Η λιωμένη καραμέλα της δικαιολογίας του μπάτζετ

Αυτή η ανοησία για τα μπάτζετ, που ανασύρεται από το συρτάρι κάθε φορά που ένας προπονητής θέλει να δικαιολογηθεί για τις αποτυχίες του, καταντάει αφόρητα μονότονη. Ο Φερέρ μίλησε για ποδήλατα και τεθωρακισμένα, παλιότερα ο Σόλιντ έκανε ανάλογες δηλώσεις, πριν από αρκετά χρόνια ο Μπλαχίν, πριν από δύο δεκαετίες ένας Ολλανδός τεχνικός που είχε η ΑΕΚ, ο Φαφιέ. Ακόμα και το 1975 αν ανατρέξει κανείς στην ιστορία θα δει πως ο Στέφαν Μπόμπεκ, ο προπονητής που οδήγησε τον Παναθηναϊκό στην κατάκτηση του αήττητου πρωταθλήματος τη σεζόν 1963-64, δικαιολογήθηκε με τον ίδιο τρόπο.

O Μπόμπεκ, ο οποίος είχε επιστρέψει σαν Μεσσίας στη Λεωφόρο, απομακρύνθηκε τον Μάρτιο με τον ΠΑΟ πέμπτο στη βαθμολογία, πολύ μακριά από τον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ που είχαν ξοδέψει αρκετά χρήματα το καλοκαίρι, αλλά και από Εθνικό και ΠΑΟΚ που είχαν δώσει πολύ λιγότερα από τους «πράσινους» για μεταγραφές! Γενικά είναι μία καραμέλα που μόνιμα λιώνει στο στόμα, αλλά η γεύση της δεν ξεγελά πια κανέναν.

Ο κύριος Φερέρ είναι προβληματικός ως χαρακτήρας. Δεν το γράφω τώρα, το έλεγα και το έγραφα στις πρώτες μέρες του Ιουνίου του 2006, όταν ανακοινώθηκε η πρόσληψή του. Μιλούσα για τα προβλήματα σχέσεων που είχε στην Μπέτις, αλλά και στην Μπαρτσελόνα παλιότερα, ότι η συμπεριφορά του στη διοίκηση των Ανδαλουσιανών, διεκδικώντας και το τελευταίο ευρώ, έδειχνε απολύτως ψυχρό επαγγελματία, αλλά και πως όποιοι τον γνώριζαν μιλούσαν για «μικρό δικτάτορα» στις ομάδες που δούλευε. Στην ευφορία των ημερών αυτά πέρασαν απαρατήρητα, αλλά οποιαδήποτε ομάδα καλό είναι να ρωτά και να μαθαίνει πριν προσλάβει κάποιον. Για παράδειγμα, αν κάποιος προσλάβει στο μέλλον τον Φερέρ, δεν θα ήταν καλό να δει τι γράφεται αυτές τις μέρες για την περίπτωσή του; Να παρακολουθήσει τη συμπεριφορά του, να αξιολογήσει όλα αυτά που λέει, τις δηλώσεις του, το ότι δεν πέρασε καν να χαιρετήσει τους ποδοσφαιριστές του;

Πίσω στο θέμα μπάτζετ, λοιπόν. Δεκτό πως η ΑΕΚ ξοδεύει πολύ λιγότερα από τους άλλους δύο αντιπάλους της στο κυνήγι του τίτλου. Και τι έγινε; Η Μπέτις που έβγαλε ο Φερέρ στο Τσάμπιονς Λιγκ δεν είχε πολύ λιγότερο μπάτζετ από την Κορούνια που έμεινε πολλούς βαθμούς πίσω; Αντίθετα, η Μπαρτσελόνα, από την οποία απολύθηκε έχοντας την ομάδα πέμπτη 17 βαθμούς πίσω από τη Ρεάλ, δεν είχε πολύ υψηλότερο μπάτζετ από τη Βαλένθια, της οποίας την πλάτη είδε εκείνη τη σεζόν;

Στο Τσάμπιονς Λιγκ εκείνης της περιόδου η Μπαρτσελόνα του κυρίου Φερέρ δεν αποκλείστηκε στους ομίλους από τα αμούστακα παιδάκια της Λιντς Γιουνάιτεντ του Ο'Λίρι; Και αν έπαιζε μόνο το μπάτζετ μπάλα, οι αγγλικές ομάδες που έχουν τρεις εκπροσώπους στις πέντε πιο πλούσιες ομάδες του πλανήτη δεν θα σάρωναν όλα τα Κύπελλα; Πόσα Τσάμπιονς Λιγκ έχουν Αρσεναλ και Τσέλσι τα τελευταία δέκα χρόνια που ισχύει αυτή η λίστα; Κανένα. Πόσα η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ; Ενα, εκείνο του 1999 στις καθυστερήσεις του ματς με την Μπάγερν στη Βαρκελώνη.

Αν διαφεύγει σε κάποιον, η Βέρντερ είναι στην εικοσάδα των πιο πλούσιων κλαμπ του κόσμου με σχεδόν 100 εκατομμύρια ευρώ έσοδα. Ο Ολυμπιακός όμως φέτος τη φιλοδώρησε με έξι γκολ. Πέρυσι ο Σόλιντ γκρίνιαζε για το μπάτζετ της Βαλένθια, αλλά αποδεικνύεται πως το πρόβλημα ήταν η αγωνιστική νοοτροπία και όχι το ποιοι έπαιζαν μέσα στο γήπεδο. Αλλιώς, η Ρόζενμποργκ με πέντε φορές πιο μικρό μπάτζετ από τον Ολυμπιακό πώς τον νίκησε και ουσιαστικά τον απέκλεισε με το 3-1 μέσα στο Καραϊσκάκη το 2005;

Μπορούμε να μιλάμε με παραδείγματα μέχρι αύριο. Εκείνο που δεν θα μας γλιτώσει ποτέ από τους ξένους προπονητές είναι η αποικιοκρατική τους αντίληψη πως σε αυτή τη γωνία της Ευρώπης είμαστε ακόμα πάνω στα δέντρα. Αυτό ας το θυμούνται όμως οι πρόεδροι των ομάδων που δίνουν γην και ύδωρ σε έναν ξένο προπονητή για να καταδεχτεί να δουλέψει στη χώρα μας. Το μεγαλύτερο λάθος του Ντέμη Νικολαΐδη σε αυτά τα τέσσερα χρόνια (που μόνο κακόβουλοι δεν παραδέχονται πως έχει σαφέστατα θετικό πρόσημο στις προσπάθειές του) ήταν η ανανέωση του συμβολαίου του Φερέρ.

Οχι ότι τον έφερε, άλλωστε τα περιθώρια στένευαν το καλοκαίρι του 2006, ούτε γιατί τον πλήρωσε ακριβά ούτε γιατί πήγε ο ίδιος να τον δει στην Ισπανία. Η ανανέωση ήταν το λάθος, υπό το πρίσμα πως ήδη είχε τα πρώτα μηνύματα για τη συμπεριφορά του από τους ανθρώπους που εμπιστεύεται στα αποδυτήρια. Και η απομάκρυνση του Ιβιτς, παραδίδοντας ουσιαστικά τα κλειδιά στον Ισπανό. Αυτά είναι γνωστά και γραμμένα. Εκείνο που όφειλε να πράξει ήταν να μπει ένας όρος στο συμβόλαιό του που θα γλίτωνε πολλά από τα παρελκόμενα. Κάτι σαν αυτό που η Τσέλσι έβαλε στο συμβόλαιο του Μουρίνιο.

Ο Πορτογάλος είχε δικαίωμα να λέει τη γνώμη του για τα πάντα όσο θα ήταν στον πάγκο της ομάδας. Δεν είχε όμως το δικαίωμα να πει οτιδήποτε για την Τσέλσι μετά το τέλος της συνεργασίας ώστε να δικαιούται οποιασδήποτε αποζημίωσης! Τον έχετε ακούσει καθόλου να αναφέρεται στην Τσέλσι από την απόλυσή του και μετά; Αν το είχε κάνει η «Ενωση» αυτό, θα είχε λυμένο το πρόβλημά της. Ο Φερέρ, έτσι παρορμητικός που είναι, θα μιλούσε. Πράγμα που έγινε ήδη. Τουλάχιστον δεν θα έπαιρνε ούτε ευρώ αποζημίωση. Προς γνώση και συμμόρφωση στο μέλλον για κάθε ελληνική ομάδα απέναντι σε οποιονδήποτε υπερφίαλο ξένο.