσεων έχει πολλά κεφάλαια ποτισμένα από τα δάκρυα αυτών που υποτίμησαν τους Γερμανούς! Εδώ, σε αυτό το τουρνουά, ξεκινούν και στα στοιχήματα και στην ουσία ως το απόλυτο φαβορί. Δεν έχει συμβεί από το Euro του 1992 κάτι ανάλογο. Τότε έφτασαν μέχρι τον τελικό για να πέσουν πάνω στην εκπληκτική Δανία και να πάθουν ζημιά. Τα ατού τους είναι πιο πολλά από τα πιθανά μειονεκτήματά τους. Πρώτο και καλύτερο βέβαια, ο Λέμαν. Αναπληρωματικός όλη τη χρονιά στην Αρσεναλ, απορεί κανείς αν θα είναι σε θέση να λειτουργήσει καταλυτικά η παρουσία του. Δεύτερο ζήτημα η κακή σεζόν του Κλόζε. Δεν είναι ο Κλόζε του 2006 όταν αποτέλεσε και το… πουλέν μου για πρώτος σκόρερ στο Μουντιάλ, αλλά παραμένει ένας ικανότατος κυνηγός που δεν ξεχνά την τέχνη του. Δίπλα του ο Ποντόλσκι επίσης είχε μέτρια χρονιά στην Μπάγερν, όμως το ότι πάρα πολλοί προέρχονται από τον ίδιο σύλλογο (Λαμ, Σβαϊνστάιγκερ, Γιάνσεν), την Μπάγερν, αποτελεί συν. Η μεγάλη δύναμη των Γερμανών είναι η επίθεσή τους, στην οποία συνυπάρχουν αυτοί που αναφέραμε, ο Μάριο Γκόμεζ, ο Κέβιν Κουράνι και ο Ολιβερ Νόιβιλ. Αν δούμε ότι σκοράρουν συχνά τόσο ο Μπάλακ όσο και ο Σβαϊνστάιγκερ από τα χαφ, η Γερμανία δείχνει τουλάχιστον αυτή τη στιγμή ως το μεγάλο φαβορί της διοργάνωσης. Αν θα το πάρει δεν μπορώ να το πω. Οτι οι πιθανότητες είναι πάρα πολλές για να είναι η μία από τις δύο ομάδες του τελικού στη Βιέννη στις 29 Ιουνίου είναι το μόνο βέβαιο.