Το χέρι της ιστορίας τον ακουμπάει και τον οδηγεί

Οι εφημερίδες ζουν από την υπερβολή. Και στον αθλητισμό από τις συγκρίσεις. Η ανάγκη για νέους Πελέ και Μαραντόνα, νέους Τζόρνταν και Γκάληδες, νέους Σπιτς, νέους Μποργκ, νέους Λιούις είναι η τροφή των αναγνωστών. Οι νέες γενιές πάντα θέλουν κάποιον που οι ίδιοι βλέπουν να αποδεικνύεται ο καλύτερος και συνήθως τα σχόλια που συνοδεύουν όποια σύγκριση είναι πάντα ακολουθούμενα από την αιώνια ατάκα πως τα πράγματα σήμερα είναι πολύ διαφορετικά από τότε. Με τη λέξη «διαφορετικά» να συνοδεύεται από εκείνο το ελαφρό χαμόγελο που υπονοεί πως τότε τα πάντα ήταν πιο εύκολα, αλλά σήμερα ο βαθμός δυσκολίας είναι μεγαλύτερος.

Η τελευταία μανία σύγκρισης είναι αυτή που έπιασε τους Βρετανούς σχετικά με το αν ο Κριστιάνο Ρονάλντο είναι καλύτερος από τον Τζορτζ Μπεστ. Το «better than Best», που ήταν ο (καθόλου πρωτότυπος) τίτλος στις πιο πολλές αγγλικές εφημερίδες προχθές, είχε αφορμή το ότι ο νεαρός Πορτογάλος έφτασε τα 33 γκολ την τρέχουσα σεζόν, ξεπερνώντας κατά ένα τον «μαγικό» αριθμό του Μπεστ από το 1967-68. Από μόνο του είναι ένα σημαντικό γεγονός. Αλλωστε για πολλά χρόνια ο Μπεστ είναι το σημείο αναφοράς σε επίπεδο ιδιοφυίας, με το οποίο ορίζονται τα πράγματα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και, γιατί όχι, σε ολόκληρο το αγγλικό ποδόσφαιρο. Μόνο που ο Ρονάλντο ακόμη δεν έγινε Μπεστ. Για να ακριβολογούμε, ούτε καν πλησιάζει η ποιότητά του τον αείμνηστο Βορειοϊρλανδό. Ο Ρονάλντο είναι στη θέση και στον ρόλο του ό,τι καλύτερο αυτή τη χρονιά στον κόσμο. Ουσιαστικά όμως μόνο ο τίτλος του πρωταθλητή την περσινή σεζόν με τη Γιουνάιτεντ υπάρχει στο βιογραφικό του και σε σύγκριση με αυτά που πέτυχε το «παιδί από το Μπέλφαστ» μοιάζει πάμφτωχος απολογισμός. Ο Μπεστ επίσης έκανε περίπου επτά σερί χρονιές σε υψηλό επίπεδο από τα 18 του χρόνια μέχρι τα 26, όταν και καταβεβλημένος από τις καταχρήσεις και το αλκοόλ πήρε τη σκληρή απόφαση να εγκαταλείψει το «Ολντ Τράφορντ», σε αντίθεση με τον Κριστιάνο που ακόμη δεν έχει κλείσει τις τέσσερις σε καλό επίπεδο. Ενα ακόμη μεγάλο μείον για τον Μπεστ ήταν πως τότε στην Ευρώπη έπαιζες μόνο τέσσερις γύρους μέχρι τον τελικό, οπότε και τα ματς ήταν λιγότερα για να σκοράρεις, αλλά και ένα λάθος μετρούσε καταλυτικά διότι αποκλειόσουν. Ο Ρονάλντο έχει το συν των πολλών αγώνων, αλλά ακόμη δεν έχει οδηγήσει τους «κόκκινους διαβόλους» στην κορυφή της Ευρώπης, όπως έκανε ο Μπεστ το 1968 με ένα γκολ σκέτο ποίημα στον τελικό με την Μπενφίκα.

Εκείνο που πολλοί εκτιμούν λάθος όταν αναφέρονται στο παρελθόν είναι πως σήμερα τα ματς είναι πιο δύσκολα. Σε ποιο πράγμα αλήθεια; Στα χαλιά που διεξάγονται οι αγώνες στην Πρέμιερ Λιγκ; Μάλλον όποιοι τα λένε δεν έχουν παρακολουθήσει ποτέ φάσεις από τις… λίμνες των παλιών γηπέδων της Ντέρμπι, της Σάντερλαντ, της Μίντλεσμπρο. Στα λασπωμένα τερέν της Μάντσεστερ Σίτι, της Τσέλσι, της Γουλβς, της Λιντς, της Αστον Βίλα και της Μπέρμιχαμ. Γήπεδα που ήταν τόσο δύσκολο να περπατήσεις, πολύ δε περισσότερο να τρέξεις. Ναι, αλλά σήμερα είναι πιο σκληρό το παιχνίδι, ισχυρίζονται κάποιοι άλλοι. Με τους διαιτητές να βγάζουν κίτρινη κάρτα σε μαρκαρίσματα ώμο με ώμο και σε κάθε τάκλιν; Τότε πάλι θα πω πως οι σκληροί της εποχής που έπαιζε ο Μπεστ, όπως ο Τόμι Σμιθ, ο Ρον Χάρις και ο Μπίλι Μπρέμνερ κάνουν τα σημερινά μπακ να μοιάζουν με προσκόπους.

Τότε για να βγει απευθείας κόκκινη κάρτα, όπως σήμερα, έπρεπε να τρέξει στην κυριολεξία αίμα στο μαρκάρισμα! Με αυτά που γράφω δεν θέλω να αμφισβητήσω την κλάση του Ρονάλντο. Αντίθετα, πιστεύω πως είναι ένας χαρισματικός επιθετικός, που είναι χάρμα οφθαλμών όταν ξεκινά με την μπάλα στα πόδια τις ξέφρενες κούρσες του. Ομως αυτές οι υπερβολικές συγκρίσεις μάλλον κακό του κάνουν.

Ο Ράιαν Γκιγκς μέχρι περίπου το 1998, για ολόκληρη τη δεκαετία του '90, έζησε με τη σκιά του Μπεστ από πάνω του. Ευτυχώς για τον ίδιο, ήρθε στο προσκήνιο ο Ντέιβιντ Μπέκαμ και τα media ασχολήθηκαν με το νέο τους είδωλο, αφήνοντας τον Ουαλό στην ησυχία του. Ωρίμασε και πρόσφερε τόσα πολλά, που θα ήταν άδικο αν έμπαινε οποιαδήποτε σύγκριση της προσφοράς του με άλλον. Ο Γκιγκς ναι, ξεπέρασε κατά πολύ τον Μπεστ σε μετάλλια, διακρίσεις, τίτλους, προσφορά. Σε αξία με την μπάλα στα πόδια όμως ποτέ. Γιατί ο Βορειοϊρλανδός μπορούσε να κάνει το απρόβλεπτο και το εξωπραγματικό να μοιάζει τόσο, μα τόσο εύκολο. Ο Ρονάλντο έχει αυτή την ικανότητα. Μερικές φορές πιστεύεις πως το χέρι της ιστορίας ακουμπά πάνω του και τον καθοδηγεί. Μόνο που ακόμη δεν τον έχει οδηγήσει εκεί που κατέταξε οριστικά τον Μπεστ, ανάμεσα στην εκλεκτή παρέα των λίγων αληθινά μεγάλων και ξεχωριστών.

Πάμε εκκλησία ή πρακτορείο;

Για πρώτη φορά από τότε που το στοίχημα έγινε νόμιμο στη Βρετανία, τα πρακτορεία έμειναν τη Μεγάλη Παρασκευή των Καθολικών ανοιχτά και το θέμα όπως είναι φυσικό προκάλεσε διχογνωμίες. Η αγγλικανική εκκλησία κάλεσε το ποίμνιό της να μη στοιχηματίσει και η εκκλησία των μεθοδιστών ίσως γιατί συνειδητοποίησε ρεαλιστικά πως κάτι τέτοιο θα ήταν ανέφικτο, απλώς προέτρεψε τους μπουκμέικερς να δώσουν ένα ποσό από τα κέρδη τους σε φιλανθρωπίες! Με βάση τον νέο νόμο που ψηφίστηκε πέρυσι και άλλαξε ό,τι ίσχυε από το 1960, πλέον τα πρακτορεία στοιχηματισμού μπορούν να είναι ανοιχτά όλο τον χρόνο με εξαίρεση ανήμερα τα Χριστούγεννα. Βέβαια, όσο και αν φαίνεται περίεργο, οι ίδιοι οι μπουκμέικερς δεν πέταξαν και τη σκούφια τους από τη χαρά τους, όχι φυσικά γιατί είναι… θρήσκοι, αλλά απλούστατα επειδή δεν υπήρχαν στο χθεσινό πρόγραμμα οι ιπποδρομίες! Εκεί δηλαδή που παραδοσιακά γίνονται τα μεγαλύτερα πονταρίσματα.