Δίχως περιθώρια λάθους

Tα ψέματα τελείωσαν. Και ο χαβαλές επίσης. Τώρα είναι που αρχίζουν τα δύσκολα. Ο αγώνας με τον Εργοτέλη είναι ο τελευταίος από αυτούς που χαρακτηρίζονται εύκολοι.

Μπορούν να τον κάνουν εύκολο, αν παίξουν καλά. Οι «ερυθρόλευκοι», βέβαια, δεν το πολυσυνηθίζουν. Αρκούνται σε αγχωτικές νίκες. Πλέον έχω ξεχάσει την πιθανότητα να δούμε καλό ποδόσφαιρο από τα πόδια τους. Δεν το είδαμε τόσο καιρό που ήταν πιο χαλαρά τα πράγματα, θα το δούμε τώρα που θα παίζουν κάθε τρεις μέρες κι έναν «τελικό»; Τώρα είναι η ώρα για να δούμε αν μπορούν ή όχι. Τόσες υποσχέσεις και «θα». Μακάρι να έρθουν τα θετικά αποτελέσματα. Ο Ολυμπιακός είναι μέσα στους στόχους του. Τι θα καταφέρει, θα το δούμε μέχρι το τέλος Φλεβάρη. Εκεί θα έχουν φανεί πολλά. Δεν λέω ότι θα πάει να πάρει το Τσάμπιονς Λιγκ. Ξέρουμε καλά ότι ουδείς απαιτεί πρόκριση επί της Τσέλσι. Αυτό που θέλει ο κόσμος είναι η κατάκτηση του νταμπλ. Στο πρωτάθλημα έχει χαθεί έδαφος αλλά είναι στο χέρι της ομάδας να το πάρει και φέτος. Το ίδιο και το Κύπελλο. Το πώς θα το πετύχει είναι δουλειά του προπονητή και των παικτών. Δικαιολογίες έχω βαρεθεί να ακούω. Ολυμπιακός λέγεται η ομάδα και δεν χωράνε δικαιολογίες. Η χρονιά έως τώρα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί κακή. Από τη στιγμή που έχει περάσει στους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ και είναι μέσα σε πρωτάθλημα και Κύπελλο δεν μπορείς να πεις πολλά. Η εικόνα μέσα στο γήπεδο δεν είναι, με ελάχιστες εξαιρέσεις, αυτή που θέλει να βλέπει ο κόσμος. Δεν πείθεται για το τελικό αποτέλεσμα, όταν ο Ολυμπιακός «φτύνει αίμα» για να νικήσει σε κάθε παιχνίδι ή χάνει από την Καλαμαριά. Ο,τι έγινε έγινε. Στο φινάλε μένουν τα αποτελέσματα και οι τίτλοι. Από τη στιγμή που συνοδεύονται και με καλή μπάλα, τότε όλα είναι ιδανικά. Θα αρκεστώ στα θετικά αποτελέσματα και τους τίτλους. Περιμένω το πρώτο θετικό αποτέλεσμα κόντρα στον Εργοτέλη ώστε να μη χαθεί έδαφος στο πρωτάθλημα. Μετά, βλέπουμε για την Τσέλσι...