Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα

Να αρχίσω την γκρίνια έπειτα από «τεσσάρα» θα είναι υπερβολικό. Το κοντέρ έγραψε 0-4. Ο Ολυμπιακός επέστρεψε στις νίκες και θεωρητικά είναι μέσα στο κόλπο του τίτλου, μια και δεν ξέρουμε τι θα γίνει με το ματς στην Καλαμαριά.

Ως εδώ έχει καλώς. Το παιχνίδι των αντεπιθέσεων απέδωσε. Μπήκε νωρίς το γκολ από τον Ντάρκο και όλα τελείωσαν με το δεύτερο και την αποβολή. Μετά δεν υπήρχε αγώνας. Κι όμως οι «ερυθρόλευκοι» δεν μπήκαν για να κυριαρχήσουν, αλλά περίμεναν κάτω από τη σέντρα. Δεν έχω συνηθίσει έτσι τον Ολυμπιακό, αλλά τι να πεις αφού νίκησε. Μπορούσε να βάλει και δέκα γκολ αν έπαιζε φουλ επίθεση με παίκτη παραπάνω. Ολα αυτά είναι θεωρία.

Ο Λεμονής αυτήν τη φορά δεν είχε καμία δικαιολογία. Δεν έλειπε κανείς και η ενδεκάδα ήταν πλήρης. Επαιξαν όλοι, αλλά και πάλι κάτι δεν πήγε καλά. Πολλά λάθη στη μεσαία γραμμή. Μπορεί να έκανε πρόβα εν όψει Τσέλσι. Από την άλλη, ίσως να κατέβασε ταχύτητα για να κρατήσει δυνάμεις. Είχε «καθαρίσει» το ματς και δεν υπήρχε λόγος να πιεσθεί περισσότερο. Δεν ξέρω. Μεγάλη νίκη σε μια δύσκολη έδρα και με μεγάλο σκορ. Δεν είμαι γεμάτος.

Δεν είμαι πεπεισμένος. Τώρα είναι αυτό που λένε ότι αρχίζουν τα πολύ δύσκολα. Τώρα που θα αρχίσουν οι αγώνες κάθε τρεις μέρες. Τώρα να δω πώς θα αντέξει ο Ολυμπιακός για να κάνει τις σερί νίκες που θα του δώσουν το νταμπλ και αξιοπρεπείς εμφανίσεις απέναντι στην Τσέλσι. Οταν θα δω τον Ολυμπιακό να παίζει επιβλητικά και να παίρνει «αέρα» τα αποτελέσματα, με διάρκεια στην απόδοσή του, τότε θα δηλώσω απόλυτα ικανοποιημένος. Μέχρι τότε τα ξαναλέμε...