Σημαντικό το σύστημα, αλλά δεν είναι το παν: Τα πέντε tips από τη νίκη της ΑΕΚ επί του ΠΑΣ

Τελευταίο παιχνίδι... ξενιτιάς συνδυασμένο με νίκη για την ΑΕΚ! Η «Ένωση» επικράτησε 2-0 του ΠΑΣ Γιάννινα στη Ριζούπολη και πλέον στρέφει την προσοχή της στο ντέρμπι της Λεωφόρου με τον Παναθηναϊκό αλλά και στην επιστροφή της στη φυσική της έδρα στη Νέα Φιλαδέλφεια ύστερα από 19 χρόνια (κόντρα στον Ιωνικό, μετά το ματς με τον Παναιτωλικό).

Μέχρι τότε, όμως, το sport-fm.gr κάνει μια... σούμα του τι είδαμε από την εμφάνιση του «δικεφάλου» απέναντι στην ομάδα των Ιωαννίνων. Εξετάζει το πόσο ρόλο έπαιξε τελικά η αλλαγή συστήματος, το ποια στοιχεία οδηγήσαν τους «κιτρινόμαυρους» στο «τρίποντο», τις κινήσεις του Αλμέιδα από τον πάγκο, ενώ θεωρεί εξαιρετικά ενδιαφέρον τεστ για την ΑΕΚ το παιχνίδι της Κυριακής (11/9, 21:30).

Σημαντικό το σύστημα, αλλά δεν είναι το παν στο ποδόσφαιρο

Είχε σηκωθεί αρκετή κουβέντα μετά τις πρώτες αγωνιστικές σχετικά με το κατά πόσο ταιριάζει στην ΑΕΚ αυτό το 3-5-2 (3-6-1) που επιχειρεί να εφαρμόσει ο Ματίας Αλμέιδα. Κόντρα στον ΠΑΣ, ο Αργεντινός τεχνικός ξάφνιασε τους πάντες -δεδομένου ότι είχε μαθευτεί το τι δοκίμαζε στις μεσοβδομαδιαίες προπονήσεις- αλλάζοντας το σύστημα σε 4-2-3-1. Σε επίπεδο προσώπων ουσιαστικά προέβη σε μία μόνο διαφοροποίηση βάσει του τι αναμενόταν, με τον Ρότα να αρχίζει αντί του Γκαρσία.

Το εύλογο ερώτημα είναι το εάν απέδωσε αυτή η αλλαγή. Η ουσιαστική απάντηση κρύβεται αλλού. Στο ότι -παρά την εν λόγω διαφοροποίηση- τα περισσότερα καλά και… στραβά της «Ένωσης» παρέμειναν τα ίδια. Γιατί στο ποδόσφαιρο το παν δεν είναι το σύστημα, αλλά οι βασικές αρχές και το επίπεδο αφομοίωσής τους. Χωρίς αυτό φυσικά να σημαίνει ότι δεν παίζει τον ρόλο του, ο οποίος μπορεί να αποδειχτεί ενίοτε πολύ σημαντικός βοηθώντας στο να αναδειχθούν τα αγωνιστικά προτερήματα των παικτών και κατ' επέκταση στο να απογειωθεί το σύνολο.




Η ΑΕΚ, λοιπόν, για ακόμα ένα παιχνίδι -και παρά την αλλαγή συστήματος- έβγαλε επί χόρτου κατά βάση δύο στοιχεία: Εξαιρετικό πρέσινγκ και δυσλειτουργία στην επίθεση.

Α) Εξαιρετικό πρέσινγκ:

Ο «δικέφαλος» πήρε πολλά απ' αυτό το κομμάτι. Κυρίως στο πρώτο μέρος και ειδικά μετά το 25'-30'. Σ' αυτό το χρονικό διάστημα πραγματοποιούσε μια συνεχιζόμενη πίεση, η οποία δεν άφηνε τον ΠΑΣ να πάρει… ανάσα. Οι τυπικά γηπεδούχοι επανακτούσαν συνεχώς την μπάλα και δινόταν η εντύπωση ότι -εάν και δεν γινόταν κάποιο… σφυροκόπημα- η φάση για το γκολ θα ερχόταν. Και ήρθε. Πώς; Φυσικά, μετά από οργανωμένη πίεση ψηλά και κλέψιμο από τον Γιόνσον. Η άμυνα των φιλοξενούμενων δεν είχε προλάβει να συντονιστεί και η ΑΕΚ το εκμεταλλεύτηκε (όπως θα αναλυθεί και παρακάτω).



Δύο πράγματα που αξίζουν σημείωσης. Αρχικά, καλό πρέσινγκ δεν σημαίνει ένα αόριστο «τρέχω και μαρκάρω». Απαιτείται οργανωμένο σχέδιο, με αλληλοκαλύψεις, να στήνεται ένα νοητό κι ενιαίο τείχος ανά χώρους. Στοιχεία που βγάζει το σύνολο του Αλμέιδα, παρά το ότι πρόκειται για δύσκολο εγχείρημα και του ότι δεν υπάρχουν πολλοί μήνες δουλειάς από πίσω. Το δεύτερο είναι ότι ο ΠΑΣ -εν αντιθέσει με τον Βόλο- προσπάθησε να παίξει σχετικά περισσότερο με την μπάλα κάτω σε φάση build up, κάτι που έδωσε παραπάνω ευκαιρίες στην ΑΕΚ για ανακτήσεις.



Β) Δυσλειτουργία στην επίθεση:

Η ΑΕΚ μπήκε με πολλή ένταση στο ματς. Βασική αρχή που θέλει να περάσει ο Αλμέιδα άλλωστε. Προσπάθησε για το γρήγορο γκολ. Δεν το βρήκε και σιγά-σιγά ο ΠΑΣ άρχισε να προσαρμόζει την άμυνά του και να βάζει -και αυτός- δύσκολα στους «κιτρινόμαυρους».

Την ίδια στιγμή παρατηρούνταν δύο στοιχεία. Από τη μία, ο -διαβασμένος- ΠΑΣ έδωσε κατοχή, οπισθοχώρησε και μπλόκαρε τον άξονα και τα μεσοδιαστήματα (εγκλώβισε σε μεγάλο βαθμό τον Πινέδα). Σαν να «ζητούσε» από την ΑΕΚ να επιτεθεί από εκεί, αφού την περίμενε με υπεραριθμίες για να βάλει «στοπ». Λόγω και αυτού (αλλά όχι μόνο), η «Ένωση» προσπαθούσε να πάει την μπάλα στα άκρα, ψάχνοντας και την αδύνατη πλευρά. Υπήρξαν κάποιες πετυχημένες συνεργασίες (από τις καλύτερες εκείνη στο ξεκίνημα του δεύτερου ημιχρόνου, με τον συνδυασμό Τσούμπερ-Πινέδα-Αραούχο και το σουτ του πρώτου), αλλά περιορισμένες. Εξάλλου, ο ΠΑΣ έπαιζε καλά τα ντουμπλαρίσματά του.

Εκεί υστερεί η ΑΕΚ. Στο πώς οι συνεργασίες της θα γίνουν περισσότερες και αποτελεσματικότερες, στο πώς θα βγουν περισσότεροι αυτοματισμοί. Στοιχεία απαραίτητα για τη διάσπαση κλειστών αμυνών. Χρειάζεται δουλειά αλλά και, όπως φαίνεται, χρόνος για να αφομοιωθεί αυτή. Πάντως το σύστημα δεν δείχνει να είναι το βασικό πρόβλημα του «δικεφάλου» αυτήν τη στιγμή, ανεξάρτητα με το εάν μια αλλαγή του βοηθήσει.

Επίσης, μην ξεχνάμε ότι ο Αλμέιδα έχει τονίσει ότι αφενός δεν... παντρεύεται κάποιο σχηματισμό, αφετέρου πως η ομάδα του βρίσκεται σε διαδικασία αλλαγών. Ενδεχομένως, πέρα από τις μεταγραφές που θα γίνουν, η χρησιμοποίηση του Ελίασον -που δείχνει ότι έχει το αναγκαίο 1vs1- στο βασικό σχήμα και η μετατόπιση του Γκατσίνοβιτς σε πιο κεντρικό ρόλο να βοηθήσει στην παραπάνω κατεύθυνση.

Σουτάρετε, έτσι μπαίνει το γκολ!

Σύμφωνοι. Άλλα θέματα είχε η Εθνική Ελλάδος στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994, άλλα η σημερινή ΑΕΚ. Ωστόσο, η ουσία είναι ότι τόσο ο αλησμόνητος Αλκέτας Παναγούλιας, όσο και ο Ματίας Αλμέιδα ζητούσαν από τους παίκτες τους να σουτάρουν.

Ας μην το πιάσουμε όμως… προϊστορικά. Ο Αργεντινός τεχνικός λοιπόν -με αφορμή τον αγώνα με τον Βόλο- είχε αναφέρει ότι χρειάζονται περισσότερα σουτ εκτός περιοχής κόντρα σε ομάδες που αμύνονται μαζικά. Κάτι που ζήτησε από τους παίκτες του ενόψει ΠΑΣ, αλλά και που δούλεψε κατά τη διάρκεια της εβδομάδας, όπως ο ίδιος αποκάλυψε. Και πρέπει να του πιστωθεί ότι δικαιώθηκε! Με αυτόν τον τρόπο -χάρη στο φοβερό μονοκόμματο τελείωμα του Πινέδα από το όριο της μεγάλης περιοχής- βρήκε το 1-0 η ΑΕΚ, έτσι δημιούργησε και κάποιες άλλες αξιοπρόσεκτες καταστάσεις. Κυρίως με τον Τσούμπερ και τον Μεξικανό χαφ, με τον τελευταίο να ήταν ο κύριος εκφραστής των επιθέσεων των «κιτρινόμαυρων» (πατούσε πολύ στην αντίπαλη περιοχή, ειδικά όταν ο Αραούχο έβγαινε απ' αυτήν).



Βέβαια, εδώ να σημειωθεί και το εξής: Ο Αλμέιδα έχει δίκιο. Χρειάζονται και τα μακρινά σουτ απέναντι σε διπλές ζώνες άμυνας. Όπως και οι σέντρες, οι στατικές φάσεις κτλ. Όλα αυτά όμως αποτελούν επί μέρους στοιχεία. Το βασικό είναι οι συνεργασίες που θα βγουν…

Η ανασταλτική λειτουργία

Είναι δεδομένο ότι με τον ρισκαδόρικο τρόπο που αγωνίζεται η ΑΕΚ ειδικά απέναντι σε ομάδες που κλείνονται (τελευταία γραμμή άμυνας κοντά στη σέντρα), θα αφήνει προϋποθέσεις απειλής στον αντίπαλο.

Ο ΠΑΣ απείλησε κατά βάση σε τρεις περιπτώσεις (όλες με τον Ροσέσο). Η πρώτη προήλθε από κακή αμυντική του Χατζισαφί, η δεύτερη από απώλεια μπάλας του Πινέδα και αντεπίθεση των φιλοξενούμενων και η τρίτη από την αλλαγή θέσεων Αραούχο και Τσούμπερ (και κακό μαρκάρισμα του πρώτου αλλά σε έναν βαθμό και του Χατζισαφί). Στην ουσία: Η ΑΕΚ -εκ του αποτελέσματος- δείχνει να το ελέγχει μέχρι στιγμής. Είτε λόγω της αναβάθμισης μεσοαμυντικά, είτε χάρη στην ανασταλτική της λειτουργία. Για το πρώτο είναι εμφανής η προσφορά των Βίντα και Γιόνσον. Ειδικά ο Δανός χαφ έκανε τεράστιο ματς (επιστροφές, καίρια κλεψίματα και κοψίματα, κλείσιμο χώρων, κουβάλημα μπάλας).



Φυσικά, θα μπορούσε να είχε δεχτεί γκολ σε μία εκ των παραπάνω φάσεων και η συζήτηση να είναι διαφορετική. Εάν και δεν αποτελεί την «Αχίλλειο πτέρνα» της, θα χρειαστεί χρόνος για οριστικά συμπεράσματα και σ' αυτό το κομμάτι. Και φυσικά περαιτέρω αναβάθμιση πέρα από την ενσωμάτωση του Μουκουντί. Την ίδια στιγμή που ένας... Σιντιμπέ είναι απαραίτητος, ενώ και αριστερά του Χατζισαφί ως ακραίο μπακ δεν βγαίνει…

Από εκεί και πέρα, στα θετικά για την ΑΕΚ -ειδικά σε σχέση με την περυσινή σεζόν- και τα φάουλ σκοπιμότητας που έκανε ανά περιπτώσεις. Κάτι που είχε διαφανεί από τα φιλικά προετοιμασίας της, ότι δηλαδή φέτος θα προσπαθεί με κάθε τρόπο να κόβει τις επελάσεις προς την περιοχή της.

Οι κινήσεις-ματ από τον πάγκο και το δέσιμο παικτών-Αλμέιδα

Ο τεχνικός της ΑΕΚ έχει δείξει ότι -εάν δεν στραβώσει το ματς (όπως με τον Βόλο)- δεν βιάζεται να προβεί σε διορθωτικές κινήσεις, παρά το ότι έχει (όπως κάθε προπονητής) δικαίωμα για πέντε αλλαγές. Κόντρα στον ΠΑΣ τις άρχισε στο 70' και του βγήκαν ΟΛΕΣ.

Αρχικά η τριπλή κίνηση με Γκαρσία, Ελίασον και Μάνταλο αντί των Αραούχο, Γκατσίνοβιτς και Σιμάνσκι έδωσε φρασκάδα στην ομάδα του αλλά και δυνατότητα να κρατήσει καλύτερα την μπάλα. Η ΑΕΚ είχε αρχίσει να χαμηλώνει το τέμπο (λογικό εξαιτίας και της κούρασης που επιφέρει το συνεχές πρέσινγκ) και ο ΠΑΣ να ανεβαίνει σχετικά. Ο Αλμέιδα το διάβασε και έδωσε πνοή στο σύνολό του.

Παράλληλα, οι δύο τελευταίες του κινήσεις, Μοχαμάντι και Άμραμπατ, συνδυάστηκαν στο δεύτερο γκολ που κλείδωσε τη νίκη για τον «δικέφαλο» (είχε συμμετοχή και ο, επίσης νεοεισελθών, Μάνταλος). Σ' αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθεί και η αγκαλιά του Μαροκινού μεσοεπιθετικού στον προπονητή του, αμέσως μετά την επίτευξη του τέρματός του. Πόσω μάλλον όταν μιλάμε για έναν παίκτη που στις αρχές του καλοκαιριού είχε βρεθεί κοντά στην αποχώρηση, η οποία ακόμη και τώρα είναι πιθανή. Υπενθυμίζεται ότι αναλόγως είχε πράξει και ο Πινέδα στο γκολ του επί της Λαμίας. Είναι σημαντικό οι παίκτες να νιώθουν εμπιστοσύνη και να παίζουν και για τον προπονητή τους.

Ιδιαίτερα ενδιαφέρον τεστ κόντρα στον Παναθηναϊκό

Και τώρα Λεωφόρος, λοιπόν, για την ΑΕΚ. Σημαντικό για την «Ένωση» ότι πήρε τη νίκη με τον ΠΑΣ, καθώς άφησε πίσω το «κάζο» (0-1) από τον Βόλο και πάει με καλή ψυχολογία στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό.

Μια αναμέτρηση, η οποία -πέρα όλων των άλλων- είναι ενδιαφέρουσα (σε ό, τι αφορά την ΑΕΚ) και για το ότι θα παίξει πρώτη φορά φέτος απέναντι σε έναν αντίπαλο που δεν θα κλειστεί με διπλή ζώνης άμυνας και ο οποίος έχει σαφώς περισσότερες επιθετικές δυνατότητες.

Στα χαρτιά τουλάχιστον, το σύνολο του Αλμέιδα θα έχει αυξημένες ευκαιρίες ανάκτησης μπάλας μέσω πρέσινγκ, περισσότερους διαδρόμους, αλλά και μεγαλύτερους κινδύνους βάσει του ρισκαδόρικου τρόπου παιξίματός του. Εφόσον, φυσικά, ακολουθήσει την πεπατημένη…