Παρακολουθούσα τον αγώνα Ρωσίας - Γαλλίας με μαύρο γυαλί και καμπαρντίνα. Ενιωθα σαν κατάσκοπος! Αυτό που με ενδιέφερε ήταν, όχι ο προημιτελικός καθ’αυτός, αλλά το… αντιμεθαύριο. Αν πάνε όλα καλά για την Εθνική μας απόψε, και στραβά αύριο στον ημιτελικό, τότε πάμε για (νέα) σύγκρουση με τους Ρώσους την Κυριακή, με έπαθλο το χάλκινο μετάλλιο.
Κατασκοπεύοντας, είδα μια ομάδα που μου φάνηκε σχετικά εύκολο θύμα για την ελληνική. Μόνο που φορούσε μπλε και έφυγε από το «Παλάθιο ντε λος Ντεπόρτες» ηττημένη. Ενα ραντεβού με την πελάτισσα Γαλλία θα ήταν ιδανικό βάλσαμο, σε περίπτωση ήττας από τους Ισπανούς στα ημιτελικά. Θα τη νικούσαμε ωραία ωραία, θα παίρναμε το μεταλλιάκι, θα εξασφαλίζαμε τη συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες και θα επιστρέφαμε στην Αθήνα χαμογελαστοί. Mε τους Ρώσους, δεν θα είναι τόσο απλό...
...Μα, τι είναι αυτά που γράφω;
Αυτά που γράφω δεν είναι παρά ένας καθρέφτης. Μέσα τους εικονίζεται η διάχυτη αισιοδοξία που επικρατεί στην ελληνική αποστολή εν όψει του αποψινού αγώνα με τους Σλοβένους. Η Εθνική μας τους σέβεται, αλλά αρνείται να αισθανθεί φόβο μπροστά στον Λάκοβιτς, τον Νεστέροβιτς και τους άλλους. Εάν πάρει τη σκυτάλη από τον προχθεσινό εαυτό της και προσθέσει τρίτο κρίκο στην αλυσίδα των καλών εμφανίσεων, θα σφραγίσει το εισιτήριο για τα ημιτελικά, δίχως να ζοριστεί.
Μετά, θα μπει στο γήπεδο για να αντιμετωπίσει τους Ισπανούς, με ψυχολογία σαφώς διαφορετική από αυτή του πρώτου αγώνα. Αουτσάιντερ, σύμφωνοι, αλλά αουτσάιντερ με κοφτερά δόντια. Και με βλέμμα που... γυαλίζει.
Ολα αυτά τα έγραψα, πριν αρχίσει ο αγώνας Γερμανίας - Ισπανίας. Εάν, στο μεταξύ, έκανε το θαύμα του ο Ντιρκ Νοβίτσκι, να ξέρετε ότι θα του ανάψω μια λαμπάδα στο μπόι του. Και θα πέσω στα πόδια του για να τον προσκυνήσω, απόψε κιόλας…
Το καλύτερο νέο της χθεσινής ημέρας ήταν το αίσιο τέλος της περιπέτειας με τα εισιτήρια. Στο «Παλάτι» της οδού Γκόγια θα ακουστεί απόψε η βροντερή φωνή περίπου 500 Ελλήνων. Οχι απ’ έξω, αλλά από μέσα. Μέχρι να βρει την άκρη, η ηγεσία των «Πελαργών» σκαρφίστηκε κόλπα πιθανά κι απίθανα. Κάποια στιγμή ετοιμαζόταν να χρησιμοποιήσει (για την αποψινή βραδιά) τα εισιτήρια που αντιστοιχούσαν στους μπασκετμπολίστες της εθνικής όχι Ελλάδας, αλλά… Ισπανίας.
Κινητοποιήθηκαν λυτοί, δεμένοι, όρθιοι και ξαπλωμένοι. Σύμφωνα με τον θρύλο, χθες το πρωί μπήκε στο πολιτικό του γραφείο ο πρωθυπουργός, Κ. Καραμανλής, και είδε μπροστά του όχι πολιτευτές και υπουργούς, αλλά τον… Ιπποκράτη, τον αντιπρόεδρο του Συνδέσμου. Ηταν επόμενο να δικαιωθεί κάποια στιγμή τόση προσπάθεια.
Οσοι ρίσκαραν και ήρθαν στην Ισπανία δίχως εισιτήρια, τώρα χαμογελούν δικαιωμένοι. Δηλαδή, σχεδόν όλοι. Οι ακυρώσεις δεν έφτασαν ούτε το 10% και οφείλονται ως επί το πλείστον στις βουλευτικές εκλογές…