Το θαύμα της Σλοβενίας (SportDay / Τόλης Κοτζιάς)

«Προτιμάμε Σλοβενία», γράφαμε προχθές, τη μέρα που περιμέναμε ποιος θα είναι ο αντίπαλός μας στα προημιτελικά. Ναι, σαφώς η παρέα του Λάκοβιτς είναι πιο βατή από την αντίστοιχη του Γιασικεβίτσιους. Δεν πρόκειται, όμως, να δούμε προκοπή αν πάμε με αυτό το σκεπτικό. Το ζητούμενο στο σημερινό «μία και έξω» ματς είναι να δείξουμε το πρόσωπο που πραγματικά μπορούμε να εμφανίσουμε. Ή, τέλος πάντων, κάτι παραπλήσιο. Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, πρέπει να παίξουμε όπως στο δεύτερο ημίχρονο του παιχνιδιού με την Κροατία. Ή κάπως έτσι. Τότε που, πέρα από καλή άμυνα, δείξαμε ότι και στην άλλη άκρη του παρκέ μπορούμε να τα καταφέρουμε μια χαρά. Τα εύστοχα τρίποντα, κυρίως αυτά, θα διαδραματίσουν τον ρόλο τους σήμερα απέναντι σε μια ομάδα που κι αυτή μπορεί να παίξει εξαιρετική άμυνα. Καλύτερη κι από τη δική μας; Δεν αποκλείεται, άλλωστε μιλάμε για την ομάδα με το μικρότερο παθητικό στο Ευρωμπάσκετ. Είναι κάτι που σίγουρα λέει πολλά.

Η Σλοβενία, στο ξεκίνημα της διοργάνωσης, ήταν μία ομάδα που οι περισσότεροι την περνούσαν στα ψιλά. Δεν ήταν τόσο οι μέτριες πορείες που είχε κάνει στο παρελθόν ο βασικός λόγος της απαξίωσης. Ηταν, κυρίως, το ότι έμειναν σπίτι τους παίκτες με τεράστια αξία ακόμη και στο ΝΒΑ, όπως ο Πρίμοζ Μπρέζετς, ο Μπόστγιαν Νάχμπαρ και ο Μπένο Ούντριχ. Μήπως, όμως, είναι μικρή απουσία και αυτή του «δικού» μας, Σάνι Μπετσίροβιτς; Οχι βέβαια. Τα δεδομένα έγιναν ακόμα χειρότερα για τους σημερινούς μας αντιπάλους, όταν παραμονές του τουρνουά τέθηκε νοκ άουτ ο Αλεξάνταρ Τσάπιν. Σιγά τον παίκτη, θα πείτε. Ηταν, όμως, εκείνος που θα έδινε τις απαραίτητες ανάσες στον Γιάκα Λάκοβιτς. Τελικά, η λύση βρέθηκε εκ των έσω και ο νεαρός Ντράγκιτς είναι αυτός που κάνει με επιτυχία αυτή τη δουλειά. Το βασικότερο, όμως, για τους Σλοβένους είναι ότι ο κόουτς, Αλες Πίπαν, βρήκε χημεία και ρόλους. Εξ ου η αξιόλογη μέχρι στιγμής πορεία της ομάδας του (μόλις μία ήττα στη διοργάνωση). Ο Λάκοβιτς κάνει καλά αυτό που ξέρει, ο Ντόμεν Λόρμπεκ μας δείχνει ότι στο μπασκετικό στερέωμα δεν υπάρχει μόνο ο αδερφός του, ο Εραζεμ, και οι ψηλοί κάνουν θραύση, με τον Νεστέροβιτς και τον Σμόντις να αποτελούν τη δύναμη του πυρός. Γενικώς, δηλαδή, πρόκειται για κάτι παραπάνω από στιβαρό σύνολο.

Το δικό μας, όμως, είναι ανώτερο. Κυρίως υπερέχουμε έναντι των Σλοβένων σε αριθμό ατόμων και ειδικό βάρος. Από την άλλη δεν αγνοείται το ότι η μέχρι τώρα απόδοση της Εθνικής στο Ευρωμπάσκετ δεν πείθει, είναι κάτι που έχουμε ξαναπεί. Οπως, όμως, τονίζει συνεχώς ο Παναγιώτης Γιαννάκης: «Από δω και πέρα, αρχίζει πραγματικά το Ευρωμπάσκετ». Για να δούμε. Κάτι θα ξέρει παραπάνω.