Μπορούμε και καλύτερα! (SportDay / Τόλης Κοτζιάς)

Η αλήθεια έχει αμέτρητες όψεις. Το θέμα είναι από ποια πλευρά βλέπει κανείς τα πράγματα. Κάλλιστα κάποιος μπορεί να πει ότι η παρουσία της Εθνικής στο Ευρωμπάσκετ δεν είναι επιτυχημένη. Αυτό με την έννοια ότι κατετάγη 4η, τη στιγμή που πέρυσι στο Παγκόσμιο είχε κατακτήσει τη 2η θέση και το προηγούμενο Ευρωμπάσκετ το είχε πάρει παλικαρίσια και δίκαια.

Εμείς είμαστε αντίθετοι με αυτή την άποψη. Οχι γιατί θέλουμε να το παίξουμε Ελληνάρες (ή καλύτερα υπέρμαχοι του αθλήματος, στο οποίο όλα είναι καλά και τίποτα δεν υπάρχει αρνητικό), αλλά διότι είμαστε της γνώμης ότι η συνέχεια κάνει μία ομάδα μεγάλη. Αλλωστε, στο μπάσκετ (και όχι μόνο) πολλά πράγματα είναι σχετικά. Οι περισσότεροι θα μιλούσαν για καταστροφή αν οι διεθνείς μας έχαναν την Παρασκευή από τη Σλοβενία. Καταστροφή που απετράπη, μια και στο εν λόγω παιχνίδι έγιναν πράγματα που γίνονται κάθε εκατό χρόνια. Που απετράπη, επίσης, διότι εκτός των άλλων ο Θοδωρής Παπαλουκάς στο φινάλε έκανε το καλύτερο πεντάλεπτο της καριέρας του.

Από την άλλη πλευρά, ίσως σήμερα να ήμασταν και πάλι πρωταθλητές Ευρώπης, αν α) οι διαιτητές σφύριζαν καλύτερα στον ημιτελικό με την Ισπανία, β) αν ο Παπαλουκάς έπιανε και πάλι εκπληκτικό πεντάλεπτο στο τέλος, και γ) αν οι Ισπανοί δεν είχαν το απίστευτο 27/28 στις βολές.

Καταλαβαίνετε, λοιπόν, πόσο κοντά είναι ο παράδεισος με την κόλαση. Και κυρίως για την Εθνική, η οποία είναι μία ομάδα που της αρέσει ή μάλλον είναι στη φύση της να ακροβατεί σε τεντωμένο σχοινί. Η ουσία, τουλάχιστον κατά τη δική μας γνώμη, είναι ότι πετύχαμε στην Ισπανία. Το αναφέραμε παραπάνω: η συνέχεια κάνει μία ομάδα μεγάλη και εμείς βαδίζουμε στον σωστό δρόμο. Στη Σερβία φθάσαμε στην κορυφή, στην Ιαπωνία μας τη στέρησε μία μόνο κακή εμφάνιση και ήττα, φέτος πλασαριστήκαμε στην τετράδα. Θυμηθείτε απλώς ότι στο Ευρωμπάσκετ του 2003 είχαμε έρθει 5οι, στην Τουρκία το 2001 9οι και το 1999 στη Γαλλία τελευταίοι και καταϊδρωμένοι. Δεν νομίζουμε ότι χρειάζεται να κάνουμε κάποιο σχόλιο για τα τεράστια βήματα προόδου.

Επίσης, είναι αλήθεια ότι μπορούμε να παίξουμε καλύτερα από ό,τι στα ισπανικά γήπεδα. Πολύ καλύτερα. Αν εξαιρέσουμε το ματς με την Ισπανία και το δεύτερο ημίχρονο με την Κροατία (το παιχνίδι με την Πορτογαλία δεν το υπολογίζουμε), οι εμφανίσεις των διεθνών μας ήταν κάτω του μετρίου. Το γιατί, μάλλον έχει πολλές ερμηνείες. Εχουν ευθύνες και η τεχνική ηγεσία και οι παίκτες. Οπως έπαιξαν ρόλο και οι απουσίες και δη αυτή του Αντώνη Φώτση, παραμονές της διοργάνωσης. Στο προολυμπιακό το επόμενο καλοκαίρι νιώθουμε τη βεβαιότητα ότι το αγωνιστικό μας πρόσωπο θα βελτιωθεί. Και καλώς εχόντων των πραγμάτων, αφού πάρουμε την πρόκριση για τους Ολυμπιακούς του Πεκίνου με Φώτση, Σχορτσιανίτη και Κουφό θα είμαστε σε θέση να ανέβουμε και πάλι σε βάθρο.