Μπροστά «κούκλα», πίσω «πανούκλα»...

Ξέρω τι θα πείτε. Εφταιγε η κούραση από τη Μαδρίτη. Να δώσουμε πίστωση χρόνου. Παίζουν καλά, νίκησαν στη Βρέμη, κόντραραν στα ίσια τη Ρεάλ με δέκα παίκτες στο «Μπερναμπέου». Με την Ελλάδα όμως τι γίνεται; Τρία εκτός έδρας παιχνίδια, καμία νίκη. Πήγε η διαφορά στους έξι βαθμούς. Στα εντελώς αθόρυβα ξεφεύγει η κατάσταση και κάποια πράγματα δεν μπορώ να τα δεχτώ. Δεν είναι δυνατόν να δέχεσαι τρία γκολ από τον Εργοτέλη. Σέβομαι τους Κρητικούς και την προσπάθεια που κάνουν. Ο Ολυμπιακός, όμως, από τη στιγμή που γύρισε το ματς, έπρεπε να το κρατήσει. Οποιος μπαίνει στην περιοχή βάζει γκολ. Δεν δέχομαι την κούραση, ούτε τα σφυρίγματα του Βασσάρα. Υπάρχει διαφορά κλάσης και τέτοια παιχνίδια τα καθαρίζεις για να μην μπλέξεις στη συνέχεια. Ανάσες δεν είχε κανείς τους. Εχει μια καλή ενδεκάδα, αλλά δεν έχει βάθος στον πάγκο. Αγώνας που έπρεπε να ξεκουραστούν κάποιοι από τους βασικούς και δεν υπήρχε παίκτης να μπει και να σηκώσει το βάρος. Εβλεπες ότι μετά το 60' είχαν γυρίσει όλοι πίσω. Κοιτούσες στον πάγκο και δεν υπήρχε χαφ για να μπει και να κρατήσει μπάλα. Να βγάλει την ομάδα μπροστά. Το άφησε το ματς ο Ολυμπιακός και το πλήρωσε. Πάλι με γκολ στο τέλος. Οπως με τον Αρη. Εβαλε τρία γκολ μπροστά και δεν νίκησε τον Εργοτέλη. Τι άλλο να πούμε; Δεν μου αρέσει να βλέπω πράγματα που λέγαμε από το καλοκαίρι. Λείπουν οι αξιόπιστες λύσεις για να κρατήσουν φρέσκια την ομάδα στο δύσκολο πρόγραμμα. Τώρα έχει σερί το Σούπερ Καπ την Τετάρτη με τη Λάρισα, μέσα τον ΠΑΟΚ, τη Ρεάλ για το Τσάμπιονς Λιγκ και αμέσως μετά πάει στην Τρίπολη. Πολλά και δύσκολα παιχνίδια. Θα αντέξει; Γκολ βάζει, αλλά δεν μπορεί να κρατήσει το «μηδέν» πίσω. Ετσι δεν γίνεται δουλειά. Στο φινάλε θα μείνουν οι καλές εμφανίσεις στην Ευρώπη και στο πρωτάθλημα η έξοδος στο... ΟΥΕΦΑ.