Αφθαρτος, με γνώσεις και με όρεξη όπως ο Κυράστας του 1999

Mόλις είχε μπει το καλοκαίρι του 1999 όταν ο NovaΣΠΟΡ FM έβγαζε στον αέρα τις πρώτες δηλώσεις του νέου προπονητή του Παναθηναϊκού Γιάννη Κυράστα.

Ηταν προσωπική επιλογή του Γιώργου Βαρδινογιάννη, μία απόφαση που αποδείχτηκε εξαιρετική στην τελευταία χρονιά του στην ηγεσία της ΠΑΕ. Οι γραμμές το μεσημέρι είχαν ανάψει από έξαλλους φίλους του ΠΑΟ, που κατηγορούσαν τον Γιώργο Βαρδινογιάννη πως μικραίνει τον σύλλογο. Τα πρωτοσέλιδα της επόμενης μέρας ήταν τόσο καταδικαστικά όσο και περιπαικτικά για την επιλογή.

Αποκορύφωμα το οκτάστηλο στον «ΦΙΛΑΘΛΟ» που έλεγε χαρακτηριστικά «Πετάει λευκή πετσέτα ο Βαρδινογιάννης». Ο Κυράστας με το φτωχό βιογραφικό έως τότε, έμοιαζε καταδικασμένος πριν καν ξεκινήσει στην πρώτη μεγάλη προπονητική πρόκληση της καριέρας του, αλλά δήλωνε πανέτοιμος και υποσχόταν μία ανταγωνιστική ομάδα στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος.

Ξέρετε, μία αλήθεια διαχρονικά στο ποδόσφαιρο είναι πως τα βιογραφικά δεν παίζουν μπάλα, ούτε μπορούν να εξασφαλίσουν την επιτυχία. Αν ήταν απλά θέμα βιογραφικού, τότε μερικά από τα κατά καιρούς κορυφαία ονόματα στον κόσμο που έφερε το «τριφύλλι» για να κάτσουν στον πάγκο του δεν θα είχαν αποτύχει παταγωδώς (για διάφορους λόγους) όπως ο Στέφαν Κόβατς, ο Μπέλα Γκούτμαν, ο Τόμισλαβ Ιβιτς, ο Χέλμουτ Σενέκοβιτς, ακόμη και ο μέγιστος Στέφαν Μπόμπεκ στην επιστροφή του το 1974.

Ο Κυράστας ήταν ένας νέος και άφθαρτος τεχνικός που είχε κάνει το «αγροτικό» του στις μικρότερες κατηγορίες ή σε ομάδες που κινδύνευαν με υποβιβασμό. Οταν έπιασε δουλειά φρόντισε να διαψεύσει τους πάντες. Ελάχιστοι δημοσιογράφοι τολμήσαμε τότε και πήραμε ξεκάθαρη θέση υπέρ του από την πρώτη μέρα, αφού τα αναθέματα έπιαναν άμεσα τόπο. Οι οπαδοί του «τριφυλλιού», τρία χρόνια πια μακριά από τη μεγαλοπρεπή πορεία μέχρι τα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ το 1996 και βλέποντας την κυριαρχία του Ολυμπιακού να εξαπλώνεται, προτιμούσαν κάποιο μεγάλο όνομα. Αλλωστε επί μέρες ακουγόντουσαν διάφορα, από τον Γιουπ Χάινκες (που ένα χρόνο πριν είχε οδηγήσει τη Ρεάλ στην κορυφή της Ευρώπης ύστερα από 32 ολόκληρα χρόνια πριν απολυθεί από τη διοίκηση των «μερένγκες») έως τον Αρι Χάαν, που είχε ήδη περάσει με επιτυχία από τον ΠΑΟΚ και είχε μόλις οδηγήσει τη Φέγενορντ στην κατάκτηση του πρωταθλήματος Ολλανδίας.

Υπενθυμίζω πως το τότε πλάνο -όπως και τώρα- ήταν να γίνει μία ομάδα με νέα παιδιά, που θα έχει λογικά συμβόλαια και δεν θα περιμένει τα πάντα από τα μεγάλα ονόματα, που άλλωστε δεν ήταν και πολλά στην αγορά. Ουσιαστικά στο κλείσιμο πια ενός κύκλου ο ΠΑΟ έβαζε εκείνο το καλοκαίρι τις βάσεις για την ομάδα που πήρε το νταμπλ το 2004 και που σμιλεύτηκε κάνοντας τρεις σερί σεζόν εξαιρετικές πορείες στην Ευρώπη, με αποκορύφωμα το 2001-2002, όταν έφτασε τα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Η ομάδα που ανάγκασε την Μπαρτσελόνα να κάνει καθυστερήσεις στο τέλος του αγώνα στο «Καμπ Νόου» τον Απρίλιο του 2002 και πέτυχε εννιά νίκες σε μία σεζόν στο Τσάμπιονς Λιγκ δημιουργήθηκε από την εμπνευσμένη επιλογή του «καπετάνιου», αφού ο Κυράστας κατάφερε να φτιάξει μία ομάδα που έπαιζε πάνω από όλα καλή μπάλα και δικαιούτο τον τίτλο το 1999-2000.

Επίσης έκανε μερικές από τις μεγαλύτερες νίκες στην ιστορία του συλλόγου όπως εκείνη μέσα στο Πόρτο επί της ομάδας του Ζοσέ Μουρίνιο, η οποία στη συνέχεια για ενάμιση χρόνο κυριάρχησε στην Ευρώπη!

Η τωρινή συγκυρία με τον Γιάννη Αναστασίου έχει τέτοια χαρακτηριστικά. Αν υπάρχει ένας άφθαρτος από την ελληνική μιζέρια νέος τεχνικός, που να διαθέτει ό,τι είχε ο αείμνηστος Κυράστας σε αφθονία, δηλαδή ταλέντο και γνώσεις και ιδίως όρεξη για δουλειά, είναι ο πρώην φορ της Αντερλεχτ, του Αγιαξ, της Ρόντα και της Σπάρτα. Με εμπειρίες στον διεθνή χώρο, με γνωριμίες, με ικανότητες και με πολλή όρεξη αποτελεί ένα τεράστιο στοίχημα για τον Γιάννη Αλαφούζο που οφείλει να δείξει απέναντί του, την ίδια και μεγαλύτερη στήριξη από εκείνη που έδωσε απλόχερα στον Φερέιρα. Μόνο έτσι μπορεί να αποδώσει αυτή η επιλογή, που όπως όλα δείχνουν είναι οριστική.

Ο Αναστασίου φυσικά και δεν είναι ο έτοιμος προπονητής, αλλά ένας πολύ κατηρτισμένος νέος άνθρωπος που θέλει να δουλέψει με νέα παιδιά και που θα έχει πολλά να τους μεταδώσει. Με δεδομένο πως το πλάνο των «πρασίνων» για τη νέα περίοδο θα είναι να ξαναγίνουν ανταγωνιστικοί, ίσως η επιλογή του να μη γεμίζει το μάτι των οπαδών. Θεωρώ όμως πως αποτελεί καλή επιλογή. Δεν ξέρω αν θα μπορέσει άμεσα να κάνει και πάλι τον ΠΑΟ ανταγωνιστικό του Ολυμπιακού, όπως φέρεται να έχει δηλώσει, ωστόσο η πρώτη του δουλειά θα είναι να αποκαταστήσει την τάξη πραγμάτων επαναφέροντας τους «πράσινους» στην πρώτη τριάδα της βαθμολογίας. Το δεύτερο θα είναι να κάνει και πάλι τους παίκτες να ξαναβρούν την χαμένη τους αυτοπεποίθηση. Σε αυτό τον τομέα ξεκίνησε να κάνει εξαιρετική δουλειά ο Γιάννης Βονόρτας, ο οποίος θα είναι απώλεια αν δεν χρησιμοποιηθεί από τον σύλλογο σε ένα υψηλό πόστο.

Εκείνο όμως που οφείλει να κάνει η διοίκηση (και ιδίως ο ίδιος ο πρόεδρος) είναι να περιχαρακωθούν τα αποδυτήρια και εκεί να γίνει αντιληπτό πως κουμάντο κάνει ο νέος προπονητής. Ο όποιος τεχνικός διευθυντής αναλάβει είτε είναι ο Κριστόφ Βαζέχα, είτε οποιοσδήποτε άλλος (που να έχει όμως τις γνώσεις) θα είναι ένας συνδετικός κρίκος με τη διοίκηση και κανείς άλλος δεν πρέπει να μπαίνει εκεί μέσα. Αν γίνουν αυτά, ο Παναθηναϊκός μπορεί πάρα πολύ γρήγορα να ξαναγίνει ανταγωνιστικός και από τη στιγμή που θα έχει και πολλά νέα παιδιά, τα περισσότερα μάλιστα Ελληνόπουλα, στο ρόστερ του, τότε είναι βέβαιο πως μαζί με την επιστροφή στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, ο κόσμος του θα τον στηρίξει.