Επιτέλους καλή μπάλα στο Καραϊσκάκη (SportDay / Μπάμπης Χριστόγλου)

Καιρό είχα να δω τον Ολυμπιακό να παίζει τόσο όμορφη μπάλα. Πολλά γκολ και θέαμα σε ένα ανοικτό ματς. Μπορούσε να βάλει και περισσότερα, αν έπαιζε το ίδιο δυνατά και στο δεύτερο ημίχρονο. Η ανάπτυξη ήταν σωστή, κάθε φάση έβγαινε με οργάνωση και τα άκρα πετούσαν φωτιές. Κανείς δεν θέλει να γκρινιάξει έπειτα από μια τέτοια εμφάνιση. Εγώ όμως είδα κάτι που δεν μου άρεσε. Μπορεί να βρεις κάτι «στραβό» ακόμα και σε ένα 6-2; Ναι, γιατί με χαλάει αυτό το «2». Η άμυνα έμπαζε από παντού. Κάθε φορά που κατέβαινε ο ΟΦΗ, έβγαζε ευκαιρία. Δεν ξέρω αν ο Ολυμπιακός έγινε ξαφνικά Μπαρτσελόνα και εθνική Βραζιλίας για να τρώει τρία πίσω και να μην τον νοιάζει επειδή θα βάλει πέντε μπροστά και θα κερδίσει. Αυτό που είδα είναι ό,τι λέγαμε από το καλοκαίρι.

Πρόβλημα στο κέντρο της άμυνας, που μπορεί να κοστίσει σε πιο δύσκολο παιχνίδι. Τώρα απλώς θα περιμένουμε τον Γενάρη να αποκτηθεί στόπερ και την επίθεση να βγάζει ένα γκολ παραπάνω ώστε να έρχονται οι νίκες. Αυτά για την άμυνα, για την οποία κανείς δεν δουλεύει και οι επιπολαιότητες είναι πολλές. Γκρίνια τέλος.

Τα εύσημα στον Γκαλέτι για τη μεγάλη του εμφάνιση, στον Λούα Λούα, που δίνει δύναμη στην επίθεση, και στην ομαδική προσπάθεια από τη μέση και μπροστά. Σε ανοικτό γήπεδο δεν θα γλιτώνει κανείς. Θα δω την ομάδα και κόντρα σε κλειστές άμυνες για να βγάλουμε συμπέρασμα. Καλό ποδόσφαιρο, αλλά χρειάζεται ανάλογη συνέχεια.