Υποθετική ερώτηση για να συνεχίσουμε την κουβέντα: αν στον πάγκο του Ολυμπιακού καθόταν ο Αντιτς ή ο Κούπερ ή ο Σόλιντ και πετύχαινε αυτή την ιστορική πρώτη νίκη, τι υμνολόγιο θα γραφόταν σήμερα; Και ποιος από όλους αυτούς που μιλούσαν για τον «μέτριο» Λεμονή και για την ανικανότητά του να διαχειριστεί το πλούσιο υλικό του πρωταθλητή θα μπει στον κόπο να ζητήσει μία συγγνώμη; Με πρώτο τον Ιλια Ιβιτς, που βγήκε τάχιστα μετά το 1-1 της πρεμιέρας με τη Λάτσιο να ζητήσει ευθύνες από τον προπονητή, πολλοί θα είναι καλό να καταπιούν τη γλώσσα τους. Γιατί ο Τάκης Λεμονής μετά το επιβλητικό 6-2 του 2001 επί της Λεβερκούζεν, που παραμένει η κορυφαία εμφάνιση του συλλόγου στα 10 χρόνια συναπτούς παρουσίας στο Τσάμπιονς Λιγκ, οδήγησε την ομάδα και στην πρώτη εκτός έδρας νίκη της. Εγραφα χθες πως, με το χέρι στην καρδιά, δεν πίστευα πως ο Ολυμπιακός θα έσπαγε το ρόδι σε μία έδρα όπως το «Βεζερστάντιον», παρά μόνο αν έκαναν σπουδαίο παιχνίδι οι χαφ του. Οχι μόνο το έκαναν, αλλά ξεπέρασαν τον εαυτό τους. Και από τον πάγκο με έξοχες κινήσεις ο Λεμονής δεν πήγε να βολευτεί με την ισοπαλία, αλλά κυνήγησε τη νίκη. Χτύπησε τη Βέρντερ ποντάροντας στους ανοιχτούς χώρους που είχε το παιχνίδι και δικαιώθηκε.
Η εμφάνιση του Ολυμπιακού χθες στο δεύτερο ημίχρονο αφήνει τον κόσμο του με την απορία πώς η ομάδα τους δεν μπορούσε να αλλάξει δεύτερη πάσα στο ματς με τον Αρη το Σάββατο και στη Βρέμη πετούσε φωτιές! Ταυτόχρονα τον αποφορτίζει πριν από τα ματς με τη Ρεάλ, αφού πια ο στόχος του είναι τα δύο τελευταία ματς, με Λάτσιο στη Ρώμη και με τη Βέρντερ στο Φάληρο. Η τρίτη θέση μοιάζει πια να είναι δική του και βάζει πλώρη για τη δεύτερη, που θα τον στείλει, οκτώ χρόνια μετά το 1999, στα νοκ άουτ παιχνίδια.
Οσο για τη σημασία της νίκης, αυτή είναι διπλή. Οχι μόνο πρόσθεσε τρεις πόντους στην κούρσα για την πρόκριση, αλλά πέταξε από πάνω του το ψυχολογικό βάρος της έλλειψης του «διπλού» εκτός έδρας. Αυτή είναι μία κληρονομιά που αφήνουν όσοι έπαιξαν χθες στη Βρέμη στους επόμενους παίκτες που θα φορέσουν τη φανέλα του Ολυμπιακού στο μέλλον.