Ήττα που ίσως αφυπνίσει την πρωταθλήτρια (Νίκος Ζέρβας)

Η πρώτη ήττα της Εθνικής ομάδας στο Ευρωμπάσκετ της Ισπανίας είναι γεγονός. Οι Ρώσοι κατάφεραν να παίξουν απλά πιο προσεκτικά και καλύτερα από Ισραήλ και Σερβία ή αλλιώς όσο χρειαζόταν για να ρίξουν στο καναβάτσο την Πρωταθλήτρια Ευρώπης που είναι αλήθεια, άσχετο αν μερικοί δεν θέλουν να το δουν και να το πουν, ότι δεν «πατάει» καλά φέτος. Το σίγουρο είναι πως επειδή δεν είναι ώρα για πανικό, θα πρέπει να ηρεμήσουμε. Είμαι βέβαιος πως το σπουδαίο για αυτή τη χρυσή ομάδα είναι να διαχειριστεί με σωστό τρόπο αυτό το κίτρινο ροζ φύλλο αγώνα που έβαλε στη βαλίτσα της στο τελευταίο παιχνίδι της πρώτης φάσης των ομίλων. Το σύστημα διεξαγωγής του πρωταθλήματος είναι τέτοιο που δεν σε καταστρέφει με μια ήττα που σύμφωνα με την εικόνα που είχε δείξει μέχρι στιγμής η Ρωσία επιτρέψτε να την χαρακτηρίσω εντός προγράμματος. Αντίθετα, αυτή η ήττα μπορεί σε ένα σοβαρό σύνολο και μια παρέα που θέλω να πιστεύω πως παραμένει το συγκρότημα του Παναγιώτη Γιαννάκη, να λειτουργήσει υπέρ του δέοντος ευεργετικά ενόψει της δύσκολης συνέχειας. Άλλωστε κανείς δε μπορεί να με πείσει ότι αυτή η ομάδα ξέχασε το μπάσκετ που ήξερε. Ούτε ρομπότ είναι να αποδίδουν συνέχεια καλά οι διεθνείς. Συμφωνώ και επαυξάνω. Απλά υπάρχουν πολλά λάθη και κάποια κακώς «κειμενάκια» που πρέπει να επισημανθούν και να δουλευτούν, προτού να είναι αργά.

Σε ό,τι αφορά το ματς με τους Ρώσους, η Εθνική παρουσίασε για τρίτη συνεχόμενη βραδιά το κακό της αγωνιστικό πρόσωπο. Πολλά λάθη (20 τον αριθμό πράγμα ασυνήθιστο για τους διεθνείς), χωρίς «καθαρό» μυαλό και λύσεις στην επίθεση -που φαίνεται πως είναι τελικά η αχίλλειος πτέρνα της- και με νεκρά διαστήματα στα οποία η ομάδα δείχνει σα να βρίσκεται για πρώτη φορά στο παρκέ. Για του λόγου του αληθές θα αναφέρω ότι πετύχαμε μόλις οκτώ πόντους στη πρώτη περίοδο και ο μοναδικός λόγος που μείναμε μέχρι το 36’ στο παιχνίδι είναι η αποτελεσματική άμυνα που κράτησε τους Ρώσους των 85 πόντων μέσο όρο πολύ χαμηλά στο σκορ. Ο Κιριλένκο ήταν σε πολύ κακή βραδιά αλλά «κλειδώθηκε» και εξαιρετικά από τους Τσαρτσαρή-Ντικούδη, όμως η ζημία έγινε όπως συνήθως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις από τους άλλους. Το χαμηλό σχήμα με Διαμαντίδη, Παπαλουκά και Ζήση απέδωσε καρπούς για ένα διάστημα και η Εθνική φαινόταν πως εύκολα ή δύσκολα θα κατάφερνε και πάλι να βγει από το αδιέξοδο αλλά…μάταια.

Το να αναλύσουμε περισσότερο το παιχνίδι είναι ανούσιο, καθώς ακολουθούν τρια ματς «Φωτιά» στη Μαδρίτη για την πρόκριση στα προημιτελικά. Οι διεθνείς πάντως, δείχνουν να είναι «ματιασμένοι». Κουρασμένοι είναι σίγουρα καθώς η χρονιά που προηγήθηκε ήταν κοπιαστική για όλους που πλέον είναι πρωταγωνιστές στις ομάδες τους. Ο Σπανούλης είναι αρνητικός μέχρι στιγμής και όταν ο καλύτερος σου σκόρερ δεν αποδίδει και χάνει ακόμη και βολές, δε μπορείς να περιμένεις κάτι καλύτερο. Ο Διαμαντίδης φαίνεται πως οι ανάσες που δεν έπαιρνε όλη τη σεζόν στον Παναθηναϊκό τον επιβαρύνουν τώρα, ενώ ο Παπαλουκάς -ιδιαίτερα απόψε- δεν ήταν ο γνωστός σε όλους μας «τσάρος». Αδυνατώ να καταλάβω την εμμονή του Παναγιώτη Γιαννάκη στη μη χρησιμοποίηση του πιο βελτιωμένου Έλληνα παίκτη φέτος, Γιάννη Μπουρούση, ιδιαίτερα όταν ο Παπαδόπουλος δείχνει σαφώς επηρεασμένος από τα πολλά και σε όλους γνωστά γεγονότα, (τα οποία φοβάμαι πως έχουν επηρεάσει και το κλίμα της ομάδας) ενώ θεωρώ πως πολλά περισσότερα μπορούν να προσφέρουν και οι Βασιλόπουλος, Ζήσης και Πελεκάνος αν φυσικά χρησιμοποιηθούν αρκετά λεπτά στο παρκέ. Όσα ξέρει ο νοικοκύρης δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος όμως και σε αυτή τη περίπτωση ο ομοσπονδιακός τεχνικός έχει αποδείξει πως τα καταφέρνει μια χαρά. Η άμυνα ζώνης πάντως που χρησιμοποίησε ο «δράκος» στο 33΄ κόντρα στους Ρώσους «σκότωσε» κάθε ελπίδα νίκης μας και αυτό δεν πέρασε απαρατήρητο.

Πριν από δυο χρόνια όταν άρχιζε το Ευρωμπάσκετ του Βελιγραδίου υποστήριζα ότι θα «σηκώσουμε» την κούπα σχετικά εύκολα και πολλοί γελούσαν. Το γράφω γιατί αυτά που αναφέρω παραπάνω δεν είναι κακόπιστα, ούτε έχουν στόχο να πλήξουν την χρυσή επαναλαμβάνω αυτή ομάδα. Μακάρι οι επιτυχίες να με διαψεύσουν. Όμως με ενοχλεί πολύ η συμπεριφορά του περιγύρου της Εθνικής που φοβάμαι πως έχει κάνει πολύ κακό στο κλίμα της ομάδας. Άνθρωποι είναι και δεν χρειάζονται γελάκια και επευφημίες ακόμη και όταν δεν παίζουν καλά. Μεταξύ μας, ξέρουν πολύ καλύτερα από τον καθένα μας πότε το κάνουν και πότε όχι. Το μπάσκετ, όπως και κανένα σπορ δεν είναι το άθλημα που παίζουν όλοι και στο τέλος νικάει η Ελλάδα…Λίγη προσοχή δεν βλάπτει.

Το ενδιαφέρον πλέον στρέφεται στη φάση των «12» της Μαδρίτης. Ισπανία, Κροατία και Πορτογαλία θεωρώ πως αν αντιμετωπιστούν με προσοχή δεν αποτελούν φόβητρο σε ότι αφορά τη πρόκριση. Έπειτα θα έχουμε χρόνο να μιλήσουμε για τα «σταυρώματα». Ακόμη είναι πολύ νωρίς. Τόσο που θέλω να ελπίζω ότι η ομάδα έκανε απλά μια κακή παρένθεση, σύντομα θα επαναφέρει τη νοοτροπία και την καρδιά της πρωταθλήτριας και θα μας ξεσηκώσει εκ νέου. Μακάρι…

ΥΓ: Στενοχωριέμαι με την αγωνιστική κατρακύλα της Σερβίας την τελευταία πενταετία. Ομολογώ πως δεν φανταζόμουν ότι θα υπάρχει μεγαλύτερη καθίζηση για την πάλαι ποτέ μεγάλη των «πλάβι» σχολή, όμως διαψεύστηκα. Οι γείτονες μας πήγαν νωρίς στο σπίτι τους από το Ισραήλ, που κέρδισε το εισιτήριο από την…κλειδαρότρυπα του Challenge Round. Από το Παγκόσμιο πρωτάθλημα της Ιντιανάπολις το 2002 και έπειτα, ό,τι και αν προσπαθούν οι Σέρβοι αποτυγχάνει και αδυνατώ να εξηγήσω το γιατί. Είναι κρίμα για αυτή τη χώρα να παρουσιάζει αυτή την εικόνα. Σίγουρα το ταλέντο που υπάρχει δεν συγκρίνεται με αυτό του παρελθόντος, αλλά δεν είναι και τόσο ανεπαρκές, ώστε να γράφεται η πιο «μαύρη» σελίδα της ιστορίας τους στο Ευρωμπάσκετ της Ισπανίας. Κάτι άλλο φταίει που θέλει μεγάλη ανάλυση και φυσικά δεν είναι δικό μας πρόβλημα για να ψάξουμε λύσεις. Το σίγουρο είναι πως το μπάσκετ των Σέρβων…νοσεί και αυτό αποτελεί τροχοπέδη για την ανάπτυξη του αθλήματος στην Ευρώπη γενικότερα.

* Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο mesastiraketa@yahoo.com

** Από τη προσεχή Κυριακή και κάθε Κυριακή 12:00-13:00 δίνουμε ραδιοφωνικό ραντεβού μέσα από τη συχνότητα του SuperΣπορ Fm 94,6, καθώς η εκπομπή «μέσα στη ρακέτα», επαναρχίζει.