Μαρσάρουμε…

Ρε πως περνάνε τα χρόνια. Την τελευταία φορά που βρέθηκα κάτω από την Ακρόπολη για την εκκίνηση του ομώνυμου Ράλλυ, ήταν το 2003 στον 50ο επετειακό αγώνα (φωτο με τα πληρώματα της εποχής). Μιά πενταετία μεσολάβησε από τότε και αύριο θα ξαναπάω στη Διονυσίου Αεροπαγίτου, φαντάζομαι μαζί με χιλιάδες φίλους του μηχανοκίνητου αθλητισμού για να δω τη φετινή εκκίνηση, του 55ου στη σειρά εθνικού μας αγώνα. Στο μεσοδιάστημα το Ράλλυ Ακρόπολις περιπλανήθηκε. Φιλοξενήθηκε δύο χρόνια στη Λαμία και οφείλω να ομολογήσω ότι οι διαδρομές και εν γένει η οργάνωση θύμισε κάτι από το ένδοξο παρελθόν. Στα βουνά είχε πολύ κόσμο –άλλωστε στη λεγόμενη επαρχία διψούν για αγώνες. Στην Αθήνα ξεδιψούν στις καφετέριες…Όμως η έλλειψη ξενοδοχειακής υποδομής σε κοντινές αποστάσεις με τη Λαμία ήταν αρνητικός παράγοντας παραμονής, όπως και η τηλεόραση. Για χάρη της τα ράλι έγιναν πιο «σφικτά» σε χιλιόμετρα, με επαναλαμβανόμενες ειδικές και οι αγώνες άρχισαν να γίνονται βαρετοί. Η περιπέτεια χάθηκε και μόνο ο κανονισμός να μπορούν να επανέρχονται αυτοκίνητα που εγκατέλειψαν τη μία μέρα στη συνέχεια του αγώνα, κρατάει κάπως ψηλά το ενδιαφέρον. Παρόλα αυτά δεν παύει να είναι παγκόσμιο πρωτάθλημα και να συγκεντρώνει τα βλέμματα εκατομμυρίων τηλεθεατών και χιλιάδων θεατών όπου γίνεται. Πριν τρία χρόνια μάλιστα αυτό που συνέβη στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας δεν είχε προηγούμενο. Όταν το Ακρόπολις επέστρεψε στην Αθήνα, έγινε υπερειδική στο ΟΑΚΑ (στο κέντρο του αγώνα) και συγκέντρωσε τον αριθμό - ρεκόρ των 60.000 και πλέον θεατών που απόλαυσαν ένα άφθονο σόου αλλά κάπως κουραστικό με τις πολλές ώρες. Πρόπερσι το εγχείρημα της υπερειδικής έγινε εις διπλούν, χωρίς ανάλογη επιτυχία και πέρυσι το κέντρο του αγώνα μεταφέρθηκε στο Μαρκόπουλο, στον Ιππόδρομο. Επειτα από ενστάσεις και ασφαλιστικά μέτρα, τελικά τα άλογα των αυτοκινήτων επικράτησαν των ίππων της αρένας. Εγιναν καλές υπερειδικές, χωρίς να ενοχληθούν καν τα συμπαθή τετράποδα. Φέτος το Ακρόπολις άλλαξε και πάλι έδρα. Το κέντρο στήθηκε εκεί που χτυπούσε για δεκαετίες η καρδιά του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Στο θρυλικό Τατόι, το οποίο φιλοξένησε για τελευταία φορά Ακρόπολις το 1975 με την κατατακτήρια δοκιμασία για τη σειρά εκκίνησης. Το Τατόι ξαναζωντανεύει με το σέρβις πάρκ, το γραφείο τύπου, το κέντρο του αγώνα και την υπερειδική διαδρομή και περιμένει όλους όσοι λατρεύουμε το μηχανοκίνητο αθλητισμό αλλά και αυτούς που έχουν περιέργεια για το θέαμα. Ολοι χωρούν, όπως άλλωστε και στα φιλόξενα βουνά που θα γίνουν οι ειδικές διαδρομές. Αντε να πάμε, να πατήσουμε όσο χώμα απέμεινε. Ευτυχώς που υπάρχουν και τα Ακρόπολις και δεν γεμίσαμε παντού άσφαλτο.

Δημήτρης Μπαλής