Κάποιος να βάλει «γκολ»… (SportDay / Νίκος Παπαδογιάννης)

Δεκαπέντε λεπτά μετά τη λήξη του αγώνα με τη Ρωσία, κανένας από τους Ελληνες φιλάθλους δεν είχε αφήσει τη θέση του στο «Παλάθιο ντε Ντεπόρτες» στη Γρανάδα. Τρελαμένοι λες κι είχαν παρακολουθήσει την πιο μαγευτική παράσταση, τραγουδούσαν με όλη τους τη δύναμη την απόλυτη συμπαράστασή τους στην «επίσημη αγαπημένη» τους: «Ελλάς ολέ, το Κύπελλο θα πάρουμε, όλους θα τους τρελάνουμε». Η συμπαράστασή τους ήταν συγκινητική. Εάν όμως η ομάδα κερδίσει όντως το Κύπελλο το βράδυ της 16ης Σεπτεμβρίου στη Μαδρίτη, θα μας στείλει όλους στη Μαδρίτη. Με τέτοια απόδοση στην επιθετική γραμμή της όχι Κύπελλο δεν μπορεί να κερδίσει, αλλά ούτε παγωτό κυπελλάκι της ΕΒΓΑ…

Οι νίκες του πρώτου διημέρου έριξαν αρκετή στάχτη στα μάτια όσων παρακολουθούν το μπάσκετ ευκαιριακά. «Παίζουμε χάλια αλλά κερδίζουμε», έλεγαν οι πολλοί. «Κερδίζουμε, αλλά παίζουμε χάλια», απαντούσαν όσοι έβλεπαν το πρώτο στραπάτσο να αχνοφέγγει στον ορίζοντα.

Η Ρωσία, με τους καλούς μπλοκέρ, τα μακρόστενα κορμιά και τους γρήγορους, αλτικούς ψηλούς ήταν εξαρχής βέβαιο ότι θα δημιουργούσε τεράστιο πρόβλημα στους μαθημένους στη «μπούκα» Ελληνες περιφερειακούς. Πιστεύαμε ότι ο Παπαλουκάς θα ξεκλείδωνε την άμυνα που τόσο καλά γνωρίζει από τη θητεία του στην ΤΣΣΚΑ, αλλά αυτή η εξίσωση λειτούργησε ανάποδα, όχι μόνο για τον Θοδωρή, αλλά και για τον Διαμαντίδη. Οι δυο τους έκαναν 9 λάθη και έδωσαν μόλις 2 ασίστ.

Στις περισσότερες ελληνικές πάσες από μέσα προς τα έξω, ή ανάποδα, η πορεία της μπάλας αλλοιώθηκε, με αποτέλεσμα να χαθούν επιθέσεις είτε από ρωσικά κλεψίματα είτε από καθυστέρηση στην ανάπτυξή τους. Για πρώτη φορά εδώ και σαράντα τέρμινα βρέθηκε αντίπαλος να τελειώσει αγώνα με περισσότερα κλεψίματα από την Εθνική Ελλάδας (11 εναντίον 7).

Οι διεθνείς μας έδωσαν σεμινάριο άμυνας απέναντι στον Κιριλένκο, ο οποίος τελείωσε τον αγώνα με 4/16 σουτ. Οταν όμως έκαναν τη σούμα, κατάλαβαν ότι δεν αρκεί το καταστροφικό παιχνίδι. Με 53 και 56 πόντους ενεργητικό, καμία ομάδα δεν μπορεί να φτάσει ψηλά.

Δεν είναι επιτάφιος αυτό που διαβάζετε, αλλά τροφή για σκέψη και προβληματισμό. Παίκτης ικανός να αναπληρώσει το κενό του Φώτση και του Σχορτσιανίτη δεν υπάρχει, οπότε θα χρειαστεί να εφευρεθούν καινούργια τρικ και να αφυπνιστούν αρκετοί παίκτες-κλειδιά εν όψει των κρίσιμων αναμετρήσεων με Κροατία, Ισπανία, Λετονία: Παπαδόπουλος, Χατζηβρέττας, Παπαλουκάς, Διαμαντίδης, αλλά και ο Ζήσης που χθες έδειξε σφυγμό. Κάθε φορά που ψάχνουν τον αιφνιδιασμό οι διεθνείς μας, δικαιώνονται. Μήπως είναι αυτό το πρώτο ζητούμενο;

Εάν η Εθνική είχε κερδίσει τον χθεσινό αγώνα, θα είχε ουσιαστικά εξασφαλίσει τη συμμετοχή της στα προημιτελικά. Μετά την ήττα από τους Ρώσους, ψάχνει μία νίκη για να βγει 4η στον καινούργιο της Ομιλο (οπότε πέφτει πάνω στους Λιθουανούς) ή δύο για να ανεβεί ένα σκαλί παραπάνω. Δεν είναι δα Γολγοθάς, παρά τη συμμετοχή της Ισπανίας στο ίδιο γκρουπ. Η Κροατία παρουσίαζε μέχρι χθες πολύ φτωχή εικόνα, και η Λετονία, που έφερε πολύ κόσμο στο Ευρωμπάσκετ, υστερεί σε πείρα και στόφα. Χθες κινδύνευσε με αποκλεισμό από την Πορτογαλία, μολονότι άντεχε και ήττα με 14 πόντους!

Υπομονή και ψυχραιμία, λοιπόν. Δουλειά, αυτοσυγκέντρωση, προσήλωση. Το έως τώρα δείγμα είναι αντιφατικό, αλλά τα περιθώρια βελτίωσης τεράστια. Αύριο είναι μια καινούργια μέρα.