Αν ζητούσαμε ορισμό στη χθεσινή διαδικασία στη Νότια Αφρική, έχω τη βεβαιότητα πως θα έβγαινε πιο δύσκολος όμιλος. Ομως αυτή η Εθνική ομάδα έχει την τύχη που οφείλει να συνοδεύει κάθε ισχυρό. Γιατί ανέβηκε με το σπαθί της και τις προσπάθειές της όλα αυτά τα χρόνια σχεδόν σαράντα θέσεις στη λίστα της ΦΙΦΑ και απολαμβάνει τα προνόμια.
Την ίδια ώρα, για να γίνει αντιληπτό το νέο status της ομάδας, η Αγγλία, που μαζί με τα αβγά (της πρόκρισης στο Μουντιάλ) έχασε και τα πασχάλια (να είναι επικεφαλής σε γκρουπ) με την ήττα από τους Κροάτες, αγωνιά και για το Μουντιάλ, βρίσκοντάς τους μπροστά της και πάλι.
Αυτός ο όμιλος είναι χωρίς συζήτηση ο καλύτερος που είχαμε ποτέ σε οποιαδήποτε προκριματική φάση οποιασδήποτε διοργάνωσης. Ταυτόχρονα όμως κρύβει μερικές παγίδες, που καλό είναι να γίνουν κατανοητές και να μην αρχίσουμε τις γνωστές θριαμβολογίες. Αυτές που στο παρελθόν αποδείχτηκαν ο χειρότερος σύμβουλος. Λοιπόν, για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Είναι ένας όμιλος που αυτή η ομάδα, με τον τίτλο της πρωταθλήτριας Ευρώπης σαν προίκα, με την ικανότητα να αγωνίζεται καλά σε ανοιχτούς χώρους και έχοντας πολλές και ποιοτικές λύσεις εννοείται πως είναι το φαβορί. Μόνο όμως η πρώτη θέση δίνει απευθείας πρόκριση και γι' αυτό, αν τυχόν δεν είμαστε εμείς, καλό είναι να εξασφαλίσουμε με τους βαθμούς που θα μαζέψουμε τουλάχιστον το δικαίωμα να είμαστε παρόντες στα μπαράζ. Γιατί μία από τις εννέα δεύτερες ομάδες δεν θα είναι εκεί. Δεύτερον, καλό είναι να κοιτάξουμε τι όμιλοι βγήκαν δεξιά και αριστερά, κυρίως από τον συσχετισμό των γκρουπ τρίτης και τέταρτης δυναμικότητας. Τρίτον, ας μη νομίζουμε πως η εξαιρετική Ελβετία θα είναι εύκολος αντίπαλος, όπως και το Ισραήλ, που δεν έχει παρά μία ήττα εντός έδρας τα τελευταία 10 χρόνια, εκείνη από την Κροατία με 4-3 πέρυσι. Επίσης, μη λησμονούμε πως αποκλείστηκε αήττητο στην προκριματική φάση του Μουντιάλ του 2010, κοντράροντας στα ίσα την Ελβετία και κυρίως τη Γαλλία.
Η σειρά των αγώνων θα έχει πολύ μεγάλη σημασία. Αν μπούμε πάλι μπροστά και μας κυνηγούν, δεν νομίζω πως θα έχουμε πρόβλημα. Αυτό θα είναι το κλειδί, όπως και το να μην πετάξουμε βαθμούς με τους μικρούς του ομίλου (Λετονία, Λουξεμβούργο και Μολδαβία). Αυτό θα αποτελέσει το εφαλτήριο, αν υπολογίσουμε πως σε έναν όμιλο με έξι ομάδες, που περνά μόνο πρώτος, ο πήχης είναι τουλάχιστον οι 25 πόντοι. Αρα με 18 πόντους με τους μικρούς και νίκες στην Ελλάδα με Ελβετία και Ισραήλ η Εθνική θα έχει σίγουρη την πρωτιά, αν δεν ηττηθεί σε μία από τις δύο εκτός έδρας κόντρες με τους άμεσους αντιπάλους.
Η κλήρωση ανοίγει ξανά και τον φάκελο Ρεχάγκελ. Θα μείνει ή θα φύγει; Η πρόκληση να πάει σε ένα Μουντιάλ με αυτό το δημιούργημά του θα είναι μεγάλη. Από την άλλη, αν αποτύχουμε να προκριθούμε, θα είναι μεγάλο κάζο. Και θα χαλάσει όλη την εικόνα του. Αξίζει να το δοκιμάσει; Νομίζω ότι ο ίδιος ξέρει καλύτερα. Μία διευκρίνιση μόνο: το να μας αναλάβει το 2001 ήταν σίγουρα μεγαλύτερο ρίσκο από το οποιοδήποτε σημερινό!