Μισός αιώνας «Βάσια»

Πενήντα χρόνια από τη γέννηση του γιορτάζει σήμερα ο Βασίλης Χατζηπαναγής. Ο «Νουρέγιεφ» του ελληνικού ποδοσφαίρου που αγωνίστηκε στον Ηρακλή και αγαπήθηκε όσοι λίγοι από την ομάδα του «Γηραιού», γεννήθηκε από Έλληνες μετανάστες στη Σοβιετική Ένωση και από νεαρή ηλικία ξεδίπλωσε το πλούσιο ταλέντο του.

Ο πρώτος σταθμός

Άνθρωποι της Παχτακόρ Τασκένδης, πρώτο σταθμός στην καριέρα του, διέκριναν αμέσως τις ποδοσφαιρικές του αρετές, όμως οι δυσκολίες με τους μετανάστες είναι έννοιες συνυφασμένες. Έτσι, από την πρώτη συνάντηση του 17χρονου τότε Χατζηπαναγή με τους ανθρώπους της ρωσικής ομάδας, τέθηκε ο εξής όρος: Ο Βασίλης για να παίξει στην πρώτη ομάδα του συλλόγου θα πρέπει να αποκτήσει τη ρωσική υπηκοότητα. Η πικρία ήταν μεγάλη για τους γονείς του, όμως, η δίψα του «Βάσια» για ποδόσφαιρο δε θα μπορούσε παρά να τους οδηγήσει σε θετική απάντηση.

Η... άλλη εθνική ομάδα

Η κλήση στην Εθνική ομάδα των νέων της Ρωσίας, όπως ήταν φυσικό, δεν άργησε να έρθει. Ακολούθησε εκείνη στην Εθνική ανδρών, με τον Χατζηπαναγή, όμως, να μην αγωνίζεται σε κανένα αγώνα. Πάρα το σαφώς ανώτερο ρωσικό πρωτάθλημα σε σχέση με εκείνο της Ελλάδας, ο κορυφαίος κατά πολλούς Έλληνας μεσοεπιθετικός, πήρε την απόφαση να επιστρέψει στην πατρίδα.

Ο τελευταίος σταθμός

Ο πρώτος και τελευταίος του σταθμός, όπως αποδείχτηκε, ήταν ο Ηρακλής. Για δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια, ο «Νουρέγιεφ» θα υπηρετεί με τον καλύτερο τρόπο τον σύλλογο όπου λατρεύτηκε σαν Θεός. Οι σειρήνες ομάδων του εξωτερικού δεν τον απασχόλησαν ποτέ και οι αρνήσεις σε ομάδες όπως η Άρσεναλ, η Λάτσιο, η Στουτγκάρδη και η Πόρτο ήρθαν φυσιολογικά, καθώς η αγάπη των φίλων του Ηρακλή δε του άφηναν περιθώρια σκέψεων περί αποχώρησης.

Η πίκρα

Η αδικία, όμως, φαίνεται ότι τον ακολούθησε και στην Ελλάδα. Παρά την τεράστια αγάπη που γνώρισε στον Ηρακλή και τον απέραντο θαυμασμό από τους αντιπάλους του, ο «Βάσια» δεν κατάφερε ποτέ να γίνει μέλος της Εθνικής ομάδας. Η συμμετοχή του σε διεθνείς αγώνες με την ομάδα της Σοβιετικής Ένωσης του στερούσε αυτό το δικαίωμα. Σε ένα μόλις αγώνα που φόρεσε τη φανέλα με τον εθνόσημο κέρδισε τον θαυμασμό και την αποδοχή όλων. Ήταν Μάιος του 1976, όταν ο «Βάσια» συμμετείχε στο φιλικό αγώνα της Ελλάδας με την Πολωνία, στο γήπεδο της Λεωφόρου.

Η δόξα

Λατρεύτηκε, θαυμάστηκε, αποθεώθηκε… Η πιστοποίηση της αξίας της μεγάλης μορφής του Βασίλη Χατζηπαναγή, ήρθε από εκείνους που τον είδαν να αγωνίζεται και για εκείνους που δεν είχαν αυτή την τιμή και χαρά, όταν κέρδισε το τίτλο του Κορυφαίου Έλληνα Ποδοσφαιριστή για τα τελευταία πενήντα χρόνια, με ψηφοφορία που διενήργησε, κατά εντολή της ΟΥΕΦΑ, η ΕΠΟ.

Χρόνια πολλά, Βάσια!

Επιμέλεια:Αγγελική Ράπτη