Ακόμα τον… Ζιντάν! (Sportday / Χρήστος Σωτηρακόπουλος)

Το τέλος εποχής θα ήταν έτσι κι αλλιώς δύσκολο

ΓΙΑ ΤΗ ΓΑΛΛΙΑ ΤΟ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΕΚΤΟΣ ΜΟΥΝΤΙΑΛ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΟ ΠΛΗΓΜΑ

Νομοτελειακά η επόμενη μέρα για τη Γαλλία θα ήταν δύσκολη. Οταν έχεις πάρει τα πάντα, τι ακολουθεί; Το μεθύσι του '98, με τον παγκόσμιο τίτλο μέσα στην έδρα τους, ακολουθήθηκε από τον ευρωπαϊκό το 2000 στις Κάτω Χώρες. Τότε που υποκλίθηκε και ο τελευταίος αμφισβητίας στο ποδοσφαιρικό ταλέντο και την ιδιοφυΐα του Ζινεντίν Ζιντάν. Η καταστροφή στο Μουντιάλ της Απω Ανατολής εκλήφθηκε από πολλούς ως τυχαίο περιστατικό, αποδιδόμενο στην κούραση και στην κακή κατάσταση κάποιων παικτών, συν τον τραυματισμό του «Ζιζού». Η εύκολη πρόκριση στα τελικά του Euro της Πορτογαλίας ήταν το καμουφλάζ. Για μια εθνική που, αν και πήγε φαβορί στην Ιβηρική Χερσόνησο, αναγκάστηκε να γυρίσει με την ουρά στα σκέλια από τη σφαλιάρα που της ρίξαμε, το τέλος εποχής θα ήταν έτσι κι αλλιώς δύσκολο. Για τους Γάλλους, μάλιστα, αυτή η διαδικασία θα ήταν πιο επίπονη. Το έζησαν και στα τέλη της δεκαετίας του '80, μετά την υπερομάδα του Ινταλγκό και του Ανρί Μισέλ, μόλις σταμάτησαν οι Πλατινί, Τιγκανά και Ζιρές.

Λίγους μήνες μετά το Euro φαίνεται πολύ καλά πως η επόμενη φουρνιά, αν και είναι προερχόμενη επίσης από το σχολείο του Κλερφοντέν, υστερεί σε ποιότητα από εκείνη που οδήγησε τους «τρικολόρ» στο απόγειο της δόξας. Από τους παλιούς ήταν στο γήπεδο, εναντίον της Ελβετίας στο Παρίσι το Σάββατο, ο Μπαρτέζ, ο Σανιόλ, ο Γκαλάς, ο Βιεϊρά και ο Τρεζεγκέ, αλλά αυτό δεν έφτανε. Αυτοί που λείπουν κάνουν τη διαφορά. Ο Ανρί είναι τραυματίας, αλλά και αν έπαιζε κανείς δεν εγγυάται πως απέναντι στην καλά οργανωμένη άμυνα των Ελβετών θα έβρισκε τη λύση. Από δεξιά ο Τιράμ και αριστερά ο Λιζαραζού δεν έχουν αντικαταστάτες που να προσδίδουν το κάτι παραπάνω και επιθετικά. Κυρίως, όμως, δεν υπάρχει Ζιντάν. Τώρα που λείπει, όλοι τον… Ζιντάν. Ακόμα και κάποιοι στη Γαλλία, μεγαλόσχημοι και «αναλυτές», που διαπίστωναν έλλειψη ενδιαφέροντος εκ μέρους του για το εθνόσημο!

Η νέα Γαλλία δεν κάνει… γκελ στον κόσμο της. Απλά γκελάρει! Εμεινε στο μηδέν με την Ιρλανδία και με το Ισραήλ. Ηρθε και το 0-0 με την Ελβετία, για να επιβεβαιώσει το αυτονόητο. Η Γαλλία κινδυνεύει να μείνει εκτός Παγκοσμίου Κυπέλλου. Φαίνεται πως τα γερμανικά γήπεδα δεν την… ελκύουν. Το '74 αποκλείστηκε εύκολα στα προκριματικά του Μουντιάλ, το '88 σε εκείνα του Ευρωπαϊκού. Και αν την πρώτη φορά δεν ήταν έκπληξη, τη δεύτερη προερχόταν από την τρίτη θέση στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Μεξικού και ήταν εν ενεργεία πρωταθλήτρια Ευρώπης.
Αυτός ο όμιλος είναι ο πιο ανοιχτός όσον αφορά την πρόκριση, καθώς προηγούνται Ιρλανδοί, Γάλλοι και Ισραηλινοί με εννέα πόντους, αλλά και οι Ελβετοί, που ακολουθούν με έξι, έχουν ματς λιγότερο, με την Κύπρο. Με τη Γαλλία να ταξιδεύει τώρα στο Ισραήλ και να έχει να επισκεφτεί Δουβλίνο και Βασιλεία. Με το ΕΪΡΕ να είναι γηπεδούχο με όλους τους διεκδικητές, φαίνεται πως η πρώτη θέση θα του ανήκει, εκτός αν αυτοκτονήσει, όπως είχε κάνει το '96 με το 0-0 στο Λιχτενστάιν. Αρα ο βατός στόχος της ομάδας του Ντομενέκ είναι η δεύτερη θέση, που οδηγεί στα μπαράζ. Κι αυτό όμως είναι σχετικό. Η Ελβετία με την ανανεωμένη ομάδα και το Ισραήλ, που βασίζεται στην καυτή έδρα, δεν θα είναι εύκολοι αντίπαλοι.

Για τη Γαλλία το να μείνει εκτός τελικών δεν θα είναι μικρό πλήγμα. Για μία χώρα που ο έρωτας με την εθνική ομάδα δεν κρατά χρόνια, αλλά είναι απόρροια των πρόσφατων επιτυχιών, το στοίχημα θα είναι να βρεθεί σύντομα διάδοχος του Ζιντάν, όπως ο Ζινεντίν υπήρξε διάδοχος του Πλατινί. Μέχρι τότε μάλλον η γαλλική ποδοσφαιρική επανάσταση μπαίνει στο ράφι!