Δωρεάν μαθήματα ποδοσφαίρου (SportDay / Σταμάτης Γαρρής)

Στην πιο μαγική βραδιά του ελληνικού ποδοσφαίρου -σ' επίπεδο συλλόγων πάντα- οφείλουμε να ξεχωρίσουμε τις νίκες της Λάρισας και του Πανιωνίου. Δίχως να μειώνουμε, ασφαλώς, την αξία των υπολοίπων. Οπως και να το κάνουμε, «βυσσινί» και «κυανέρυθροι» δεν είναι ούτε Παναθηναϊκός, ούτε ΑΕΚ, ούτε Αρης. Δείχνουν ότι φέτος μπορούν να «κλέψουν» σημαντικό μέρος από τη δόξα και την αίγλη των μεγάλων.

Δύο είναι τα επικίνδυνα ολισθήματα που πρέπει ν' αποφευχθούν, αναλύοντας τις νίκες της Λάρισας επί της Μπλάκμπερν και του Πανιωνίου επί της Σοσό. Και τα δύο αφορούν την υπερβολή. Προς τα πάνω, ότι δηλαδή ξαφνικά έγιναν υπερομάδες και θα «χτυπήσουν» τίτλο. Προς τα κάτω, ότι ήταν συγκυριακά και μάλλον τυχαία αποτελέσματα. «Μέτρον άριστον», όπως έλεγαν οι σοφότεροι από μας αρχαίοι Ελληνες. Η απομόνωση των νικών Πανιωνίου και Λάρισας δεν είναι τυχαία. Με μια πιο προσεκτική ματιά φαίνεται ότι αυτές οι ομάδες έχουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά. Ας τα δούμε.

1) Απ' το ναδίρ στο ζενίθ. Το 2002-2003 η Λάρισα πλησίασε το όριο απαξίωσης. Σώθηκε την προτελευταία αγωνιστική από τον υποβιβασμό στη Δ' Εθνική. Ηταν το καμπανάκι για να ξυπνήσουν οι... φύλακες της ΑΕΛ. Ακολούθησαν πολλά μέχρι να φτάσουμε στο καλοκαίρι του 2004 και ν' αναλάβει η ομάδα Πηλαδάκη (μαζί του οι Λυράκης, Κωνστάντος και βέβαια ο Δώνης) για να βγάλει οριστικά τη Λάρισα από την οικονομική και αγωνιστική κρίση.

Στο μεγαλύτερο διάστημα της περιόδου 2005-2006 ο Πανιώνιος έδειχνε να παραπαίει. Ο υποβιβασμός στη Β' Εθνική φάνταζε βέβαιος. Η ομάδα παρέμεινε, αλλά ο κύκλος του Αχιλλέα Μπέου έκλεισε. Στη θέση του ανέλαβε ένας επιφανής επιχειρηματίας και φίλαθλος των «κυανερύθρων», ο Κωνσταντίνος Τσακίρης.

2) Διοικητική σταθερότητα. Τσακίρης και Πηλαδάκης δεν περίμεναν το ποδόσφαιρο για να κάνουν όνομα. Επαγγελματικά έχουν κριθεί και η ετυμηγορία είναι πως πέτυχαν απόλυτα. Οι επιχειρήσεις τούς βοήθησαν ώστε να μην ακολουθήσουν τη λογική του όχλου, να μην ενδώσουν στις πιέσεις. Χάραξαν εξαρχής πλάνο, το οποίο και ακολουθούν πιστά. Ποιο είναι αυτό; Πήραν προπονητή αξίας, έστω κι αν αμφότεροι αμφισβητήθηκαν για την επιλογή τους, τον στήριξαν στα δύσκολα και ασφαλώς δικαιώθηκαν. Απέκτησαν τους παίκτες που υπέδειξαν οι προπονητές, δίχως να εμπλακούν σε γνωστές στην Ελλάδα προεδρικές τακτικές, να επιλέξουν, δηλαδή, με δικά τους κριτήρια. Κατανόησαν τη δυναμική του συλλόγου και την εκμεταλλεύτηκαν, με τον καλώς εννοούμενο τρόπο, μέσω εμπορικών συμφωνιών. Εκαναν άνοιγμα στον κόσμο, ισχυροποιώντας την έδρα της ομάδας τους.

3) Προπονητές αξίας. Ο Εβαλντ Λίνεν ήρθε στην Ελλάδα εν μέσω κλίματος αμφισβήτησης και σε χρόνο d/t έκανε τους... παντογνώστες να σκίσουν τα πτυχία τους. Με 17ετή επιτυχημένη θητεία στη Γερμανία (και ένα χρόνο στην ισπανική Τενερίφη), ο Λίνεν έφερε τη γερμανική πειθαρχία στη Νέα Σμύρνη. Με όπλο την πολλή δουλειά και την πειθώ, μετέδωσε στους ποδοσφαιριστές του Πανιωνίου το πνεύμα του νικητή. Η πορεία των «κυανερύθρων», στο δεύτερο μισό της περσινής σεζόν, ήταν πρωταγωνιστική. «Διαβάζει» τον αντίπαλο άριστα. Κυρίως, όμως, αποκρυπτογραφεί κάθε κίνηση της δικής τους ομάδας. Στη Σοσό γέμισε μισό μπλοκ με σημειώσεις, για να εξηγήσει αργότερα στους παίκτες του πού απέκλιναν του σχεδίου.

Ο Γιώργος Δώνης είναι ο νεότερος προπονητής ομάδας της Σούπερ Λίγκας. Κατά πολλούς αποτελεί μία από τις μεγάλες προπονητικές ελπίδες της Ελλάδας. Στην πρώτη του σεζόν ανέβασε τη Λάρισα στην Α' Εθνική, τη δεύτερη διεκδίκησε την έξοδο στην Ευρώπη, την τρίτη πήρε το Κύπελλο Ελλάδας. Η τέταρτη ξεκίνησε θριαμβευτικά. Θα μπορούσε να παίζει ακόμα ποδόσφαιρο κι αυτό αποτελεί μεγάλο του όπλο. Εχει αμεσότητα στην επικοινωνία με τους παίκτες, μια και ακόμα είναι... μισός ποδοσφαιριστής. Θιασώτης του επιθετικού ποδοσφαίρου, προσπαθεί να φτιάξει μια ομάδα ελκυστική και όχι απλώς αποτελεσματική. Δεν είναι τυχαίο ότι Πανιώνιος και Λάρισα είναι ομάδες των προπονητών.

4) Παίκτες με παρόν και πολύ μέλλον. Πανιώνιος και Λάρισα διαθέτουν πολλούς από τους πιο ελπιδοφόρους Ελληνες ποδοσφαιριστές. Σπυρόπουλος, Μάκος, Μανιάτης, Αραβίδης, Γουνδουλάκης στον Πανιώνιο, Γκαλίτσιος, Κυριακίδης, Μπουκουβάλας, Λαμπρόπουλος στην ΑΕΛ. Ολοι κάτω από τα 24. Οι περισσότεροι εξ αυτών ήδη «ψημένοι» στα μεγάλες κατηγορίες. Με την ίδια λογική και οι ξένοι τους. Κουμορτζί, Τζιμπούρ, Κόντι, Κρέσιτς, Ντελούρα (όταν παίξει) στη Νέα Σμύρνη, Κλέιτον, Πάρα, Ινγκλέσιας και ο Κύπριος Αλεξάνδρου στη Λάρισα. Το ταλέντο και η όρεξη για μάθηση από τους προπονητές περισσεύουν. Ολοι αυτοί πλαισιώνονται από παίκτες που έχουν φάει με το κουτάλι τα γήπεδα. Πλετς, Κοντέ, Σκούφαλης, Φερνάντες στον Πανιώνιο, Κοτσόλης, Κώτσιος, Νταμπίζας, Κατσιαρός, Βενετίδης, Μπαχράμης στη Λάρισα. Πλήρη ρόστερ με σωστή αναλογία ταλαντούχων και έμπειρων.

Πόσο ψηλότερα από πέρυσι μπορούν να φτάσουν οι δύο ομάδες; Ερώτημα για δύσκολους λύτες. Η πορεία στην Ευρώπη δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά η συμμετοχή στον όμιλο είναι άκρως δελεαστική. Ενδεχόμενη πρόκριση θα τους επηρεάσει στον βασικό στόχο, το πρωτάθλημα; Ισως, αν και με τον προγραμματισμό που χαρακτηρίζει διοίκηση και προπονητές των δύο ομάδων σίγουρα κάπως θα βρεθεί λύση.

Προφανώς και υπάρχουν ακόμα περιθώρια βελτίωσης για τις δύο περσινές ευχάριστες εκπλήξεις. Πέρυσι υποκλιθήκαμε εμείς, φέτος ήρθε η σειρά της Ευρώπης. Ισως να μη γίνουν ποτέ Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Αρης. Στη σύγχρονη ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου η ΑΕΛ και ο Πανιώνιος έχουν το δικό τους ξεχωριστό και σημαντικό κομμάτι. Παραδίδουν και δωρεάν μαθήματα για το πώς χτίζεται μία καλή ομάδα. Απλό είναι το ποδόσφαιρο. Στην Ελλάδα πολλές φορές το κάνουμε να φαίνεται εξαιρετικά σύνθετο.