Η κλαψούρα της μωρής παρθένας... δεν αντέχεται! (SportDay / Αλέξης Σπυρόπουλος)

Μια (την περασμένη) Πέμπτη πριν από τα χθεσινά ματς των (πέντε) ελληνικών ομάδων, η ΟΥΕΦΑ έδωσε επισήμως στη δημοσιότητα τα αποτελέσματα των πεπραγμένων της πενταετίας 2002-2007. Πλησιάζοντας προς το 2008, η κατάσταση δεν είναι όσο άσχημη δείχνει. Είναι ακόμη, πολύ πολύ, χειρότερη.

Διότι ήδη, στον τρέχοντα λογαριασμό, βγαίνει απέξω η πρώτη χρονιά της παρελθούσης πενταετίας, το 2002-2003, που συμβαίνει να είναι η... καλύτερή μας (με τις έξι ισοπαλίες της ΑΕΚ στο Τσάμπιονς Λιγκ και με τον προημιτελικό του Παναθηναϊκού, κατά της Πόρτο του Μουρίνιο, στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ).

Εκεί που είμασταν, ανέβηκαν (πρώτα οι Πορτογάλοι, τώρα) οι Ρουμάνοι. Οι Ρουμάνοι, μάλιστα, στο μεταξύ έχουν κιόλας προσπεράσει... έως και τους Γερμανούς! Εμείς, δε, έχουμε πια για απλησίαστη επικράτεια Τούρκους, Ουκρανούς, Σκωτσέζους, Βούλγαρους, Τσέχους, Βέλγους. Κι απομείναμε να μαλώνουμε (από πάνω) με Νορβηγούς, Ελβετούς και (από κάτω) με Δανούς, Αυστριακούς.

Η περιγραφή της παρακμιακής καθίζησης. Το σύστημα αξιολόγησης, σε βάθος χρόνου, δεν κάνει λάθος ποτέ και δεν αδικεί κανέναν. Το 2003-2004, αθροιστικά Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός και ΑΕΚ έφεραν δύο νίκες σε 18 ματς Τσάμπιονς Λιγκ. Πέρυσι, Ολυμπιακός και ΑΕΚ, δύο νίκες στα 12. Το 2005-2006, Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός δύο νίκες στα 12 (και μόνον ο ΠΑΟΚ, απ' όσους το επιχείρησαν, μπήκε κι έπαιξε σε όμιλο ΟΥΕΦΑ).

Ο,τι σώζουμε, είναι απ' το 2004-2005 με τους δέκα πόντους του Ολυμπιακού, και τους εννέα του Παναθηναϊκού, στον όμιλο. Η πιο αποδοτική σεζόν στην πενταετία μας έφερε 7.166 βαθμούς. Οι Ρουμάνοι τότε, το 2002-2003, είχαν μονάχα 2.166. Λιγότερους απ' το ένα τρίτο.

Πρόπερσι και πέρυσι, ωστόσο, οι Ρουμάνοι πήραν 16.833 τη μια χρονιά, 11.333 την άλλη. Το (μυθικό) 16.833 είναι ανώτερο από κάθε σεζόν των Αγγλων, των Ιταλών, των Γάλλων, των Γερμανών στην πενταετία. Επίσης, είναι ανώτερο κι απ' τις τέσσερις, εκ των πέντε, σεζόν των Ισπανών!

Αποκλεισμούς τον Αύγουστο είχαμε και παλαιότερα. Αλλά, πάντοτε, με τη μορφή (δυσάρεστης) έκπληξης. ΠΑΟΚ από Μακάμπι Τελ-Αβίβ. Ατυχήματος. ΑΕΚ από ΑΪΚ Σόλνα. 'Η, έστω, ήττας σε φίφτι φίφτι αναμέτρηση. Παναθηναϊκός από Ρόσενμποργκ.

Στον εφετινό αυγουστιάτικο αποκλεισμό, της ΑΕΚ απ' τη Σεβίλλη, η ειδοποιός διαφορά είναι πως υπήρξε ο πρώτος αναμενόμενος τέτοιος. Διαισθάνεται κανείς πως είναι ο πρώτος, σε σειρά (μελλοντικών) αναμενόμενων αυγουστιάτικων αποκλεισμών.

Πλέον, συντάσσομαι με την κουβέντα του Τάκη Λεμονή όταν τον ρώτησαν επ' αυτού στην τηλεόραση την ημέρα της κλήρωσης των ομίλων, δεν έχει νόημα να το συζητάμε και να κλαίμε πάνω απ' το χυμένο γάλα. Νόημα θα είχε να μας απασχολούσε όταν έπρεπε. Δεν μας (πολυ)απασχόλησε. Τώρα, το κεφάλι μέσα. Και σιωπή!

Πηγαίνει, όπως με την αλόγιστη χρήση ηλεκτρικού στο σπιτικό μας. Σημασία έχει όταν η σπατάλη συμβαίνει. Μετά, όταν έρχεται ο λογαριασμός, απλώς το βουλώνεις και τον πληρώνεις για να μη σου το κόψει η ΔΕΗ. Εμείς, τη σπατάλη μας την κάναμε... και τη ευχαριστηθήκαμε. Σήμερα, αναπόφευκτα, πληρώνουμε τον λογαριασμό.

Θερμή, στο εξής, παράκληση: Οχι άλλες ικεσίες για τους «πόντους του ελληνικού ποδοσφαίρου». Πιο πολύ κι απ' το ότι δεν έχουμε τους πόντους, εκείνο που δεν αντέχεται είναι η κλαψούρα της μωρής παρθένας, έξω απ' τον νυμφώνα, επειδή δεν έχει πόντους!