Aυτός που ονειρευόμασταν

Αυτός ο Θρύλος ήταν απόλαυση, ήταν μαγεία, ήταν ένα όνειρο. Ο Ολυμπιακός δίχως τον μεγάλο αρχηγό του, με ένα διαιτητή που τον πήγαινε κόντρα από το πρώτο λεπτό κι είχε ξεχάσει τις κάρτες σπίτι του, με την ατυχία να χτυπάει την πόρτα του με την αναγκαστική αποχώρηση του Πατσατζόγλου από τον αγωνιστικό χώρο, ταπείνωσε τη δεύτερη της Μπουντεσλίγκα Βέρντερ Βρέμης.

Με μεγάλο καθοδηγητή τον ανυπέρβλητο Ιεροκλή Στολτίδη, που σημείωσε δύο υπέροχα γκολ και έδωσε μια ασίστ, με έναν Κοβάσεβιτς επιθετικό- θωρηκτό, που «εκτόξευσε» το Καραϊσκάκη στα ουράνια με την εκπληκτική κεφαλιά του στο 2ο γκολ και έδωσε την ασίστ στο τρίτο γκολ, με ένα Λούα Λούα που ταλαιπωρούσε με το ακατάπαυστο τρέξιμό του, την άμυνα των Γερμανών. Με τον νεαρό Μενδρινό να δείχνει ότι ήρθε η ώρα του να παίξει ως σημαντικότατη μονάδα με μόνιμο ρόλο στην ομάδα.

Με ένα Λεντέσμα που κατάφερε να περιορίσει πάρα πολύ τον «πολύ» Ντιέγκο. Με τον Αντζα και τον Ζεβλάκοφ να κάνουν άλλο ένα πολύ καλό παιχνίδι σαν δίδυμο και τον Νικοπολίδη να λέει «παρών» όποτε χρειάστηκε, ο Θρύλος πήρε την πρόκριση για τους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ. Στους κορυφαίους, στην ελίτ της Ευρώπης, εκεί που τον περιμένει άλλη μια μεγάλη πρόκληση, οποιαδήποτε ομάδα και αν πέσει στον δρόμο του. Αυτή η ομάδα με την κατάλληλη ενίσχυση μπορεί να κάνει ακόμα περισσότερα πράγματα.

Ασφαλώς και θα χρειαστούν κάποιες μονάδες ακόμα για να γίνει ο Θρύλος ακόμα πιο δυνατός και ασφαλώς να κρατήσει τα σκήπτρα. Κι ασφαλώς θα πρέπει όλοι να προσγειωθούν γιατί υπάρχει κρισιμότατο ματς την Κυριακή με την ΑΕΚ. Ομως, αυτός είναι ο Ολυμπιακός που ονειρευόμασταν όλα αυτά τα χρόνια. Και το ξέσπασμα της «ερυθρόλευκης θάλασσας» μαζί με την ορμή του Θρύλου «έπνιξαν» την άμοιρη Βέρντερ Βρέμης, που δεν μπορούσε να κάνει τίποτα. Εδειχνε πως δεν μπορούσε και δεν το πίστευε ακόμα και όταν πίεσε. Αυτός ο Ολυμπιακός είναι που μας κάνει περήφανους κι αυτή είναι μια ομάδα που θα πρέπει να καμαρώνουν όλοι, ανεξάρτητα από το τι ομάδα υποστηρίζει κάποιος.