Η ΑΕΚ πήγε να κάνει τα εύκολα δύσκολα με την ομάδα που ο Φερέρ παρέταξε στο πρώτος μέρος. Είχε εμφανείς οργανωτικές αδυναμίες με τον Μπούρμπο δεξιά και τον Μαντούκα αριστερά. Η εναλλαγή θέσεων στους δύο παίκτες (πολλή ώρα με ανάποδο πόδι) ήταν μάλλον ατυχής έμπνευση, που κόστισε χρόνο, ακρωτηρίασε την σωστή επιθετική ανάπτυξη και δεν επέτρεψε να γίνει φάση της προκοπής.
Το ημίχρονο χάθηκε και η πίεση γινόταν μεγαλύτερη όσο περνούσε η ώρα. Η είσοδος του Μανού, που πλαγιοκοπούσε τον Ατρόμητο, επέτρεψε στην «Ενωση» να βρει χώρους, αλλά ο Μαντούκα, χάνοντας μια μοναδική ευκαιρία, επιβεβαίωσε την κακή του βραδιά, γεμίζοντας με άγχος τον κόσμο.
Η ομάδα του Περιστερίου, όπως όλες οι ομάδες του Ογιος, έπαιζε ψηλά σε ζώνη, προσκαλώντας την ΑΕΚ να βγάλει κάθετες πάσες. Κάτι που δεν έγινε, μέχρι τη στιγμή που ο Φερέρ γύρισε το σύστημα σε ρόμβο, αφαιρώντας τον Μαντούκα, με τον Παυλή στη θέση του. Αυτό έδωσε χώρους στον Μπλάνκο, που ήταν μια διαρκής απειλή.
Από την άλλη, ο Ατρόμητος σε κάθε του κατεβασιά (κυρίως με τον Λουτσιάνο) προκαλούσε καρδιοχτύπια στις κερκίδες του ΟΑΚΑ. Την κρίσιμη στιγμή τη λύση έδωσε ο άνθρωπος για τον οποίο έγινε τόσος ντόρος το περασμένο καλοκαίρι. Αναφερόμαστε στον Ισμαελ Μπλάνκο, που, ας μου επιτραπεί η... ιεροσυλία, θύμισε Θωμά Μαύρο στη φάση του δεύτερου γκολ, όταν με γυριστή κεφαλιά εκτέλεσε τον Μιχαηλίδη. Ο Αργεντινός έδειξε ότι είναι παίκτης που έχει σχέση με τα δίχτυα. Στο πρώτο τέρμα έστειλε με αυτοπεποίθηση την μπάλα στη γωνία, όταν φαινόταν ότι το γκολ είχε χαθεί.
Η ΑΕΚ, όμως, θα πρέπει να παίξει καλύτερα και με περισσότερο μυαλό για να πετύχει αυτά που θέλει. Αν δεν το κάνει, τότε την επόμενη φορά καλό είναι οι φίλοι της να έχουν μαζί τους τα υπογλώσσια, μια και με τέτοιο ρυθμό τα παιχνίδια της θα γίνονται θρίλερ.