Tην περασμένη φορά ήταν ο Ενσαλίβα που έκανε «τσαφ» στην περιοχή, στρώνοντας την μπάλα στον Ντε λα Ρεδ στη μοναδική ουσιαστικά πολύ επικίνδυνη επίσκεψη της Χετάφε στα καρέ της ΑΕΚ. Χθες ήταν σειρά του Μόρις να κάνει ακριβώς το ίδιο λάθος, επιτρέποντας στον Νάτσο Νόβο να παραβιάσει για πρώτη φορά μετά το ματς με τη Ζαπορίζιε στην Πάτρα την εστία του ΠΑΟ σε εντός έδρας ευρωπαϊκό αγώνα.
Η διαφορά ήταν ότι η ΑΕΚ είχε και ρεβάνς για να διορθώσει τα πράγματα. Στον Παναθηναϊκό έμενε μαζί με τις καθυστερήσεις σκάρτο ένα τέταρτο και φυσιολογικά με την ψυχρολουσία που υπέστη δεν ήταν αρκετό. Ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά είναι που οι «πράσινοι» αποκλείονται με εκτός έδρας γκολ σε ένα ευρωπαϊκό παιχνίδι. Πρέπει όμως να είναι με διαφορά από οποιαδήποτε άλλη φορά η μεγαλύτερη «αυτοκτονία» του «τριφυλλιού» στη διαδρομή σχεδόν πέντε δεκαετιών στα Κύπελλα Ευρώπης. Αυτό διότι ομάδα με την ηττοπάθεια της Ρέιντζερς δεν βρίσκεις ως αντίπαλο (οι Σκωτσέζοι τερμάτισαν τρίτοι στον όμιλό τους στο Τσάμπιονς Λιγκ, έχοντας μαζέψει επτά βαθμούς στα τρία πρώτα παιχνίδια τους, νικώντας μάλιστα τη Λιόν μέσα στη Γαλλία 3-0). Η ομάδα της Γλασκώβης δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο μήτε μέσα στο «Αϊμπροξ». Κυρίως χθες όμως οι επισκέψεις των Σκωτσέζων στα καρέ του Γκαλίνοβιτς ήταν τυπικές. Ο ΠΑΟ ήλεγχε απόλυτα το παιχνίδι από την ώρα που ο αρχηγός του, Γιάννης Γκούμας, θυμήθηκε τις μέρες που ξεκίνησε σαν επιθετικός, πετυχαίνοντας το ομορφότερο γκολ της καριέρας του. Eχοντας κάνει τόσο νωρίς το 1-0, ο Παναθηναϊκός όφειλε να σφίξει την άμυνα των «τζερς» και να τους πνίξει με ένα δεύτερο γκολ. Στο πρώτο μέρος το πάλεψε, αλλά στο β' περπάτησε πάνω σε τεντωμένο σχοινί και η ισορροπία του τον πρόδωσε. Ο Πεσέιρο επέλεξε (και ο συμπατριώτης του δεν του το ανταπέδωσε) τον Ποστίγκα ως παρτενέρ του Σαλπιγγίδη. Δεν πήρε όμως τίποτα ούτε από την αλλαγή του Ν'Ντόι και όταν θυμήθηκε τους Γκονζάλες και Παπαδόπουλο το τρένο της πρόκρισης σφύριζε μακριά ότι χανόταν. Ετσι, μόλις για τρίτη φορά σε 15 περιπτώσεις ο ΠΑΟ δεν εκμεταλλεύεται το ισόπαλο αποτέλεσμα στο πρώτο εκτός έδρας ματς ώστε να περάσει στους «16». Κι αν για τα μεγέθη της εποχής του '64 η Φερεντσβάρος ήταν απλησίαστη αντίπαλος για οποιαδήποτε ελληνική ομάδα, στον Παναθηναϊκό θα πρέπει να ανατρέξουν στις προλήψεις, βρίσκοντας παρηγοριά στο ότι η Οσέρ το 2004 έκανε την ίδια ζημιά στη Λεωφόρο. Τότε όμως ήταν η χρονιά που στο τέλος της οι «πράσινοι» έκαναν το νταμπλ.
Οσο κι αν αυτή η σκέψη μπορεί να παρηγορεί κάποιους, το γεγονός δεν αλλάζει. Ο ΠΑΟ ήταν αγκαλιά με την πρόκριση και στην επόμενη φάση η Βέρντερ δεν έμοιαζε ανυπέρβλητο εμπόδιο για την είσοδο στην οκτάδα του ΟΥΕΦΑ. Δυστυχώς, οι ευκαιρίες σε αυτό το επίπεδο δεν εμφανίζονται τόσο απλόχερα κάθε χρονιά...