Η νέα εποχή του φόβου έκλεισε έξι χρόνια (SportDay / Χρίστος Χαραλαμπόπουλος)

Μέχρι και πέρυσι, για την επέτειο της 11ης Σεπτεμβρίου γράφονταν και συζητούνταν περισσότερα. Τώρα πια, μάλλον συνηθίσαμε τη νέα τάξη πραγμάτων. Κι όμως, για εκείνη την ημέρα, υπάρχουν πάρα πολλά ερωτήματα που ακόμη δεν έχουν απαντηθεί. Αντιγράφω ένα μέρος από άρθρο του Ρόμπερτ Φισκ που δημοσιεύθηκε στην «Independent» και αναδημοσιεύθηκε στον «Ελεύθερο Τύπο».

«…Με προβληματίζουν οι αντιφάσεις στην επίσημη εκδοχή για την 11η Σεπτεμβρίου. Και δεν είναι μόνο οι προφανείς ανακρίβειες, όπως π.χ. πού είναι τα συντρίμμια της πτήσης 77 από την επίθεση στο Πεντάγωνο ή γιατί έχουν "φιμωθεί" οι αξιωματούχοι, οι οποίοι ανέλαβαν να ερευνήσουν τι συνέβη στην πτήση 93; Γιατί τα συντρίμμια της σκορπίστηκαν σε μια τεράστια έκταση, αφού υποτίθεται ότι το αεροσκάφος δεν είχε ανατιναχθεί στον αέρα; Ακόμα και από επιστημονικής πλευράς να το δει κανείς, υπάρχουν πολλές ανακρίβειες. Αν η θερμοκρασία της κηροζίνης, όταν φλέγεται, αγγίζει τους 820 βαθμούς Κελσίου, πώς έλιωσε ο ατσάλινος σκελετός των Δίδυμων Πύργων, ο οποίος υποτίθεται ότι άντεχε μέχρι τους 1.480 βαθμούς; Δεν ανήκω στην κατηγορία των συνωμοσιολόγων, αλλά θα ήθελα να μάθω την αλήθεια, κυρίως γιατί στάθηκε αφορμή για τον παρανοϊκό "πόλεμο κατά της τρομοκρατίας" (...). Πρώην σύμβουλος του Μπους είχε πει: "Είμαστε αυτοκρατορία τώρα. Φτιάχνουμε τη δική μας πραγματικότητα". Είναι αλήθεια; Τουλάχιστον πείτε το μας».
Διαβάζω το κείμενο του Φισκ και αναρωτιέμαι αν πιστεύει, στ' αλήθεια, ότι μπορεί κάποτε να μας το πουν. Να μας πουν δηλαδή ότι οι ΗΠΑ, εκμεταλλευόμενες το τρομοκρατικό κτύπημα, βρήκαν την ευκαιρία να θεμελιώσουν τη δική τους αυτοκρατορία. Την αυτοκρατορία του φόβου.

Η πρώτη αντίδραση στην 11η Σεπτεμβρίου ήταν ο τίτλος της γαλλικής εφημερίδας, «Le monde»: «Είμαστε όλοι Αμερικανοί». Η δεύτερη αντίδραση είναι ένας άλλος τίτλος. «Είμαστε όλοι φοβισμένοι». Αυτός ο τίτλος, σε αντίθεση με εκείνον της «Monde», δεν μπήκε πουθενά, ίσως γιατί περιγράφει μια αμετάκλητη και σκληρή πραγματικότητα. Το «είμαστε όλοι Αμερικανοί» ήταν βραχύβιο. Το «είμαστε όλοι φοβισμένοι» είναι διαρκές. Οπως ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας. Εναν πόλεμο που ξεκίνησαν οι ΗΠΑ, προσδιορίζοντας το περιεχόμενό του και τους «εχθρούς» σύμφωνα με τα συμφέροντά τους.

Παράλληλα, προσέφεραν στον δυτικό κόσμο μια σταυροφορία. Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η δημοκρατία στη Δύση κινδύνευε από τον κομμουνισμό, ο οποίος έπρεπε να αναχαιτισθεί. Οι ΗΠΑ, τότε, τάχθηκαν επικεφαλής αυτής της μάχης ανάσχεσης. Οπως τώρα με την τρομοκρατία, η οποία έχει πρόσημο και, σύμφωνα με την άποψη των ΗΠΑ, εκπορεύεται από το Ισλάμ. Το οποίο, πέραν όλων των άλλων, είναι ένα σοβαρότατο ανάχωμα στην παγκοσμιοποίηση που προωθεί την ομογενοποίηση και απεχθάνεται τη διαφορετικότητα.

Αυτή η εξαετία, μετά την 11η Σεπτεμβρίου, γέννησε και προσπαθεί να επιβάλει ένα νέο και κίβδηλο ιδεολόγημα, που υποστηρίζει ότι η ελευθερία πρέπει να θυσιαστεί χάριν της ασφάλειας. Με αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνεται ο περιορισμός των ατομικών, κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων και ελευθεριών και η καταπίεση -ποινικοποίηση- οιασδήποτε μορφής αντίθεσης στην κυρίαρχη ιδεολογία. «Οποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας». Ο αυταρχισμός επιβάλλεται ευκολότερα με τον φόβο και οι ΗΠΑ επιδιώκουν να κάνουν τον φόβο θεμέλιο λίθο της δημοκρατίας, όπως την αντιλαμβάνονται οι ίδιες.

Η γέννηση του νέου πατριωτισμού

Οι ΗΠΑ εκμεταλλεύτηκαν την 11η Σεπτεμβρίου για να επιβάλουν τις δικές τους αντιλήψεις για την πολιτική και την οικονομία σε ολόκληρο τον κόσμο. Και αυτή η προσπάθεια δεν διαφέρει σε τίποτε από τον ολοκληρωτισμό του Χίτλερ ή του Στάλιν. Οι ΗΠΑ, καθοδηγούμενες από τις ιδεολογικές αντιλήψεις των νεοσυντηρητικών κύκλων της Ουάσινγκτον, έχουν μεταβληθεί στον μεγαλύτερο τρομοκράτη του κόσμου. Οι δύο επεμβατικές επιχειρήσεις που σχεδίασαν και προκάλεσαν, στο Αφγανιστάν και το Ιράκ, για τη -δήθεν- καταπολέμηση της τρομοκρατίας, επί της ουσίας, οδήγησαν στην επιβολή μιας νέας.

Και αυτή η «νέα τρομοκρατία» ανατρέπει τα πάντα, ακόμη και τις κατακτήσεις του νομικού πολιτισμού της ανθρωπότητας. Η CIA γεμίζει τον κόσμο με κάμερες και Γκουαντανάμο, την ώρα που όλοι, πλέον, θεωρούνται ένοχοι μέχρις αποδείξεως του εναντίου. Για το οποίο «ενάντιο», οι εξουσίες δεν δείχνουν να ενδιαφέρονται. Η Δημοκρατία κινδυνεύει, όχι από την τρομοκρατία, αλλά από όλους εκείνους που διατείνονται ότι ζητούν να την προστατέψουν και προωθούν ή αντιπροσωπεύουν τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό.

Η 11η Σεπτεμβρίου έδωσε την ευκαιρία στην Ουάσινγκτον να επινοήσει τη γέννηση ενός άλλου, νέου πατριωτισμού, που ερμηνεύεται ως συνταύτιση με τις ενέργειες της αμερικανικής κυβέρνησης για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας. Το φρούτο του νέου πατριωτισμού, που χρειάζεται μια καταστροφή εθνικών διαστάσεων για να θεμελιωθεί και να συσπειρώσει τις μάζες γύρω από συντηρητικές επιλογές, φαίνεται ότι άρεσε πολύ στους επικοινωνιολόγους της Ν.Δ.

Την πρώτη κορόνα περί του νέου πατριωτισμού, που γεννήθηκε μετά τις πυρκαγιές στην Πελοπόννησο, την εκστόμισε ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ και την επανέλαβε στην προχθεσινή ομιλία του στο Ηράκλειο. Για να δώσει έμφαση, μάλιστα, ζήτησε να υποσταλούν τα κομματικά λάβαρα και να αντικατασταθούν από την ελληνική σημαία. Που από εδώ και πέρα θα ταυτίζεται με το κόμμα της Ν.Δ. «που μαζί του θα προχωρήσουμε εμπρός, στο καλύτερο μέλλον». Το ιδεολόγημα του νέου πατριωτισμού ευνοεί τη συσπείρωση ψηφοφόρων και αντικαθιστά την πατριωτική ρητορική του ΛΑΟΣ, ακυρώνοντάς την, παράλληλα.

Θυμίζω μόνο ότι η πρώτη ένδειξη της επιλογής των επικοινωνιολόγων για το λανσάρισμα του νέου πατριωτισμού είχε γίνει με εκείνη τη γελοία εμφάνιση α λα Μπους που έκανε ο πρωθυπουργός στο Πεντάγωνο. Και επειδή όλα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την εκλογική νίκη, δεν βλέπω τον λόγο να αποκλειστεί η γελοιότητα. Αλλωστε, υπάρχουν τόσοι πολλοί εκπρόσωποί της στην απερχόμενη κυβέρνηση.