Τα χρήματα τούς οδηγούν στην παράνοια

Η παράνοια που επικρατεί στο σημερινό ποδόσφαιρο αποτυπώνεται στο πόσο εύκολα απομακρύνουν στην Αγγλία τους προπονητές, εκεί που κάποτε ήταν τα προπύργια της υπομονής. Ο Ματ Μπάσμπι έμεινε 24 σερί χρόνια στον πάγκο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ο Μπιλ Νίκολσον δύο δεκαετίες στην Τότεναμ, ο Μπιλ Σάνκλι 15 στη Λίβερπουλ, ο Μπόμπι Ρόμπσον άλλα τόσα στην Ιπσουιτς, ο Ντον Ρέβι 13 στη Λιντς Γιουνάιτεντ.

Ο Ρον Γκρίνγουντ ήταν σχεδόν 17 χρόνια πρώτος τεχνικός στη Γουέστ Χαμ και ο διάδοχός του, Τζον Λάιαλ, έμεινε άλλα 17, παρά το ότι στο διάστημα αυτό η ομάδα υποβιβάστηκε δύο φορές! Ολα αυτά τα τεράστια ονόματα αποχώρησαν με δική τους επιλογή και ούτε ένας δεν ένιωσε την προσβολή της απόλυσης. Ακόμη και στη δεκαετία του '90 υπήρξαν περιπτώσεις μυθικής στήριξης σε προπονητές όπως ο Αλαν Κέρμπισλι στην Τσάρλτον, παρά τον υποβιβασμό. Ο Αλεξ Φέργκιουσον συμπλήρωσε 21 χρόνια στη Γιουνάιτεντ και ο Βενγκέρ 11 στην Αρσεναλ, αλλά πλέον αυτό το στήριγμα μοιάζει με την εξαίρεση και ο κανόνας είναι το να κάθεται πια κάποιος σε ηλεκτρική καρέκλα. Ο Σαμ Αλαρντάις στην Μπόλτον έμοιαζε ακλόνητος. Από το 1999 που ανέλαβε έφτασε τους «τρότερς» σε ύψη που ζάλιζαν! Επέλεξε το καλοκαίρι να ανανεωθεί και να δοκιμάσει την τύχη του αλλού. Η Νιούκαστλ, με τον κόσμο να είναι το μεγάλο της όπλο, αλλά και άτιτλη από το 1969 σε όλα τα μέτωπα, έμοιαζε με δύσκολο στοίχημα. Αποδεικνύεται ακόμη πιο δύσκολο στην πράξη. Το ότι σε κάθε ματς παίζει την ύπαρξή του αποτυπώνεται στο πρόσωπό του. Η ένταση που βγάζει είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από την ηρεμία που είχε στην Μπόλτον.

Η τρέλα που κυριάρχησε στο αγγλικό ποδόσφαιρο εξηγείται πολύ απλά. Είναι αδιανόητο πια για μία ομάδα να χάσει τον παράδεισο της Πρέμιερ Λιγκ. Τα 40 εκατομμύρια λίρες μίνιμουμ εγγυημένα χρήματα κολάζουν! Αν υποβιβαστεί μία ομάδα, χάνει το πάρτι και ξαφνικά οι νεόπλουτοι ιδιοκτήτες, οι περισσότεροι από αυτούς Αμερικανοί και Ρώσοι, χάνουν την υπομονή τους εύκολα. Δεν είναι μόνο αυτοί όμως. Στην πρώτη αγωνιστική του πρωταθλήματος, μόλις η Γουίγκαν έχασε 2-1 από την Εβερτον η πρώτη ερώτηση στον τεχνικό Χάτσινγκς ήταν αν φοβάται πως δεν θα βγάλει τη χρονιά! Φυσικά ο άνθρωπος απάντησε διπλωματικά, αλλά τελικά στις 4 Νοεμβρίου μπήκε και αυτός στη λίστα των απολυμένων έπειτα από την ήττα της ομάδας του από την Τσέλσι! Και στη Γουίγκαν ιδιοκτήτης είναι Αγγλος, και μάλιστα παλιός ποδοσφαιριστής, ο Ντέιβ Γουίλαν, που πριν από τον Χάτσινγκς στήριξε τον Πολ Τζιούελ για μία πενταετία!

Κάποιος θα πει -και θα έχει δίκιο- πως ολόκληρη Τσέλσι και απέλυσε τον Μουρίνιο, που την ανέδειξε πρωταθλήτρια ύστερα από μισό αιώνα. Εκεί πάντως δεν μπήκε θέμα αξίας του Μουρίνιο, αλλά καθαρά διαπροσωπικών σχέσεων με τον Αμπράμοβιτς. Απίστευτο μοιάζει και το γεγονός πως είναι υπ’ ατμόν ο Μπενίτεθ στη Λίβερπουλ, με δύο τελικούς Τσάμπιονς Λιγκ σε τρία χρόνια και σε μία ομάδα που γέλαγαν και οι πέτρες μαζί της με τον προκάτοχό του, τον Ζεράρ Ουγέ. Κι όμως, αυτός ο πανικός σκιαγραφεί τη νέα εποχή και τα νέα ήθη στο αγγλικό ποδόσφαιρο. Η Τότεναμ, για παράδειγμα, «δυναμίτισε» τη θέση του Μάρτιν Γιολ με τα δημοσιεύματα που δεν διαψεύστηκαν από τον Αύγουστο για πρόταση στον Χουάντε Ράμος. Το ότι η διοίκηση δεν ανακοίνωσε πως στηρίζει τον τεχνικό πριν τον απολύσει και πριν τελειώσει το παιχνίδι με τη Χετάφε και ανακοινώσει πρώτα στους δημοσιογράφους την απομάκρυνσή του αποτελεί ακόμα μία μελανή σελίδα στον τρόπο που διοικείται το μοντέρνο ποδόσφαιρο. Αλλωστε, η Τότεναμ με 8 προπονητές σε 10 χρόνια και η Μάντσεστερ Σίτι με 27 σε 22 σεζόν δείχνουν απλώς τον δρόμο και στους άλλους. Με αμοραλισμό και κυνισμό, όπως σε κάθε ιδιωτική εταιρεία που στόχο έχει το κέρδος και μόνο αυτό. Με τη διαφορά πως εδώ ο μάνατζερ δεν είναι κάποιος διοικητικός υπάλληλος, αλλά ένας που προσπαθεί να κουμαντάρει και να δώσει κίνητρο σε ανθρώπινες ψυχές.

Μόνο το 2004 είχαν απολυθεί Δεκέμβριο μήνα τόσοι πολλοί προπονητές στην Αγγλία. Ο αριθμός των έξι είναι θέμα χρόνου να αυξηθεί έως τις γιορτές. Ο μεγάλος Χένες Βαϊσβάιλερ έλεγε κάποτε, όταν άντεξε μόλις μία σεζόν στην Μπαρτσελόνα, πως είναι πιο εύκολο να φεύγει ένας από μία ομάδα που δεν πάει καλά παρά 22. Μήπως όμως τελικά η καραμέλα έλιωσε και έγινε πολύ εύκολη λύση; Γιατί τελικά τα τρελά χρήματα που υπάρχουν στο σημερινό ποδόσφαιρο έχουν οδηγήσει πολύ κόσμο στην παράνοια.