Ρε τον Γιοβάνοβιτς... (SportDay / Γιώργος Ζαχαριάδης)

Τώρα, μπορείτε να μας πείτε αυτός ο προχθεσινός Ηρακλής τι ακριβώς ήταν; Πώς δηλαδή κατάφερε μέσα σε δέκα μέρες προπονήσεων να ανατρέψει την εικόνα της πρεμιέρας (εντός έδρας ήττα από τον Εργοτέλη) και να επικρατήσει σε ένα τουρνουά που -για τις προδιαγραφές του ολοκαίνουργιου Ηρακλή- ήταν αξιόπιστο τεστ με δύο εξαιρετικές εμφανίσεις.

Ποδοσφαιριστής που ίσως δεν χρειάζεται συστάσεις έναντι των υπολοίπων, αλλά σίγουρα χρειάζεται να αποδεικνύει την ποδοσφαιρική αξία του σε κάθε συμμετοχή του, ο Νεμπόισα Μαρίνκοβιτς διακρίθηκε για την εκτελεστική του ευχέρεια, αν και δεν είναι αυτή που τον κάνει να ξεχωρίζει. Είναι ο δημιουργικός τομέας αυτός που συνιστά το ταλέντο του 21χρονου Σέρβου.

Μέσα από μια άγνωστη ομάδα με τόσους νέους παίκτες, που ήρθαν από τα… άγραφα, υπήρχαν τουλάχιστον δυο-τρεις ακόμη αξιόλογες περιπτώσεις και αναρωτιέται κανείς, γιατί στην πρεμιέρα δεν έδειξαν κάτι παραπάνω για να αποφευχθεί η γκέλα. Χρειαζόταν δηλαδή μια ντουζίνα προπονήσεις και ένα φιλικό για να βρουν τα πατήματά τους;

Οπως και να έχει, όσο δυσάρεστη κι αν ήταν η πρεμιέρα του πρωταθλήματος για να ενισχύσει το ήδη έντονο αίσθημα της ανασφάλειας στους Ηρακληδείς, μέσα από τις δύο νίκες επί ΠΑΟ και Πανιωνίου πήραν βαθιές ανάσες. Εισέπνευσαν αρκετό οξυγόνο για να πάνε στην Τούμπα και σε συνδυασμό με όσα… δεν βλέπουν από τον ΠΑΟΚ, αναθάρρησαν.

Το ερχόμενο Σάββατο δεν έχουν το δικαίωμα να αντιμετωπίσουν την κόντρα με τον ΠΑΟΚ ως ένα «χαμένο παιχνίδι» και με τη λογική «πάμε παρακάτω, ποιο είναι το επόμενο;». Μάλλον έχουν υποχρέωση να δείξουν ότι κάτι πραγματικά συμβαίνει σε αυτή την ομάδα και δεν υπάρχουν περιθώρια να οπισθοχωρήσουν, αναβιώνοντας πρόσφατες μνήμες αγωνιώδους προσπάθειας για τη σωτηρία.

Βέβαια, μέχρι τώρα ακολουθείται η γνωστή λανθασμένη τακτική που θέλει τους περισσότερους να φωνάζουν -και τίποτα περισσότερο- ότι «ο Ηρακλής δεν θα κινδυνέψει», λες και όσο περισσότερο ακούγονται, τόσο περισσότερους βαθμούς θα αποσπά η ομάδα τους. Αλλά δεν είναι έτσι…

Ισα ίσα είναι πολύ διαφορετικά τα πράγματα και οι φωνές τους ουσιαστικά δεν υποστηρίζουν την πίστη τους για μια θετική πορεία, χωρίς περιπέτειες. Φωνάζουν για να το πιστέψουν οι ίδιοι. Τίποτα παραπάνω. Αν υπάρχει μια καλή συνταγή για να βρεθεί μια διέξοδος και η ομάδα να ξεπλύνει την περσινή ρετσινιά του παραλίγο υποβιβασμού, είναι αυτή που δείχνει -αρχικά- να γνωρίζει ο Γιοβάνοβιτς, αναδεικνύοντας τις δυνάμεις που διαθέτουν οι παίκτες του, όσες κι αν είναι αυτές. Θα πρέπει να γνωρίζει τελικά πώς θα τους βγάλει τον καλύτερο εαυτό τους, δηλαδή το ζητούμενο για κάθε προπονητή, σε οποιοδήποτε επίπεδο ομάδας.