Τότε βλέπαμε μπάλα (Sportday / Μπάμπης Χριστόγλου)

Στο φύλλο που κρατάς υπάρχει ένα ιστορικό DVD με τον Παναθηναϊκό, ίσως στην καλύτερη εποχή του, με τον «μικρό» Δημήτρη Σαραβάκο στα καλύτερά του. Τότε η Γιουβέντους ήταν το απόλυτο φαβορί. Με Ρας, με Καμπρίνι, με Τακόνι και τον Λάουντρουπ στα φόρτε του, η «Κυρία» ήταν για τους ειδικούς η ομάδα που θα κατακτούσε το ΟΥΕΦΑ του 1987. Κι όμως, το «τριφύλλι» έγραψε ιστορία. Νίκη στο ΟΑΚΑ με τον «κεραυνό» του Σαραβάκου και γλυκιά ήττα στο «Κομουνάλε» με 3-2, με τον «φονιά» Χρήστο Δημόπουλο να βάζει το γκολ της ζωής του. Μια επική πρόκριση που δεν ξεχάσαμε ποτέ. Ηταν χρόνια που βλέπαμε καλή μπάλα. Τα γήπεδα ήταν πάντα γεμάτα, σε χρόνια που ο φανατισμός και τα επεισόδια ήταν άγνωστες λέξεις. Ο ΠΑΟ έκανε μια μεγάλη πορεία εκείνη τη χρονιά. Εφτασε στους «8» και μπορούσε ακόμα παραπάνω. Εμφανίσεις που άφησαν εποχή. Τα δύο ματς-σταθμούς τα έχετε ήδη στα χέρια σας. Μπορείτε να δείτε, να θυμηθείτε και να θαυμάσετε, σε μια μοναδική προσφορά της «SportDay». Δεν είναι και λίγο να βλέπεις τον Σαραβάκο να μεγαλουργεί και τον Καλιτζάκη να σβήνει τον τεράστιο Ιαν Ρας. Κοντεύουν είκοσι χρόνια από εκείνες τις βραδιές κι όμως υπάρχουν στιγμές που νομίζεις πως ήταν χθες. Εικόνες που δεν θα ξεχαστούν ποτέ. Οπως ποτέ δεν θα ξεχάσουμε το πώς ζούσαμε τότε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα. Πώς περιμέναμε ένα ευρωπαϊκό ματς, τον ερχομό ενός «θηρίου» σαν τη Γιουβέντους, τη Ρεάλ ή τον Αγιαξ. Και σήμερα μπάλα παίζουν και Τσάμπιονς Λιγκ έχει, αλλά δεν είναι το ίδιο. Σίγουρα αλλάζουν οι εποχές, μεγαλώνουμε κι εμείς και ο κόσμος όλος. Δεν μπορώ όμως να ξεχάσω τις «ρουκέτες» του «μικρού» και του «φονιά», τον Βαμβακούλα, τον Μαυρίδη και τον «Τζακ» τον Χατζηαθανασίου, ούτε τις αποκρούσεις του Μήνου. Μπορεί να υποστηρίζω άλλη ομάδα, αλλά νιώθω τυχερός που ο τηλεοπτικός φακός κατέγραψε εκείνες τις βραδιές. Και δεν είναι μόνο ο Παναθηναϊκός. Ξεκινήσαμε με Ολυμπιακό, μετά ο ΠΑΟΚ, τώρα το «τριφύλλι» και έπεται συνέχεια. Γιατί τέτοιες στιγμές, που έμειναν γραμμένες με χρυσά γράμματα στην ευρωπαϊκή ιστορία του ποδοσφαίρου, πρέπει να τις ξαναζήσουμε...