Το μόνο αντίδοτο λέγεται Μπάγεβιτς

Η παραφιλολογία που αναπτύχθηκε σχετικά με τον Μπάγεβιτς και τον Παναθηναϊκό αποτελεί το μοναδικό «φάρμακο» στην γκρίνια των οπαδών του «τριφυλλιού» και ίσως το μόνο αντίδοτο στην «πράσινη αρρώστια» των τελευταίων χρόνων! Αλλά, ταυτόχρονα, είναι άδικη για τον Αρη. Την ώρα μάλιστα που ετοιμάζονται οι «κιτρινόμαυροι» για την πρόκρισή τους στον τελικό του Κυπέλλου. Μια πρόκριση που, αν δεν πάρει απέναντι στον Ατρόμητο, θα είναι από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ειδικά τώρα, που το μυαλό των Περιστεριωτών είναι στην παραμονή στη Σούπερ Λίγκα.

Για τον Αρη του Μπάγεβιτς του 2008 θα είναι μια πρόκριση σε έναν τελικό, που θα παιχτεί με πολύ διαφορετικές συνθήκες από ό,τι το 2005 απέναντι στον Ολυμπιακό του... Μπάγεβιτς! Τότε, με το ένα πόδι ήδη στη Β’ Εθνική, με πολλούς μέτριους παίκτες στο ρόστερ και αντίπαλο μια ομάδα στην οποία αγωνιζόταν ο Ριβάλντο, οι φίλοι του Αρη πήγαν στην Πάτρα με ενδόμυχες ελπίδες αλλά, επί της ουσίας, γνωρίζοντας πως δεν είχαν τύχη. Τώρα στο Καυταντζόγλειο και με προπονητή τον μόνο άνθρωπο που έχει οδηγήσει τρεις διαφορετικές ομάδες στην κατάκτηση του τροπαίου, με αντίπαλο έναν Ολυμπιακό που δεν έχει πείσει ούτε τώρα στο φινάλε πως μπορεί να κάνει ένα ολόκληρο παιχνίδι της προκοπής, ο πόθος για τον πρώτο τίτλο του συλλόγου μετά το 1970 θα είναι έντονος.

Ο Αρης, που υπήρξε με τον Κλεάνθη Βικελίδη «αιχμή του δόρατος» η πρώτη μεγάλη δύναμη του ελληνικού ποδοσφαίρου με τα τρία πρωταθλήματα του 1928, του 1932 και του 1946, ακούγεται τραγελαφικό να μην έχει πανηγυρίσει εδώ και 38 χρόνια ένα τρόπαιο. Για τον κόσμο του, που τον στηρίζει στα δύσκολα, αυτό ακούγεται όχι απλώς ως ένα μεγάλο διάστημα αλλά σαν... άπειρο!

Ολη αυτή η συζήτηση, λοιπόν, που βγήκε στην επιφάνεια με τον Μπάγεβιτς, απορρυθμίζει τον Αρη, όμως ευθύνη έχει και ο ίδιος, που δεν απέκλεισε την περίπτωση να συζητήσει με τους «πράσινους» όταν του έγινε η ερώτηση την Κυριακή. Και, φυσικά, οι εφημερίδες δεν βγάζουν κάτι από το... κεφάλι τους, τη στιγμή, μάλιστα, που θεωρείται σχεδόν δεδομένο πως ο αποτυχημένος Πεσέιρο θα αποτελέσει σύντομα παρελθόν. Αν δεν υπήρχαν τα πλέι οφ, είναι σίγουρο πως τη Δευτέρα το πρωί κιόλας θα τον... ευχαριστούσαν για τη συνεργασία και θα του έδειχναν την πόρτα της εξόδου. Για έναν άνθρωπο που δήλωνε το καλοκαίρι, μόλις έφτανε στην Ελλάδα, πως προτιμά 20.000 οπαδούς να βρίζουν παρά μόλις 5.000 να χειροκροτάνε, η συμπεριφορά του δεν έπεισε ποτέ πως το εννοούσε.

Την Κυριακή μαζεύτηκαν οι 20.000, αλλά δεν πήγαν στο γήπεδο (τουλάχιστον οι πιο πολλοί), προτιμώντας την ειρηνική διαδήλωση κατά της ιδιοκτησίας της ομάδας. Για τους λίγους που πήγαν στη Λεωφόρο δεν μπορεί να βάλει κανείς ζυγαριά για το αν είχαν δίκιο και έβριζαν. Είχαν αγανακτήσει και η εικόνα της ομάδας για ένα ακόμη ματς δεν έδινε το παραμικρό άλλοθι σε όποιον θα ήθελε να υπερασπιστεί τον προπονητή ή τους παίκτες. Ο Πεσέιρο για ακόμη μια φορά έβγαλε όλη την εμπάθειά του στο πρόσωπο του Σωτήρη Νίνη και οι γενικότεροι χειρισμοί του στο θέμα αυτό φτάνουν και περισσεύουν για να αντιληφθεί κανείς πως δεν κάνει.

Το ότι δεν καταφέρνει εβδομάδες τώρα να διαλέξει την κατάλληλη ενδεκάδα, με αποτέλεσμα να διορθώνεται η εικόνα μόνο όταν γίνονται οι αλλαγές, ρίχνει και άλλο νερό στον μύλο της αμφισβήτησης. Η εικόνα του Παναθηναικού για ακόμη ένα παιχνίδι ήταν για... κλάματα και, δυστυχώς για τον Πορτογάλο, η τελευταία φορά που μια επιλογή του στον τρόπο του παιχνιδιού αποδείχτηκε ευφυής ήταν στο στήσιμο της ομάδας στο «Αϊμπροξ» με τη Ρέιντζερς. Δηλαδή σχεδόν δύο μήνες πίσω. Ο τρόπος που χάθηκε η πρόκριση στη ρεβάνς, από μια μετριότατη αντίπαλο που από τότε έγραφα πως θα έφτανε τουλάχιστον στα ημιτελικά αν δεν της τύχαινε η Μπάγερν, δείγμα της πενίας που υπάρχει στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, άρα και της μοναδικής ευκαιρίας για διάκριση, χρεώνονται αποκλειστικά στον Πορτογάλο.

Ο Μπάγεβιτς φυσικά και είναι η μοναδική άμεση και αξιόπιστη λύση για τον ΠΑΟ. Το μεγάλο λάθος έγινε τον Μάη του 2006, όταν αντί να επιδιωχτεί πάση θυσία η συνεργασία μαζί του προτού κλείσει στον Ερυθρό Αστέρα, επιλέχτηκε ο ανεκδιήγητος Μπάκε! Στα υψηλά κλιμάκια του συλλόγου, όμως, οφείλουν να αποκωδικοποιήσουν και την παρουσία των 20.000 ανθρώπων στη συγκέντρωση της Κυριακής. Οσο και αν τα πιο πολλά κανάλια επέλεξαν να υποβαθμίσουν ή να αποσιωπήσουν (όπως η ΕΡΤ) το γεγονός, στη βάση της αμερικανικής ασυναρτησίας πως ό,τι δεν δείχνει η τηλεόραση δεν είναι είδηση, γιατί ίσως και να μη συνέβη, η σκληρή πραγματικότητα είναι μία: και συνέβη το συλλαλητήριο και έδειξε πως ένας μεγάλος αριθμός οπαδών του Παναθηναϊκού είναι πικραμένος. Το κάθε ποδοσφαιρικό μαγαζί είναι το όνομά του αλλά και η πελατεία του. Και τον πελάτη, όταν τον πικράνεις, οφείλεις να κάνεις κινήσεις που να τον πείσουν πραγματικά πως υπάρχει φως στο τούνελ.