H ουτοπία που γέμιζε ελπίδα τη ζωή του

Το όνομά του Χέλμουτ Κλόπφλες. Γεννήθηκε το 1948 και ήταν κάτοικος Βερολίνου. Υποστήριζε ομάδες της Δυτικής Γερμανίας όπως η Χέρτα Βερολίνου, η Μπάγερν Μονάχου. Τη νύχτα της 13ης Αυγούστου 1961, έχοντας επισκεφτεί ένα φιλικό σπίτι στην ανατολική πλευρά, προτίμησε να κοιμηθεί εκεί. Οταν ξύπνησε, μαζί με το τείχος που απλωνόταν στην πόλη, ουσιαστικά άλλαζε και η ζωή του!

Οι μέρες περνούσαν, ο ίδιος πίστευε ότι θα του επιτρέψουν να μετακινηθεί στη δυτική πλευρά και στο σπίτι του, αλλά μάταια. Μήνες αργότερα άρχισε να το παίρνει απόφαση ότι η ζωή του θα ήταν πια στην άλλη πλευρά. Και η Χέρτα ήταν το πλησιέστερο πράγμα που τον κρατούσε σε επαφή με το παρελθόν του.

Κάθε δεύτερη εβδομάδα πήγαινε μέχρι την άκρη του τείχους, στο σημείο που βρισκόταν πλησιέστερα στο Ολυμπιακό Στάδιο του Βερολίνου, για να ακούει τις φωνές όταν αγωνιζόταν η Χέρτα. Ολη του η ζωή περιστρεφόταν γύρω από την ομάδα.

Χρειάστηκε να αγωνιστεί στην Πολωνία η Χέρτα για να καταφέρει να την παρακολουθήσει από κοντά. Ηταν ένα ματς εναντίον της Λεχ Πόζναν. Δεν ήταν μόνο αυτός που ήθελε να παρακολουθήσει από κοντά την ομάδα. Πολύς κόσμος είχε σχηματίσει ουρά χιλιομέτρων με τα αυτοκίνητα στα σύνορα για να μπει στην Πολωνία. Οι φρουροί που βρίσκονταν στα σύνορα όμως είχαν εντολή να μην επιτρέπουν τη διέλευση στον κόσμο. Ο Κλόπφλες ήταν προνοητικός και φανταζόταν ότι θα γινόταν κάτι τέτοιο. Είχε πάρει μαζί του τη μητέρα του και είπε στους φρουρούς ότι καταγόταν από την Πολωνία και πως ήταν άρρωστη! Την άφησαν λοιπόν να δει για τελευταία φορά τη χώρα της.

Με τα κόλπα που έκανε κάθε φορά ο Κλόπφλες όμως κίνησε υποψίες και μπήκε στο στόχαστρο της Στάζι. Κάθε φορά που δυτικογερμανική ομάδα έπαιζε αγώνα στο Ανατολικό μπλοκ ήταν στις εξέδρες. Σε έναν αγώνα της Δυτικής Γερμανίας κόντρα στη Βουλγαρία ο Χέλμουτ εκδηλώθηκε. Εδειξε όλο του το μίσος με φωνές και συνθήματα. Η Στάζι αποφάσισε να τον ακολουθούν πράκτορες παντού! Το 1981 ήταν η πρώτη φορά που τον συνέλαβαν. Του κατάσχεσαν όλα τα αναμνηστικά που είχε από τον αγώνα και τον άφησαν να φύγει. Ο Χέλμουτ Κλόπφλες ποτέ δεν έκρυψε πως είχε φιλικές σχέσεις με παίκτες που μπορούσαν να του προμηθεύουν εισιτήρια. Ετσι οι Αρχές, γνωρίζοντας ότι μπορούσε να μπαίνει σε όλα τα γήπεδα, του αφαιρούσαν την ταυτότητα για να μην μπορεί να ακολουθεί τις δυτικές ομάδες στους αγώνες τους εντός Ανατολικού μπλοκ!

Το 1985 τον συνέλαβαν και πάλι. Η Δυτική Γερμανία αντιμετώπισε την Τσεχοσλοβακία και μετά το ματς έδωσε στον Φραντς Μπεκενμπάουερ, προπονητή τότε της ομάδας, ένα αρκουδάκι. Ηταν το σύμβολο του ενωμένου Βερολίνου.

Λίγες μέρες πριν από την έναρξη του Μουντιάλ του 1986 εκτυλίχθηκε το τελευταίο «επεισόδιο» του σίριαλ Στάζι-Κλόπφλες. Εστειλε τηλεγράφημα, ευχόμενος καλή επιτυχία στη Δυτική Γερμανία, κάτι που η μυστική αστυνομία της Ανατολικής Γερμανίας εντόπισε. Η ανάκριση ήταν τόσο σκληρή που αναγκάστηκε να πει κάτι το οποίο τελικά θα του έσωζε τη ζωή και θα τον απελευθέρωνε μια για πάντα από το κυνήγι της αστυνομίας. «Αφήστε με να πάρω ένα τηλέφωνο τον φίλο μου τον Μπεκενμπάουερ...» ήταν τα λόγια του. Οι Αρχές φοβήθηκαν τη δημοσιότητα που θα έπαιρνε η υπόθεση και το σκάνδαλο που θα ξεσπούσε και έτσι τον άφησαν ελεύθερο.

Οταν έπεσε το τείχος, το 1989, ο Κλόπφλες ήταν εκεί, πάνω στην πλατεία Πότσδαμ και πανηγύριζε. Με την πρώτη ευκαιρία πήγε να δει τη Χέρτα σε επίσημο ματς. Ηταν η μεγαλύτερη απογοήτευση της ζωής του. Αυτό που είχε πλάσει στο μυαλό του, η ιδανική ομάδα, το δέσιμο με την ίδια του τη ζωή, ό,τι είχε αφήσει πίσω, ήταν τελικά μία ουτοπία. Την ιστορία του την έβγαλε προς τα έξω, δίνοντάς της τεράστια δημοσιότητα, το κορυφαίο βιβλίο που γράφτηκε ποτέ σχετικά με την κοινωνική διάσταση του σπορ «Το ποδόσφαιρο με τον εχθρό μου» με την υπογραφή του Σάιμον Κούπερ. Ο Κλόπφλες δέχτηκε προτάσεις για να δώσει το δικαίωμα της ιστορίας του για ταινία, αλλά αρνήθηκε. «Εζησα μία απογοήτευση με την ίδια τη ζωή, δεν θέλω να βιώσω και δεύτερη» ήταν τα λόγια του.