Το «δεκάρι» για το στοίχημα της επόμενης μέρας

Πιο εντυπωσιακό ντεμπούτο απ' αυτό του Σωτήρη Νίνη στην Εθνική ομάδα ήταν μόνο του Αγγελου Χαριστέα (με τα δύο γκολ απέναντι στους Ρώσους) το 2001 στο Ηράκλειο, στα όσα χρόνια παρακολουθώ επαγγελματικά το ποδόσφαιρο. Το ότι έγινε ο νεότερος παίκτης που βρίσκει δίχτυα, σπάζοντας το «στοιχειωμένο» ρεκόρ του Κώστα Ελευθεράκη από το 1969, είναι ένα μπόνους. Για τους νεότερους καλό είναι να υπογραμμίσω πως ο Ελευθεράκης ήταν το αληθινό παιδί-θαύμα του ελληνικού ποδοσφαίρου, διεθνής και σκόρερ από τα 18, βασικός του Παναθηναϊκού με νταμπλ και τίτλους, με τελικό Κυπέλλου Ευρώπης και Διηπειρωτικού, που στα 23 του χρόνια είχε πετύχει ό,τι άλλοι σε ολόκληρη ζωή. Μόνο που, όπως είπε και ο ίδιος μιλώντας στο SuperΣΠΟΡ FM, ο Νίνης πρέπει να προφυλαχτεί για να μη συμβεί ό,τι και με εκείνον, που στα 26 του χρόνια είχε σχεδόν… σιχαθεί το χορτάρι και τα ποδοσφαιρικά παπούτσια. Ενας ποδοσφαιριστής σχεδόν είκοσι χρόνια μπροστά από την εποχή του, με δυνατά πόδια, που σκόραρε αλλά και μάρκαρε, που ήταν σε θέση να οργανώσει το παιχνίδι και για τον οποίο η Ρεάλ, με προσωπική εντολή του Μπερναμπέου, έδινε σχεδόν 17 εκατομμύρια δραχμές (όταν είχε πληρώσει 25 για τον Νέτσερ), αλλά ο Παναθηναϊκός αρνήθηκε να τον παραχωρήσει!

Για να ξανάρθουμε στο σήμερα, το κυριότερο που μένει από την πρώτη εμφάνιση του Νίνη με τη φανέλα της Εθνικής είναι η εικόνα πως αισθανόταν σαν στο σπίτι του! Ηταν το απόλυτα φυσιολογικό περιβάλλον γι' αυτόν. Δεν φάνηκε στις κινήσεις του ούτε τρακ ούτε ίχνος προβληματισμού. Με ένα χαμόγελο, όπως πέρυσι σε κάθε ματς που αγωνιζόταν ο 18χρονος Σωτήρης, άκουγε με τα ίδια του τα αυτιά τον Ρεχάγκελ να φωνάζει στους υπόλοιπους να του δίνουν συνεχώς την μπάλα. Η πάσα τριάντα μέτρων που έβγαλε στον Καραγκούνη ήταν το απόλυτο χάιλαϊτ του ματς. Ο Ρεχάγκελ είναι φανερό πως τον βλέπει ως «δεκάρι» στην Εθνική της επόμενης μέρας στον ρόλο που έπαιρνε ο Τσιάρτας. Αν στη σεζόν που τελείωσε ο Πεσέιρο δεν έδειχνε τέτοια εκνευριστική επιμονή στο να μη χρησιμοποιεί τον Νίνη, τότε είμαι βέβαιος πως ο Γερμανός θα τον είχε εντάξει στην αποστολή του Euro.

Η εικόνα του φιλικού στην Πάτρα ήταν ενθαρρυντική και γι' αυτούς που πάνε στα τελικά και γι' αυτούς που είναι στο πλάνο της επόμενης μέρας. Ο Παπασταθόπουλος, που ταξιδεύει για την Ουγγαρία ως ο 24ος της αποστολής (αλλά ποτέ δεν ξέρεις), έδειξε έτοιμος για τα ματς των προκριματικών του Μουντιάλ. Ο Χριστοδουλόπουλος, ο Μάκος και ο Μελίσσης δεν είχαν πολύ χρόνο συμμετοχής, όμως κι αυτοί είναι πια μέλη της ομάδας. Ο Ρεχάγκελ ετοιμάζεται εδώ και καιρό για το επόμενο στοίχημα, αυτό που δεν κατάφερε το 2006, την πρόκριση στο Μουντιάλ. Κάτι που το 2004 άργησε να πράξει, με αποτέλεσμα να το πληρώσουμε. Οσο για την Πάτρα, αποδείχτηκε εξαιρετική οικοδέσποινα. Το γήπεδο γέμισε και ο κόσμος το διασκέδασε. Ωστόσο υπήρχε και ένα…οφσάιντ: δεν υπήρξε πρόνοια να βραβευτούν και οι άνθρωποι της πόλης που έχουν προσφέρει ως παίκτες στην Εθνική ομάδα. Ο Πάρις Γεωργακόπουλος, ο Αντρέας Μιχαλόπουλος και ο Βασίλης Στραβοπόδης μαζί με την οικογένεια του αείμνηστου Κώστα Δαβουρλή (του μεγαλύτερου Πατρινού άσου όλων των εποχών). Θα ήταν μια έξυπνη κίνηση να βραβευτούν σε μια χώρα που δεν αγαπά την ιστορία της και τέτοιες μικρές και συμβολικές κινήσεις πάντα βοηθούν. Κρίμα!

Oπως και ο Πάκερτ

Διάβασα με προσοχή αυτές τις μέρες τα κείμενα για τον Σεγούρα. Πόσο σημαντική συμβολή είχε στην κατάκτηση του νταμπλ, πόσο καλά διάβασε τον τελικό και πόσο πολύ τον βασάνισε η σκέψη πως δεν θα μπορούσε να συνεχίσει για οικογενειακούς λόγους. Δεν αντιλέγω πως είναι πολύ σοβαρός άνθρωπος, σίγουρα γνώστης, αλλά προπονητής με κάποιες ξεχωριστές ικανότητες, λυπάμαι, αλλά δεν πείθομαι πως είναι. Σ' ένα παιχνίδι έπρεπε να αντιδράσει και όχι μόνο δεν μπόρεσε, αλλά ο Ολυμπιακός διασύρθηκε στη βαρύτερη ήττα του από την ΑΕΚ στο πρωτάθλημα ποτέ. Οπως είναι ανέκδοτο στον Παναθηναiκό πως πήρε νταμπλ ο Τσέχος Πάκερτ το 1986 (και μάλιστα με 4-0 επί του Ολυμπιακού στον τελικό), σε μια εποχή που οι παίκτες μπορούσαν να κερδίσουν και μόνοι τους με την υπεροπλία που διέθεταν οι «πράσινοι». Φυσικά και απολύθηκε από τον Γιώργο Βαρδινογιάννη την επόμενη μέρα του θριάμβου, αλλά είχε ανακοινωθεί πως επέλεξε μόνος του να φύγει. Ετσι και τώρα, όποιος πίστευε πως ο Κόκκαλης δεν κατάλαβε πως ο Ισπανός δεν έκανε για την ομάδα του, ας πιστεύει πως πραγματικά αποχωρεί για οικογενειακούς λόγους. Για τον Ολυμπιακό του 2008 θα μείνει στην ιστορία πως κάποιος, ονόματι Σεγούρα, πήρε το νταμπλ. Και θα είναι μελλοντικά μια δύσκολη ερώτηση για τα τηλεπαιχνίδια!