Η ομάδα που αρνείται να υποταχθεί (Χρήστος Ρομπόλης)

Είναι γνωστό πως οι Έλληνες αφήνουν όλες τις δουλειές τους για την ύστατη ώρα και τηρούν κατά γράμμα τη ρήση «γιατί να κάνεις τώρα αυτό που μπορείς να κάνεις μετά», αλλά αυτή η εθνική ξεπέρασε κάθε όριο. Όταν πραγματοποιεί τη χειρότερη δυνατή εμφάνιση, όταν βρίσκεται να χάνει ακόμη και με 16 πόντους στην τέταρτη περίοδο και 12 σχεδόν δύο λεπτά πριν το τέλος, όταν βρίσκει απέναντί της έναν αντίπαλο που όλα του πάνε δεξιά, όταν η διαιτησία είναι εναντίον της, όταν όλα μοιάζουν χαμένα ακόμη και για τον πιο αισιόδοξο φίλο της... κι όμως εκείνη κερδίζει, δεν μπορεί παρά να της αξίζει μία μεγάλη υπόκλιση. Ο Παπαλουκάς το είπε ευλογία, άλλοι το λένε άστρο, αστείρευτη σε αποθέματα ελληνική ψυχή, «αυγά», άρνηση υποταγής... Refuse to lose που λένε και οι Αμερικάνοι. Ελληνιστί ... η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει.

Το μόνο βέβαιο είναι πως δεν είναι μόνο αποτέλεσμα τύχης, αφού σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να θεωρείται σύμπτωση. Είναι και τύχη, αλλά πάνω από όλα είναι αυτοπεποίθηση. Καμία άλλη ομάδα στον κόσμο και πιθανότατα στην ιστορία του αθλητισμού (όσο υπερβολικό κι αν ακούγεται αυτό) δεν έχει επιδείξει τέτοια άρνηση να καταθέσει τα όπλα και να πετάξει λευκή πετσέτα όσο αυτή η εθνική ομάδα. Κι όχι μία και δύο φορές, αλλά σε πολλές περιπτώσεις. Και είναι πολύ πιθανό να ακολουθήσουν κι άλλες, αν και οι μόνοι που το εύχονται αυτό είναι οι καρδιολόγοι, που θα κάνουν χρυσές δουλειές.

Βγάζοντας όμως τις... φουστανέλες και τα τσαρούχια (πέρα από τους καθιερωμένους και πάντως δικαιολογημένους διθυράμβους και πανηγυρικούς) και κρίνοντας με καθαρό μυαλό τον αγώνα, οφείλουμε να παραδεχτούμε πως η εμφάνιση της ελληνικής ομάδας ήταν και πάλι κακή. Στατικότητα και αστοχία στην επίθεση, λάθη ακόμη και στην άμυνα και έλλειψη καθαρού μυαλού συνέθεταν το σκηνικό για την εθνική. Ευτυχώς όμως η μεγάλη ελληνική ψυχή και τα κότσια των παιδιών αυτών ήταν αρκετά για να υπερκαλύψουν αυτές τις αγωνιστικές αδυναμίες. Αρκούσαν δύο λεπτά καλής εμφάνισης για να γκρεμιστούν όλα όσα οι μεθοδικοί Σλοβένοι έχτιζαν για έναν αγώνα... παρά κάτι.

Μέχρι πότε όμως θα συμβαίνει αυτό; Η απάντηση είναι πως κάποια στιγμή ο χρόνος δεν θα είναι αρκετός και η κατάσταση θα είναι μη αναστρέψιμη. Για καλό και για κακό όμως, ποτέ μην κλείνετε την τηλεόραση...

Και τώρα Ισπανία

Τα πανηγύρια πρέπει να κοπάσουν άμεσα, αφού σε λιγότερο από 24 ώρες έρχεται ο ημιτελικός απέναντι στην Ισπανία. Σίγουρα η νίκη επί της Σλοβενίας έδωσε τεράστια ψυχολογική ώθηση στην ελληνική ομάδα, αρκεί αυτή να αξιοποιηθεί και να μην γίνει μπούμερανγκ. Άλλωστε είναι νωπές οι μνήμες από την επική νίκη-πρόκριση επί των ΗΠΑ στον ημιτελικό του Μουντομπάσκετ, την οποία ακολούθησε η κάκιστη εικόνα στον τελικό και η συντριβή από την Ισπανία. Η θρυλική ανατροπή του προημιτελικού δεν πρέπει να πιστέψουμε πως «σβήνει» τις εμφανείς αγωνιστικές αδυναμίες, που καμουφλαρίστηκαν από την ελληνική ψυχή και το βέβαιο είναι πως οι διοργανωτές δεν θα είναι τόσο γενναιόδωροι όσο οι Σλοβένοι. Κλειδί για την επικράτηση στον ημιτελικό είναι το καλό ξεκίνημα. Η Ισπανία έχει αποδείξει πως όταν πάρει τον έλεγχο ενός αγώνα δεν αφήνει τον αντίπαλο να ανασάνει και τον σκοτώνει, ενώ οι παίκτες της-με φτερά στα πόδια από την εξέδρα-ευστοχούν από παντού και με κάθε δυνατό τρόπο. Αν όμως η ελληνική ομάδα κάνει ένα καλό ξεκίνημα και πάρει εκείνη τα ηνία του αγώνα, ο ενθουσιασμός μπορεί εύκολα να γίνει άγχος για τους γηπεδούχους, που έχουν την πίεση να κατακτήσουν για πρώτη φορά στην ιστορία τους ένα ευρωπαϊκό πρωτάθλημα.

Όπως και να έχει η πρόκριση στα ημιτελικά σημαίνει πως η εθνική έκανε το καθήκον της, έβγαλε την υποχρέωση αν θέλετε και θεωρώ πως απέβαλε το άγχος της αποτυχίας, αφού τέτοια θα λογιζόταν και θα ήταν η μη πρόκριση στους τέσσερις. Από εδώ και πέρα, ό,τι περισσότερο καταφέρει θα είναι μπόνους. Μίνιμουμ στόχος είναι το χάλκινο μετάλλιο και η απευθείας πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες, ωστόσο στους πρωταθλητές δεν αρμόζει να μιλούν για τίποτα λιγότερο από την πρωτιά.

ΥΓ1: Κάποιοι βιάστηκαν να μιλήσουν για «σπρώξιμο» της Ελλάδας από τη διαιτησία για τη νίκη της επί της Σερβίας στην πρώτη φάση. Μετά τον πρώτο αγώνα απέναντι στην Ισπανία και τον προημιτελικό κόντρα στη Σλοβενία μάλλον θα έχουν αλλάξει γνώμη. Ειδικά δε η διαιτησία του προημιτελικού ήταν κάκιστη. Η καλή εθνική όμως-αυτή των τελευταίων δύο λεπτών-δεν σταματούσε ούτε με φαλτσοσφυρίγματα.

ΥΓ2: Καθοριστική συμβολή στη νίκη είχε η χρησιμοποίηση του Παναγιώτη Βασιλόπουλου στα τελευταία λεπτά. Ο φόργουορντ του Ολυμπιακού μπορεί να μην είναι ο πιο ταλαντούχος επιθετικά παίκτης, αλλά είναι ο καλύτερος αθλητής της ομάδας και έδωσε μεγάλη ενέργεια σε άμυνα (κυρίως) και επίθεση.

* Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο mesastiraketa@yahoo.com