Δεν τον έβγαλε νοκ-άουτ, αλλά παραμένει κυρίαρχη στο «ρινγκ» η ΑΕΚ!

«Αυτό κάνει τη διαφορά. Ο Τζόρνταν, ο Σουμάχερ έγραψαν ιστορία επειδή είχαν νοοτροπία νικητή».

Ο Ματίας Αλμέιδα, στη συνέντευξη Τύπου ενόψει του αγώνα με τον Άγιαξ (απαντώντας σε ερώτηση περί μετάβασης από τις εγχώριες στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις), δανειζόταν δύο παραδείγματα εκτός ποδοσφαίρου για εξηγήσει τον χαρακτήρα που θέλει να έχει η ΑΕΚ.

Αυτή τη νοοτροπία έβγαλε (και) κόντρα στον «Αίαντα» το σύνολό του. Ενδεχομένως, το παράδειγμα του πυγμάχου να κουμπώνει ακόμα καλύτερα μετά την αναμέτρηση της OPAP Arena. Θέλετε Μάικ Τάισον; Διαλέγετε και παίρνετε.

Η ουσία είναι ότι οι νταμπλούχοι έβγαλαν χαρακτήρα νικητή και «πάλεψαν» με το δικό τους επιθετικό στιλ. Κι εάν η αλήθεια είναι ότι έφτασαν μια ανάσα από το… νοκ-άουτ με τον Γιόνσον (αναφερόμενοι μόνο στο χθεσινό παιχνίδι), στο τέλος της βραδιάς πήραν ένα σημαντικό αποτέλεσμα (1-1).

Διότι παραμένουν όχι μόνο ζωντανοί στη μάχη των προκρίσεων αλλά και κυρίαρχοι στο «ρινγκ», υπό την έννοια του ότι συνεχίζουν να ελέγχουν οι ίδιοι την κατάσταση, όντας και στην κορυφή. Όλα αυτά, φυσικά, στον πολύ δύσκολο 2ο όμιλο του Europa League, στον οποίο από αγωνιστική σε αγωνιστική μπορούν να συντελούνται σημαντικές ανακατατάξεις.

Με το επιθετικό της θράσος

Στη μεγάλη εικόνα του ματς, η ΑΕΚ δεν έβγαλε νέα στοιχεία στον αγωνιστικό χώρο (στη λεπτομερέστερη ανάλυση υπάρχει και η κίνηση με τον Ελίασον). Το σπουδαίο όμως είναι ότι τα επανέλαβε σ' ένα ακόμα τόσο δύσκολο ευρωπαϊκό παιχνίδι.

Παρένθεση: Πολύ ωραίος αγώνας. Κάτι στο οποίο συνέβαλαν και οι δύο ομάδες. Από τη μία, η επιθετική «Ένωση», από την άλλη η τεράστια ποδοσφαιρική σχολή του Άγιαξ. Σύμφωνοι, δεν θυμίζουν τις παλιές τους «φουρνιές» οι Ολλανδοί. Ωστόσο, έχουν και παικταράδες, κυρίως στην επίθεση. Το έδειξαν και στη Νέα Φιλαδέλφεια, όπου προσπάθησαν να βγάλουν αντίδραση μετά τις κακές εμφανίσεις που έχουν κάνει στο ξεκίνημα της σεζόν. Σημειωτέων, είναι πάντα (ακόμα πιο) επικίνδυνο όταν αντιμετωπίζεις ένα μεγάλο κλαμπ που πρέπει και θέλει να βγάλει αντίδραση. Κάτι που καθιστά επιπλέον σημαντικό το αποτέλεσμα για τον «δικέφαλο».

Επιστροφή στα του… χαρακτήρα νικήτριας.

Από πού να το πιάσεις; Μια ΑΕΚ που μπήκε στο «ρινγκ» της OPAP Arena με τη γνωστή δημιουργική της βερσιόν. Με τον Πινέδα στον άξονα -όπως και στο Μπράιτον, όπου και εκεί η ομάδα του έπαιξε επιθετικά παίρνοντας μυθικό «διπλό»- και με πίεση ψηλά.

Μια επιθετικότητα της ΑΕΚ που θα έδινε στον Άγιαξ τη δυνατότητα να απειλήσει κυρίως μέσω των μεταβάσεων με τους ταχύτατους επιθετικούς του. Ωστόσο, η «Ένωση» ήταν αποφασισμένη να «παλέψει» με το δικό της στιλ.

Όπως με το δικό της στιλ έφτασε και στην ισοφάριση. Με τον Ματίας Αλμέιδα, κλασικά, να μη φοβάται το ρίσκο, περνώντας σε θέση αριστερού μπακ τον Ελίασον και τον «δικέφαλο» να ισοφαρίζει στην εξέλιξη στατικής φάσης, από τις οποίες σταθερά βρίσκει γκολ η ομάδα του.



Με την πυγμαχική νοοτροπία -όχι φυσικά αντιαθλητική, ίσα-ίσα οι γηπεδούχοι δικαιούνται να έχουν παράπονα από τη διαιτησία του Ματέι Γιουγκ- να απογειώνεται στις περιπτώσεις των Άμραμπατ και Γκατσίνοβιτς. Με τον μεν Μαροκινό να σκέφτεται κατά την ασίστ «Με πονάει το δεξί; Οκ, θα χτυπήσω με το αριστερό» και τον δε Σέρβο (όντας μέτριος μέχρι εκείνο το χρονικό σημείο) να αφυπνίζεται μετά τη… σκαριά που δέχτηκε στο κεφάλι.



Η ΑΕΚ φόρτσαρε στο δεύτερο ημίχρονο, ολοκληρώνοντας την αναμέτρηση με 23 τελικές έναντι δέκα των αντιπάλων της. Με νοοτροπία νικήτριας έψαξε, όπως το συνηθίζει, και το δεύτερο γκολ, φτάνοντας μια ανάσα απ' αυτό με τον Γιόνσον. Έδειξε και πάλι αντίδραση και το μέταλλό της. Έπαιξε την μπάλα της και έκανε κατάθεση ψυχής. Ήταν δεδομένο ότι θα γύριζε το τσιπάκι μετά την, πολύ κακή για τα δεδομένα της, απόδοση στην Κρήτη και την ήττα από τον ΟΦΗ. Εξάλλου, όπως έχει αποδειχθεί επί Αλμέιδα, μόνο εξαιρέσεις αποτελούν τέτοιες εμφανίσεις για τους «κιτρινόμαυρους».

Για όλα τα παραπάνω και όχι μόνο, οι φίλοι της την αποθέωσαν στο φινάλε. Και εάν αυτοί την αγαπούν και στα άσχημα, έχει αξία και η δήλωση του «ουδέτερου» Μόρις Στέιν. «Το ότι φέραμε ισοπαλία εδώ με την ΑΕΚ, σε μία τέτοια έδρα, που κέρδισε μέσα στην Αγγλία, είναι καλό αποτέλεσμα για εμάς», παραδεχόταν ο τεχνικός του «Αίαντα» μετά το παιχνίδι, παρότι είδε την ομάδα του να προηγείται στο σκορ.

Το ρεσιτάλ κινήσεων του Αλμέιδα

Όλα τα προαναφερθέντα θετικά στοιχεία του «δικεφάλου» δεν αποτελούν δημιούργημα άλλου προπονητή. Παρόλα αυτά, έχει αξία να σταθεί κανείς και στις κινήσεις του Ματίας Αλμέιδα από τον πάγκο κατά τη διάρκεια της αναμέτρησης.

Και δεν είναι μόνο η προαναφερθείσα κίνηση «όλα για όλα» με τον Ελίασον.

Ο Αργεντινός τεχνικός ανανέωσε τα επίπεδα έντασης της ομάδας του (κομβική για τον τρόπο παιχνιδιού της) και την επιθετικότητά της, στοιχεία στα οποία συνέβαλε και ο νεοεισελθών Ρότα. Έδωσε έξτρα δημιουργία στα μεσοδιαστήματα μέσω της αλλαγής του Πόνσε -τον οποίο είχε «ματσάρει» καλά η αντίπαλη άμυνα- με τον Μάνταλο, με τον Αραούχο να περνά λίγο πιο μπροστά. Παρεμπιπτόντως το τελευταίο, με τον Έλληνα χαφ να παίζει σε ρόλο πίσω από τον φορ, θα φαινόταν ιδιαίτερα χρήσιμο και στην Κρήτη (όπου ο 32χρονος άσος είχε μείνει στον πάγκο λόγω έντονης αδιαθεσίας).



Πάρα πολύ σημαντική και η συμβολή του Γιόνσον. Κι ας σπατάλησε στο φινάλε την τεράστια ευκαιρία, η οποία βέβαια προέκυψε από δικό του κλέψιμο. (Και) γι' αυτό, άλλωστε, τον έβαλε στον αγωνιστικό χώρο ο Αλμέιδα. Αλήθεια, στην εξέλιξη της φάσης με την αντεπίθεση του Άγιαξ, πόσοι φίλοι της ΑΕΚ σκέφτηκαν την… Μπενφίκα και το τότε ματς του ΟΑΚΑ για τους ομίλους του Champions League...

Πάντως, στην ευκαιρία του Δανού χαφ αξίζουν τα credits και στον Χόρτερ για το πώς κλείνει το οπτικό πεδίο και το πώς απλώνει το κορμί του.



Όπως βεβαίως αξίζουν -ακόμα παραπάνω- στον Στάνκοβιτς για την τρομερή του εμφάνιση, ακόμα καλύτερη από εκείνη στο Μπράιτον. Δύο στα δύο έχει ο Αυστριακός μέχρι στιγμής στους ομίλους. Ξεχώρισαν κι άλλοι για την «Ένωση», φυσικά, όπως ο συγκινητικός Βίντα (και όχι μόνο για το γκολ του) και ο Μουκουντί.

Και τώρα… πάρτι στη Μασσαλία, αλλά μόνο εκτός «ρινγκ»!

Επόμενη (ευρωπαϊκή) στάση για την ΑΕΚ η Μασσαλία. Τυχεροί όσοι οπαδοί της «Ένωσης» βρεθούν στη γαλλική πόλη, λόγω του πάρτι που θα στηθεί μαζί με εκείνους της Μαρσέιγ, με τους οποίους τους συνδέουν σχέσεις αδελφοποίησης.



Όλα αυτά όμως εκτός αγωνιστικού χώρου. Εντός των τεσσάρων γραμμών η ομάδα του Ματίας Αλμέιδα ξέρει καλά ότι πηγαίνει για να εξαργυρώσει και να δώσει συνέχεια στην εξαιρετική της εκκίνηση στον όμιλο. Με εφόδια το επιθετικό της ποδόσφαιρο και τη νοοτροπία νικήτριας που τη χαρακτηρίζουν.