Οχι άλλο κάρβουνο...

Εντάξει, νίκησε ο Ολυμπιακός. Το γύρισε το ματς και όλα καλά θα πείτε. Να σκεφτούμε τώρα τη Ρεάλ. Πώς; Θα πάει μακριά αυτή η ιστορία με την άμυνα; Να δέχεται γκολ σε κάθε κατεβασιά; Να τρέμει το φυλλοκάρδι μας όταν ο αντίπαλος κάνει γιόμα; Το πιο σοβαρό, όμως, είναι ότι η ομάδα δεν έχει δυνάμεις. Οπως και στα υπόλοιπα παιχνίδια όλοι γυρνάνε πίσω να κρατήσουν το σκορ. Παίζουν με τη «φωτιά». Με τον ΠΑΟΚ τη γλίτωσε στο τσακ. Θυμίζω ότι με τον Αρη και τον Εργοτέλη οι «ερυθρόλευκοι» κάηκαν. Στο «Βοήθα, Παναγιά» είμαστε μετά το 75'. Δεν υπάρχει ένας χαφ να μπορεί να κρατήσει την μπάλα, να ανεβάσει την ομάδα μπροστά. Οι ίδιοι έντεκα σερί δεν γίνεται. Με τέτοιο ρυθμό αγώνων έχουν σκάσει. Τώρα δεν μπορεί να αλλάξει κάτι. Λείπει και ο καλός στόπερ και ο δημιουργικός μέσος.

Επίσης, λείπουν οι λύσεις στον πάγκο από το κέντρο και πίσω. Μπροστά τη βρίσκει την άκρη. Στην άμυνα, όμως, δεν είναι δυνατόν να έχει παθητικό οκτώ γκολ σε επτά αγώνες του ελληνικού πρωταθλήματος. Δεν θα βάζει συνέχεια από δύο γκολ και πάνω για να κερδίζει τα παιχνίδια. Τώρα έρχεται η Ρεάλ. Ας προσγειωθούμε λίγο. Σεμνά και ταπεινά. Καλό είναι να μην ανοίγονται ούτε σε δηλώσεις μήτε μέσα στο γήπεδο. Βλέπω μια καλή ενδεκάδα να γίνεται καλή ομάδα, αλλά να μην αντέχει πάνω από μια ώρα και κυρίως να είναι εξαιρετικά ασταθής σε κάθε αμυντική προσπάθεια. Αυτά είναι αρνητικά στοιχεία, που μόνο σιγουριά δεν μας γεμίζουν για τον φετινό Ολυμπιακό.