Ερχόταν από καιρό αυτή η μέρα, αλλά επειδή μόλις χθες επισημοποιήθηκε, έχει πια τη θέση της στην ιστορία. Κάτι σαν την D Day του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, δηλαδή. Ο Μισέλ Πλατινί κέρδισε την πρώτη πολύ μεγάλη μάχη του ως πρόεδρος της ΟΥΕΦΑ, οδηγώντας ουσιαστικά πρώτα και τυπικά στη συνέχεια σε αργό θάνατο την G14. Θυμίζοντας τον εαυτό του ως ποδοσφαιριστή, «έπαιξε μπάλα» μέσα στις γραμμές της διπλωματίας και σκόραρε όπως τότε. Ενα γκολ που θα το πανηγύρισε πιο πολύ και από το πέναλτι στον τελικό του «Χέιζελ», είμαι βέβαιος.
Η G14 αποτέλεσε για χρόνια, από το 2000, τη μεγαλύτερη πληγή του διεθνούς ποδοσφαίρου. Βγήκε μέσα από τις φλόγες της αλησμόνητης Media Partners, η οποία πίεσε –αν και ως οργάνωση ήταν… φάντασμα– και πέτυχε τη διεύρυνση του Τσάμπιονς Λιγκ το 1998. Από χθες, όμως, αυτός ο συνασπισμός των 18 πιο πλούσιων και ισχυρών κλαμπ έπαψε να έχει λόγο ύπαρξης. Σε μία ιστορική συνάντηση στη Ζυρίχη οι σύλλογοι (ανάμεσά τους μεγάλα ονόματα, όπως η Ρεάλ, η Μπαρτσελόνα, η Μίλαν, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, η Λιόν, μέλη δηλαδή της G14, αλλά και ο Ολυμπιακός) συμφώνησαν στις προτάσεις της ΦΙΦΑ και της ΟΥΕΦΑ να δημιουργηθεί ένα φόρουμ που θα λέγεται European Club Αssociation. Στους κόλπους του θα υπάρχουν παραπάνω από 100 σύλλογοι, αλλά και μέλη απ' όλες τις 53 ομοσπονδίες που ανήκουν στη δύναμη της ΟΥΕΦΑ. Θα λειτουργεί ανεξάρτητο, αλλά σε συνεργασία με την ανώτατη αρχή και η πρώτη μεγάλη παροχή προς τους συλλόγους θα είναι το οικονομικό μερίδιο που θα λαμβάνουν από ΦΙΦΑ και ΟΥΕΦΑ για τη συμμετοχή των παικτών τους στα μεγάλα τουρνουά.
Ταυτόχρονα η G14 συμφώνησε να αποσυρθεί από κάθε διεκδίκηση που είχε έως τώρα στα δικαστήρια, κάτι που σημαίνει πως η υπόθεση του Μαροκινού Ούλμερς, ο οποίος τραυματίστηκε σε ματς της εθνικής του ομάδας και ήταν... ωρολογιακή βόμβα η εξέλιξη της δίκης, θα μπει πια στο χρονοντούλαπο. Ο πρόεδρος της Μπαρτσελόνα, Ζουάν Λαπόρτα, μίλησε για σπουδαία νίκη όλων και συνεχάρη τον Μισέλ Πλατινί, που το υποσχέθηκε και το έκανε πράξη, το να συζητούν οι ομάδες με την ΟΥΕΦΑ και τη ΦΙΦΑ. Εκείνος πάντως που είναι δικαιωμένος απολύτως δεν είναι άλλος από τον Μπλάτερ. Με την υποστήριξή του στον Πλατινί έβαλε πόδι μέσα στα τεκταινόμενα της ΟΥΕΦΑ. Τώρα, με τη δική του συμβολή, καθάρισε και η G14. Ο,τι και να πει κανείς γι' αυτόν, ό,τι ραδιουργίες κι αν έχει κάνει, η αλήθεια είναι πως ως σύγχρονος Μακιαβέλι ξέρει πως ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Και με αυτή την εξέλιξη οι δύο μεγάλες ομοσπονδίες του σπορ έχουν πια το κεφάλι τους ήσυχο, αφού οι συνεχείς διαμάχες και η γκρίνια που ερχόταν από πλευράς G14 επηρέαζαν συχνά τις αποφάσεις.
Ενας σύλλογος, πάντως, νιώθει πιο δικαιωμένος απ' όλους. Η Τσέλσι. Δεν την έβαζαν μέσα στο κλειστό τους κλαμπ οι υπόλοιποι, αλλά ο Πίτερ Κένιον δεν το έβαλε κάτω. Αφού δεν πήγε ο Μωάμεθ στο βουνό, κατάφερε να πάει ολόκληρο το βουνό εκείνος στον Μωάμεθ!
Για το ίδιο το ποδόσφαιρο, πάντως, είναι νίκη. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, χώρος για διάκριση στο Τσάμπιονς Λιγκ πλην των μελών της G14 δεν υπήρχε. Και μόνο που η ελπίδα ξαναμπαίνει στη ζωή και των υπολοίπων πως μία μέρα ίσως έρθει η ώρα τους, κάνει το προϊόν ελκυστικότερο. Και κάτι ακόμα: οι διαιτητές θα πάψουν να βλέπουν… εφιάλτες πριν παίξουν σ' ένα κρίσιμο ματς μία από αυτές τις ομάδες, που ως κλειστό κλαμπ ήξεραν να πιέζουν μόλις βρίσκονταν με την πλάτη στον τοίχο.