Ήταν 4 Απρίλη του ’68…

Σαράντα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων από την ΑΕΚ στο Καλλιμάρμαρο, με τη νίκη με 89-82 απέναντι στη Σλάβια Πράγας, στη «μαγική» εκείνη βραδιά για τον ελληνικό αθλητισμό. Η «Ένωση» παρουσία 80.000 Ελλήνων φιλάθλων, αριθμός που αποτελεί ακόμη και σήμερα ρεκόρ Γκίνες (σχετική φωτογραφία βρίσκεται ακόμα και σήμερα στα αρχηγεία της FIBA Europe στο Μόναχο), σημείωσε την πρώτη μεγάλη επιτυχία στον ελληνικό ομαδικό αθλητισμό και άνοιξε το δρόμο για αυτές που ακολούθησαν στο μπάσκετ και όχι μόνο.

Προπονητής της ΑΕΚ στον τελικό της 4ης Απριλίου ήταν ο Νίκος Μήλας, ενώ τη φανέλα της ομάδας μας φόρεσαν οι: Χρηστέας 4, Αμερικάνος 29, Βασιλειάδης 11, Λαρεντζάκης 6, Ζούπας 12, Τρόντζος 24, Τσάβας 3, Νεσιάδης, Δημητριάδης, Πετράκης.

Ένας από τους πρωταγωνιστές εκείνης της ανεπανάληπτης βραδιάς, ο Γιώργος Αμερικάνος, αναπολεί μέσω της «SportDay»… «Ναι μεν πέρασαν 40 χρόνια, αλλά πραγματικά νομίζω ότι δεν πέρασε μία μέρα από εκείνο το αξέχαστο βράδυ. Υπήρχαν μοναδικές στιγμές, αλλά ειλικρινά δεν θα ξεχάσω την ένταση, τον παλμό του κόσμου, που ξεκίνησε να γεμίζει το Καλλιμάρμαρο από τις 14:00 (σ.σ.: το τζάμπολ ήταν προγραμματισμένο για τις 20:30) προκειμένου να μας υποστηρίξει. Ήταν ένα γεμάτο στάδιο, με την καρδιά των φιλάθλων που ήταν μέσα και έξω από το γήπεδο να χτυπάει έντονα. Έβλεπα τον κόσμο και έλεγα μέσα μου: "Ας μην τους πικράνουμε"».

Η ισχύς του ηττημένου έδωσε ακόμη μεγαλύτερη αξία στην επιτυχία της ΑΕΚ. «Η Σλάβια ήταν δύο φορές πρωταθλήτρια Ευρώπης και ήρθε να μας νικήσει. Συν τοις άλλοις, είχε πέντε παίκτες της Μεικτής Ευρώπης στη σύνθεσή της. Βέβαια, εμείς δεν θέλαμε σε καμία περίπτωση να χάσουμε. Παίξαμε με την καρδιά μας και την ψυχή μας. Απεχθανόμασταν την ήττα. Θέλαμε να συνεχίσουμε αυτό που άρχισε η ομάδα το 1965, όταν και προκρίθηκε για πρώτη φορά σε φάιναλ φορ Κυπέλλου Πρωταθλητριών στην Ιταλία. Αυτό το Κύπελλο ήταν ''έπος''. Επειδή ήταν το πρώτο για την Ελλάδα, ήταν και το πιο γλυκό».

Το αμιγώς ελληνικό ρόστερ της ΑΕΚ καθιστά την επιτυχία αυτή μοναδική. «Ήταν η ΑΕΚ των Ελλήνων. Άλλωστε πήραμε το Κύπελλο Ευρώπης χωρίς να έχουμε στο ρόστερ μας ούτε έναν ξένο. Εν αντιθέσει με τις υπόλοιπες ομάδες εκείνης της περιόδου, που διέθεταν αρκετούς. Η ΑΕΚ είχε την τύχη να έχει έναν Έλληνα... Αμερικάνο (γέλια)», δηλώνει ο Γιώργος Αμερικάνος. «Το Κύπελλο το πήρα μαζί μου στο σπίτι για 20 μέρες και δεν το έδινα σε κανέναν. Μέχρι και ο γενικός γραμματέας Αθλητισμού, Κώστας Ασλανίδης, μου το ζήτησε, αλλά δεν του το έδωσα. Υπάρχει ένα περιστατικό που έχει χαραχτεί πιο έντονα στη μνήμη μου. Θυμάμαι πως οδηγούσα στην Πανεπιστημίου με το αμάξι με προορισμό την Πλατεία Βικτωρίας και είχα μαζί μου το Κύπελλο. Το πήρανε χαμπάρι οι φίλαθλοι και, τελικά, έσυραν το αμάξι μέχρι την Πλατεία Βικτωρίας. Απίστευτα πράγματα. Ακόμα και σήμερα, όταν αγγίζω την κούπα, νιώθω σαν να είναι η πρώτη φορά. Αισθάνομαι σαν να με διαπερνά ηλεκτρικό ρεύμα», θυμάται.

Η συνέχεια όμως δεν ήταν ανάλογη… «Η ομάδα δεν είχε συνέχεια, γιατί δυστυχώς δεν προσέχθηκε από τους εκάστοτε παράγοντες, οι οποίοι εκμεταλλεύτηκαν τα ονόματά μας. Ακόμα δεν έχουμε δικό μας γήπεδο. Μας έδινε ο τότε γενικός γραμματέας Αθλητισμού, Κώστας Ασλανίδης, στρέμματα στη Νέα Φιλαδέλφεια για να φτιάξουμε γήπεδο, αλλά ουδείς από την ΑΕΚ ασχολήθηκε ποτέ με αυτό το ζήτημα. Σαράντα χρόνια μετά εισπράττω με πίκρα αυτή την επιτυχία. Δυστυχώς δεν υπάρχει πια αναγνώριση γι' αυτό που πετύχαμε. Στον τελικό του Σαπόρτα το 2000 μας έβαλαν ψηλά στις εξέδρες μαζί με τους φιλάθλους της ΑΕΚ. Κανονικά έπρεπε να είχαμε προσκλήσεις και να παρακολουθούσαμε κοντά στον αγωνιστικό χώρο το ματς. Θέλω να το πω, γιατί το έχω ως παράπονο ακόμα. Η αλήθεια είναι ότι δεν τον χάρηκα όσο ήθελα αυτόν τον τελικό. Ομολογώ ωστόσο ότι η κίνηση του Χατζή, με την οποία μας αφιέρωσε το Κύπελλο, έφτιαξε κατά πολύ τα πράγματα».

Με μια κουβέντα

«Όσα χρόνια και αν περάσουν, δεν θα ξεχαστεί αυτή η μέρα. Γι’ αυτό άλλωστε κάθε χρόνο στις 4 Απριλίου πραγματοποιούμε μια γιορτή, τη δική μας γιορτή, προς τιμήν εκείνης της βραδιάς», δηλώνει ο Γιώργος Αμερικάνος, που με μία κουβέντα μιλά για τους συμπαίκτες του στην ΑΕΚ.

Χρήστος Ζούπας: «Χαρισματικός και έξυπνος πλέι μέικερ. Έπρεπε να τον προσέξεις πάρα πολύ. Μπορούσε άνετα να περάσει την μπάλα από τη μύτη της βελόνας χωρίς να το καταλάβεις».

Γιώργος Τρόντζος: «Η κολόνα της ομάδας μας».

Αίαντας Λαρεντζάκης: «Ήταν πραγματικά αμυντικός ''ογκόλιθος'' και έδινε ό,τι καλύτερο είχε για την ΑΕΚ».

Στέλιος Βασιλειάδης: «Έκανε πολύ καλή δουλειά, δίνοντας τον καλύτερό του εαυτό».
Λάκης Τσάβας: «Ήταν πολύ χρήσιμος και βοηθούσε με κάθε τρόπο. Έκανε πολύ καλά τη δουλειά του».

Πέτρος Πετράκης: «Οπως και ο Τρόντζος, ήταν ο αμυντικός ''ογκόλιθος'' της ομάδας όποτε ερχόταν από τον πάγκο».

Νίκος Νεσιάδης: «Όποτε χρειάστηκε έδωσε τα πάντα».

Αντώνης Χρηστέας: «Ήταν ο μεγαλύτερος σε ηλικία από όλους μας. Αναπληρωματικός που ερχόταν από τον πάγκο και μας βοηθούσε με την εμπειρία του την κατάλληλη στιγμή».

Δημήτρης Δημητριάδης: «Ο πιτσιρικάς της ομάδας. Όταν είχε χρόνο συμμετοχής έδινε το κατιτίς του με τη φρεσκάδα του».

Νίκος Μήλλας (προπονητής ΑΕΚ): «Το μυστικό του προπονητή μας τότε ήταν ότι μας είχε σαν οικογένεια. Ήταν ο ''πατέρας'' μας».

Δημήτρης Γιαννακόπουλος (γιατρός): «Μας διατηρούσε σε καλή κατάσταση και πάντα ήταν παρών».

Δημοσθένης Πασχαλίδης (έφορος): «Χαρισματικός στη δουλειά του. Έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει».

Βασίλης Γεωργίου (δημοσιογράφος): «Ήταν η ψυχή μας. Από την πρώτη στιγμή μπήκε στο κλίμα της ομάδας».

Για τον εαυτό του, o Γιώργος Αμερικάνος, είπε: «Αν υπήρχαν τα τρίποντα, δεν θα έβαζα 29 πόντους αλλά 50. Δύσκολα έβρισκες αντίπαλο καλύτερο από εμένα».


Τιμή στο ένδοξο παρελθόν

Η ΚΑΕ ΑΕΚ θα τιμήσει την ομάδα του ’68 στον κυριακάτικο αγώνα πρωταθλήματος απέναντι στον Παναθηναϊκό. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει δεξίωση των παλαιμάχων μία ώρα πριν από την έναρξη του παιχνιδιού στο VIP LOUNGE. Στο ΟΑΚΑ θα υπάρχουν άνθρωποι που θα περιμένουν τους μικρούς φίλους της «Ενωσης» για να τους βάψουν στα χρώματα της ομάδας. Στο ημίχρονο, με την έξοδο των ομάδων από το παρκέ, τα φώτα του ΟΑΚΑ θα σβήσουν για να ξεκινήσει η παρουσίαση της ομάδας του '68. Θα ακολουθήσουν οι βραβεύσεις των μελών, μαζί και των δημοσιογράφων Βασίλη Γεωργίου και Φαίδωνα Κωνσταντουδάκη, του φωτογράφου Ανδρέα Καλογερόπουλου και του μέλους του τότε Δ.Σ. Μιχάλη Πουλαντζά. Πλακέτες θα απονεμηθούν στις οικογένειες των Γιώργου Μόσχου και του τότε έφορου Δημοσθένη Πασχαλίδη. Επίσης, θα προβληθεί και βίντεο με φάσεις και στιγμές εκείνης της ιστορικής ημέρας.

Δείτε στιγμιότυπα από τον τελικό του 1968