Οι «μάγοι» του Σωκράτη (Sportday / Μπάμπης Χριστόγλου)

Ο Σωκράτης Κόκκαλης έκλεισε 12 χρόνια στο «τιμόνι» του ποδοσφαιρικού Ολυμπιακού. Καλά, μεγάλα, στραβά ή κακά, ας καθίσουν να τα βρουν οι «ειδικοί» και οι «στατιστικολόγοι». Διότι, πέρα από τα επτά σερί πρωταθλήματα που πήρε ο Ολυμπιακός, εγώ για ένα πράγμα θα του βγάλω το καπέλο. Διότι άλλαξε την ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, φέρνοντας στον Ολυμπιακό παικταράδες. Οι τίτλοι και το γήπεδο ασφαλώς είναι επιτεύγματα, τα οποία κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει. Πάνω και από αυτά, όμως, βρίσκεται το ότι ο φίλαθλος του Ολυμπιακού έχει ανά πάσα στιγμή την αίσθηση ότι ο πρόεδρος θα κάνει αυτό που κανένας άλλος ιδιοκτήτης ΠΑΕ στην Ελλάδα δεν μπορεί: να φέρει τον παικταρά που θα κάνει τη μεγάλη διαφορά και στο γήπεδο, αλλά και στον ψυχισμό του κόσμου. Κι άλλοι έφεραν –περιοδικά και σποραδικά– καλούς παίκτες. Ο Σωκράτης Κόκκαλης έφερε τους καλύτερους, με αποτέλεσμα να «πέσουν τα τσιμέντα». Με λίγα λόγια, ήταν εκείνος που έδωσε το δικαίωμα πολλάκις στους φίλους του Ολυμπιακού να ρίξουν τα τείχη, για να υποδεχτούν τους ποδοσφαιριστές τεράστιας εμβέλειας που επέλεξε να φέρει.

Μπορεί να λογαριάσει κανείς και να βάλει με το μυαλό του ποιοι ήρθαν να παίξουν στο ελληνικό πρωτάθλημα; Παγκόσμιοι πρωταθλητές, πρωταθλητές Ευρώπης, κάτοχοι του Τσάμπιονς Λιγκ. Παίκτες που, όχι και πολλά χρόνια νωρίτερα, δεν βάζαμε καν με το νου μας ότι μπορούσαμε να δούμε ποτέ στα ελληνικά γήπεδα. Ο Ζιοβάνι, ο Ζάχοβιτς, ο Ζε Ελίας, ο Ριβάλντο, ο Καρεμπέ, ο Μπερμούδες (άσχετα με το αν έπιασε ή όχι, ήταν ένα πολύ μεγάλο όνομα την εποχή που ήρθε), είναι οι μεγάλοι ποδοσφαιριστές που έφερε ο Κόκκαλης στο λιμάνι και κατ' επέκταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Διότι όλοι αυτοί δεν έπαιξαν μονάχα μπροστά στα μάτια φιλάθλων και οπαδών του Θρύλου, αλλά και μπροστά σε όλους τους Ελληνες φιλάθλους, βγάζοντας ουσιαστικά το ελληνικό πρωτάθλημα από τα στενά και περιορισμένα σύνορά του.

Ο Σωκράτης Κόκκαλης είναι ένας μερακλής της μπάλας. Ενας γνήσιος «γαύρος», που πολλές φορές σκέφτηκε σαν γνήσιος οπαδός της μπάλας πάνω απ' όλα. Διότι είναι εκείνος που γύρισε πίσω από το αεροπλάνο τον Ζιοβάνι και τον κράτησε, έστω γιατί ήθελε να δει μία ακόμα ντρίμπλα. Είμαι σίγουρος πως μια λόμπα του Ζιοβάνι και ένα τακουνάκι του Ριβάλντο μπορεί να μετράνε για τον ίδιο όσο κι ένα πρωτάθλημα. Δεν λέω πως έχει κάνει μόνο καλά ο πρόεδρος και ιδιοκτήτης του Ολυμπιακού. Με αυτά ασχολούνται οι υπόλοιποι στην εφημερίδα. Του αναγνωρίζω πως ήθελε να φέρει παικταράδες στον Ολυμπιακό, για να ευχαριστιέται ο ίδιος και να ευχαριστεί τον κόσμο που πηγαίνει στο γήπεδο.

Το καλοκαίρι αρκεί να φορέσει τα ερυθρόλευκα ένας ακόμα μεγάλος παικταράς για να ακούσει το όνομά του να γίνεται και πάλι σύνθημα στις κερκίδες.