Αν μπορούσαν, θα καταργούσαν και τις προπονήσεις

Eίναι η στιγμή που όλοι οι ποδοσφαιριστές τρέμουν. Ο μεγαλύτερος εφιάλτης τους. Ενας τραυματισμός λίγο πριν από τη μεγάλη διοργάνωση. Αυτή η καταραμένη στιγμή που καταστρέφει ένα όνειρο, που πυρπολεί το κάστρο των προσδοκιών. Ο Φάμπιο Καναβάρο είναι ένα ακόμα μεγάλο όνομα που προστίθεται στη λίστα. Ο τραυματισμός του σε σύγκρουση με τον συμπαίκτη του Κιελίνι έβαλε τέλος στην υπόθεση Euro για τον νικητή της «Χρυσής Μπάλας» του 2006. Ο αρχηγός της εθνικής Ιταλίας πριν από δύο χρόνια στα γερμανικά γήπεδα έπαθε ζημιά στον αριστερό αστράγαλο και χειρουργείται σήμερα. Πριν από αυτόν είδαν να παίρνει τέλος το Euro πριν καν αρχίσει ο Ολλανδός Ράιαν Μπάμπελ και ο Ρώσος Ιγκόρ Ντενίσοφ. Ο πρώτος έπαθε ζημιά στο γόνατο κάνοντας μια ντρίμπλα στην προπόνηση των «οράνιε». Ο δεύτερος, που ήταν εκτός των πλάνων του Χίντινκ, μάγεψε με την απόδοσή του στον τελικό του Κυπελλου ΟΥΕΦΑ, κλήθηκε, αρνήθηκε την πρόσκληση και όταν τελικά αποφάσισε να πάει στην προετοιμασία, τραυματίστηκε! Ο πρώτος σκόρερ των προκριματικών, Εντουάρντο, έπαθε τη χοντρή ζημιά στο ματς της Αρσεναλ με την Μπέρμιγχαμ και η Κροατία θα τον στερηθεί. Το ίδιο ισχύει και για τον Ροζίτσκι, που δεν πρόλαβε να αποθεραπευτεί κι έμεινε εκτός ρόστερ για την Τσεχία.

Κινδυνεύει ακόμη ένα από τα πιθανά αστέρια της διοργάνωσης, ο Ρώσος (πρώτος σκόρερ του ΟΥΕΦΑ) Πογκρέμπνιακ, που ήταν η αποκάλυψη της σεζόν με τη Ζενίτ. Ενα άτσαλο μαρκάρισμα στο φιλικό με τη Σερβία όλα δείχνουν πως θα τον αφήσει εκτός μάχης. Ενας πρησμένος αστράγαλος ήταν το… παράσημο του Ρονάλντο από το ματς με τη Γεωργία, που έφερε ταχυπαλμία στο στρατόπεδο των Πορτογάλων. Ο Βιεϊρά ανησυχεί τους Γάλλους, ο Ελμάντερ τους Σουηδούς, ο Τόρες με πονεμένο αστράγαλο από το ματς με το Περού αποτελεί «πονοκέφαλο» για τους Ισπανούς. Η λίστα μοιάζει ατελείωτη. Αν η Αγγλία δεν είχε αποκλειστεί, να είσαστε βέβαιοι πως αυτές τις μέρες θα ζούσαμε τον συνήθη πανικό τους με κάποιον που θα είχε σπασμένο μετατάρσιο! Το 2006 ήταν ο Ρούνεϊ, το 2002 ο Μπέκαμ, ενώ το 2000 η αγωνία τους ήταν αν θα προλάβαιναν ο Σίρερ και ο Οουεν.

Οποιοι δεν καταλαβαίνουν πως τα φιλικά ματς αυτών των ημερών περισσότερο ταλαιπωρούν τους παίκτες και τους δημιουργούν φοβίες, αδυνατούν να μπουν και στην ουσία του πράγματος. Κανένας παίκτης δεν μπαίνει στο γήπεδο αυτές τις τελευταίες μέρες με το μυαλό στο παιχνίδι. Οι προπονητές θα καταργούσαν και το εσωτερικό δίτερμα στις προπονήσεις, αν ήταν εύκολο! Ο Σκολάρι το 2004, με τον Μανίς τραυματία μέχρι λίγες μέρες πριν από την πρεμιέρα από ένα μαρκάρισμα του Μιγκέλ στην προπόνηση, το είχε πει ξεκάθαρα: «Αν μπορούσα, θα τους είχα βάλει σε μια πισίνα απλώς να κολυμπούν. Αλλά και πάλι κάποιος δεν θα ήξερε μπάνιο και θα κινδύνευε να πνιγεί!».

Σε μια συνέντευξη με τον Κένι Νταλγκλίς το 1995, όταν είχε αναδείξει την Μπλάκμπερν πρωταθλήτρια Αγγλίας, τον ρώτησα αν θα ήθελε να γυρίσει τον χρόνο πίσω και να αλλάξει κάτι στην καριέρα του. «Το φιλικό της Σκωτίας με τη Ρουμανία τον Μάη του 1986, τη μέρα που συμπλήρωσα 100 συμμετοχές», ήταν η άμεση απάντησή του. «Με ρώτησε ο Αλεξ Φέργκιουσον αν ήθελα να βγω και απάντησα "όχι". Ενιωσα λίγο πριν από το τέλος έναν πόνο πίσω από το γόνατο. Αυτό ήταν. Εχασα το Μουντιάλ». Οταν το λέει αυτό κάποιος που κέρδισε σχεδόν τα πάντα, που πήγε σε τρία Παγκόσμια Κύπελλα, που έπαιξε τελικούς σε Κύπελλα Ευρώπης, καταλαβαίνετε πώς αισθάνεται κάποιος που δεν ξέρει αν θα ξανάρθει η ευκαιρία του. Αυτό που πέρασε ο Ντέμης Νικολαΐδης το 2004 με την… κατασκοπική περιπέτειά του να ταξιδέψει από την Ελβετία στη Γερμανία και να κάνει 22 ενέσεις κινδυνεύοντας να πάθει μεγάλη ζημιά, προκειμένου να μη λείψει από το μεγαλύτερο ραντεβού της ζωής του, αποδεικνύει τη σημασία που έχει για κάθε παίκτη το να πάρει μέρος σε ένα τέτοιο τουρνουά.

Αυτές τις μέρες, ελάχιστα 24ωρα πριν από τη σέντρα των τελικών, κανένας δεν θέλει να σκέφτεται την πιθανότητα να πάθει ζημιά. Οπότε δικαιολογήστε οποιαδήποτε ραθυμία, απροθυμία, χαλαρότητα. Ειδικά αν ο αντίπαλος είναι μια χώρα που δεν πάει στην τελική φάση. Για τους Αρμένιους το 0-0 που πήραν από εμάς πανηγυρίστηκε σαν εθνική επιτυχία. Γι' αυτούς είναι μια ισοπαλία απέναντι στην πρωταθλήτρια Ευρώπης. Κάτι σαν το δικό μας 0-0 κάποτε στο «Μαρακανά» με τη Βραζιλία, λίγο πριν από το Μουντιάλ του 1974. Σημαντικό για να το αναφέρουμε ακόμα ύστερα από 34 χρόνια. Αδιάφορο για τους Βραζιλιάνους, που δεν θυμόντουσαν καν ότι είχαμε ξαναπαίξει όταν τους βρήκαμε μπροστά μας στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών το 2005...