Αυτοί είναι οι καλύτεροι

Συνεχίζω από το υστερόγραφο του χθεσινού κειμένου, εξηγώντας τους λόγους για τους οποίους επέλεξα τη συγκεκριμένη ενδεκάδα ως κορυφαία. Για τον Νικοπολίδη θεωρώ πως δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι, ήταν μακράν ο κορυφαίος τερματοφύλακας από τον δεύτερο. Θεωρώ ότι εφόσον ο Ολυμπιακός κατακτήσει το πρωτάθλημα, πρέπει να το πάρουν μισό μισό με τον Κοβάσεβιτς. Η αλήθεια είναι ότι, όπως ανέφερα και χθες, διχάστηκα στις επιλογές μου στα άκρα. Ο Βενετίδης είναι αλήθεια πως συνολικά ίσως ήταν λίγο πιο ευεργετικός για την ομάδα του από τον Σπυρόπουλο, που έπαιξε σε δύο ομάδες φέτος, πλην όμως έχει πάρει μέρος σε 19 αγωνιστικές, μια και έχασε αρκετά παιχνίδια. Από την άλλη έβαλα Γκαλίτσιο αντί για Νέτο, αν και εδώ δυσκολεύτηκα πολύ, λόγω του ότι θεωρώ πιο πλήρη παίκτη τον πρώτο. Επέλεξα Γκούμα και Δέλλα επειδή είναι οι στυλοβάτες στις δύο καλύτερες άμυνες του πρωταθλήματος. Είχα ενστάσεις για τον Παπασταθόπουλο, μια και στα μισά της χρονιάς έκανε κάποια «κοιλιά» και ήταν λογικό. Επιβραβεύω τον Δέλλα απλώς διότι όποτε έλειψε η ΑΕΚ είχε πρόβλημα. Πρώτη αλλαγή στα στόπερ έχω τον Γκιάρο του Αρη.

Από το κέντρο και μπροστά δεν είχα κανένα πρόβλημα στις επιλογές μου. Ο Καρντόσο με τον Σφακιανάκη παίρνουν μακράν τον τίτλο στη μεσαία γραμμή. Ειδικά ο δεύτερος διέπρεψε και στον τομέα του σκοραρίσματος. Για «δεκάρι» προτίμησα Κλέιτον από Ριβάλντο, έστω κι αν ο τελευταίος έχει σαρώσει στις πρόσφατες αγωνιστικές. Υπήρξαν αρκετά ματς μέσα στη χρονιά που θεωρώ ότι ο Ριβάλντο δεν έπαιξε καλά και αυτό κόστισε στην ΑΕΚ. Αντίθετα, ο Κλέιτον σε ένα ρόλο μεταξύ ακραίου και «δεκαριού» νομίζω πως ήταν ο «εγκέφαλος» για την μπάλα που είδαμε από τη Λάρισα. Μπροστά, εκτός κάθε συναγωνισμού, η τριπλέτα (έστω και αδόκιμη, μια και ποτέ δεν θα μπορούσαν να χωρέσουν και οι τρεις) Ρατζίνσκι, Μπλάνκο και Κοβάσεβιτς.

ΥΓ.: Περιμένω με ενδιαφέρον τις απόψεις των Αντώνηδων για τις δικές τους ιδανικές ενδεκάδες, όπως και από τον κόουτς. Σίγουρα θα έχουν κι αυτοί αρκετές σκέψεις να μοιραστούν μαζί σας για την καλύτερη ενδεκάδα.