Tρία, ο τυχερός μας αριθμός... (SportDay / Νίκος Παπαδογιάννης)

Ξέρω ότι θα με πείτε μανιακό, αλλά πότε πότε εμπιστεύομαι τα προαισθήματά μου. Για τούτο το Ευρωμπάσκετ το προαίσθημά μου με έκανε επιφυλακτικό έως απαισιόδοξο μέχρι χθες το μεσημέρι.

Το vibe άλλαξε μεμιάς όταν ήλθε το μαντάτο από τη Μαδρίτη για την αίσια έκβαση του σαφάρι των εισιτηρίων: «Για τη β' φάση δεν μας λείπει ούτε ένα», μου είπε ο κατάσκοπός μου. «Επειτα από αυτό, όλα θα πάνε καλά», είπα.

Λίγο πριν φύγω από το δωμάτιο, το iPod φρόντισε να στείλει ένα ακόμα καλό σημάδι, διαλέγοντας, ανάμεσα σε 8.000 τραγούδια, το «Three» των Massive Attack. Οι πρώτοι του στίχοι: «Το τρία είναι ο τυχερός μου αριθμός».

Αλλά αρκετά με τα γούρια. Δεν έχει πια τον Ιωαννίδη προπονητή η Εθνική. Μπαίνοντας στο «Παλάθιο ντες Ντεπόρτες» της Γρανάδα οι Ελληνες διεθνείς είδαν χαμογελαστά πρόσωπα και φρόντισαν να δικαιώσουν την αισιοδοξία των «Πελαργών». Οχι βέβαια με την εμφάνιση, αλλά με τη νίκη. Αυτή είναι που μετράει, όχι οι εντυπώσεις. Τι να τις κάνουν τις εντυπώσεις οι Τσέχοι, τώρα που έχασαν από τους Γερμανούς; Αν έχανε η ελληνική ομάδα με το Ισραήλ, θα κινδύνευε σοβαρά με στραπάτσο διαστάσεων Ντιζόν και Αττάλειας.

Η εικόνα της ομάδας μού θύμισε τους πρώτους αγώνες της Εθνικής στο Βελιγράδι. Αγκομαχητό, κακή κυκλοφορία της μπάλας, σφιγμένα χέρια, σκυθρωπά πρόσωπα, φλόγα που τρεμόπαιζε. Για να ανάψουν οι μηχανές χρειάστηκε να σημάνει το καμπανάκι του συναγερμού (στο 42-46) και να αφυπνιστεί η περηφάνια των παικτών.

Ο Κώστας Τσαρτσαρής, με το πολυδιάστατο παιχνίδι του, βοήθησε να ξεκλειδωθεί η ισραηλινή άμυνα, την ίδια ώρα που η δική μας κατόρθωνε να επιβάλει τον νόμο της. Εκείνο το 10-0, λίγο πριν από το τέλος της γ' περιόδου, ήταν αυτό που έστειλε κάθε κατεργάρη στον πάγκο του. Οταν η Εθνική μας βρήκε λύσεις με το σουτ από την περιφέρεια (7 τρίποντα από το 27' και μετά), έκοψε τα ποδάρια των Ισραηλινών: «Τhree is our lucky number...».

Ολα καλά, λοιπόν. Το φοβόμουν πολύ αυτό το παιχνίδι, όπως υποψιάζομαι ότι το φοβήθηκαν ενδόμυχα κάμποσοι από το ελληνικό στρατόπεδο. Απόψε, κόντρα στους Σέρβους, νίκη σημαίνει «εισιτήριο» για την επόμενη φάση, χωρίς άγχος στο τελευταίο ματς του ομίλου (με τη Ρωσία).

Η Σερβία είναι καλή ομάδα, αλλά νομίζω ότι η κακή πρεμιέρα θα αφήσει τα σημάδια της στο κορμί αυτού του νεανικού συνόλου. Στη μεικτή ζώνη οι παίκτες του Σλάβνιτς ήταν αμίλητοι και έδειχναν έτοιμοι να στήσουν καβγά μεταξύ τους, σαν εκείνους τους ωραίους του Βελιγραδίου. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν να ανάψει κάποιος μία σπίθα. Θα το έκανα εγώ, αλλά είπα να αφήσω αυτούς στην ησυχία τους και τον εαυτό μου στο αναπόφευκτο άγχος του αγώνα που ακολουθούσε.