Κατώτερη των περιστάσεων στη μάχη, αλλά αυτή η ΑΕΚ δεν καταστρέφεται

Υπάρχουν κλισέ που θα μπορούσαν να συνοδεύσουν την ήττα της ΑΕΚ από τον Ολυμπιακό στο «Γ. Καραϊσκάκης» και ό, τι αυτή συνεπάγεται για την έκβαση του πρωταθλήματος.

Ένα τόσο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα. Σε βαθμό μεγαλύτερο ακόμα και από το περυσινό (που πολλές φορές ξεχνιέται το σε τι θρίλερ εξελίχθηκε). Θα ήταν/είναι, πράγματι, τεράστιο κατόρθωμα για μια ομάδα να στεφθεί πρωταθλήτρια -και μάλιστα back to back- στις δύο πιο ανταγωνιστικές κούρσες των τελευταίων δεκαετιών.

Η «Ένωση» κατέκτησε το ένα και κάνει… ό, τι περνά από το χέρι της (χωρίς προφανώς να το θέλει) για να μη συμβεί το ίδιο και με το δεύτερο. Κάνει. Δεν έκανε. Διότι η κούρσα δεν έχει τελειώσει.

«Η μάχη χάθηκε, όχι όμως και ο πόλεμος». Κλισέ, αλλά δύναται να επιβεβαιωθεί για την ΑΕΚ στο φετινό πρωτάθλημα. Πλέον δεν είναι στο χέρι της, αλλά μπορεί ακόμη να ελπίζει (μόνο εύκολο δεν είναι το έργο του ΠΑΟΚ στο «Κλ. Βικελίδης», είτε λόγω Άρη είτε λόγω δυνατότητας του «δικεφάλου του Βορρά» να ολοκληρώσει ένα εντυπωσιακό ντεμαράζ στο φινάλε με 4/4 σε ντέρμπι).

Αυτό που σίγουρα δεν συνιστά κλισέ είναι ότι ακόμη και να χάσουν τον φετινό «πόλεμο», οι «κιτρινόμαυροι» δεν μπορούν να… καταστραφούν. Ακριβώς το αντίθετο. Τα θεμέλιά τους είναι πολύ γερά…

Καθόλου... μανιασμένη στον «τελικό», επηρεασμένη από τη διακοπή

Πολλά μπορούν να αναλυθούν σε τακτικό και αγωνιστικό επίπεδο για την εμφάνιση της ΑΕΚ στο Φάληρο. Όπως και του Ολυμπιακού φυσικά. Διότι υπάρχει και ο αντίπαλος που, εν προκειμένω, στάθηκε και πολύ καλά. Άσχετα με το εάν η «Ένωση» τον εξέθεσε σε πολλές περιπτώσεις, χωρίς όμως να το αξιοποιήσει.

Μια πολύ μέτρια βραδιά για την «Ένωση». Πολύ μακριά από τα ταβάνια της.

Ωστόσο, είναι τέτοια η ποιότητά της που θα μπορούσε κάλλιστα να έχει πάει προηγούμενη στην ανάπαυλα, έχουσα δημιουργήσει τις πιο επικίνδυνες καταστάσεις στο πρώτο ημίχρονο. Δεν αλλάζει κάτι αυτό. Δεν ήταν η ΑΕΚ του Ματίας Αλμέιδα.

Εκ του αποτελέσματος πολλά μπορούν να ειπωθούν, περί πλάνου που δεν βγήκε κτλ. Σίγουρα έγιναν λάθη. Αλλά, χωρίς να αποτελεί δικαιολογία, σε μερικές περιπτώσεις είναι και θέμα μέρας. Βασική δουλειά του κάθε προπονητή είναι να δουλέψει, για παράδειγμα, το πώς η μπαλιά θα βγει στην πλάτη της άμυνας, όχι το πώς ο επιθετικός δεν θα… θολώσει στο τετ-α-τετ (με κάθε σεβασμό στον παικταρά που λέγεται Λιβάι).

Ακόμη-ακόμη και οι έξι διαφορετικοί τρόποι για να σπάσει το πρέσινγκ των Πειραιωτών, για τους οποίους έκανε λόγο ο Ματίας Αλμέιδα στη συνέντευξη Τύπου. Είχαν δουλευτεί. Δεν απέδωσαν. Συμβαίνει.

Σε κάθε περίπτωση, το βασικό πρόβλημα της ΑΕΚ στον «τελικό» του Φαλήρου ήταν ότι δεν παρουσιάστηκε… μανιασμένη. Αντίθετα, εμφανίστηκε κατώτερη των περιστάσεων.

Έπαιξε τελικά ρόλο η 17μερη διακοπή; Πολύ πιθανό. Όση ένταση και να βάλεις στις προπονήσεις, ο ρυθμός που έρχεται μέσα από τους αγώνες δεν αντικαθίσταται. Και αυτόν τον αγωνιστικό ρυθμό -που ενίοτε υπερνικά και την όποια κούραση- τον είχε ο Ολυμπιακός.

Και η αλήθεια είναι ότι στην κομβική καμπή των playoffs η ΑΕΚ πλήρωσε την αναδιαμόρφωση στο καλεντάρι και τις δύο μεγάλες διακοπές που την αφορούσαν. Αρχικά, καλούμενη να παίξει τρία σερί ντέρμπι σε οκτώ μέρες ύστερα από διακοπή 21 ημερών και τώρα έναν «τελικό» μετά από 17 μέρες χωρίς παιχνίδι.

Γνωστό εν πολλοίς γιατί θα χαθεί, εάν χαθεί

Αυτοί οι 22 χαμένοι βαθμοί σε αγώνες που προηγήθηκε ή βρέθηκε μπροστά στο σκορ…

Η «Ένωση» φέτος βελτίωσε σε μεγάλο βαθμό το περυσινό βασικό αρνητικό αγωνιστικό της γνώρισμα, την αναποτελεσματικότητα. Όχι σε απόλυτο, είναι πολύ δύσκολο να συμβεί εξάλλου (επίτευγμα του ΠΑΟΚ).

Όμως, παρουσίασε μεγάλη αδυναμία στο να κρατά τα αποτελέσματα. Και όσα -δικαιολογημένα- παράπονα μπορεί να έχει από το διαιτητικό κομμάτι σε αρκετές απώλειες (χωρίς να το φωνάζει ή να το διατηρεί ως δικαιολογία), η διαφορά της στον συγκεκριμένο τομέα από τους ανταγωνιστές της είναι χαώδης: Δώδεκα βαθμούς δεν «υπερασπίστηκε» ο Παναθηναϊκός, μόλις δύο και τρεις οι ΠΑΟΚ και Ολυμπιακός, αντίστοιχα. Φυσικά, εκεί υπεισέρχεται και το κομμάτι των πολλών τραυματισμών και η συνθήκη που κλήθηκε να διαχειριστεί η ΑΕΚ -ειδικά σε σχέση με τον ανταγωνισμό- αγωνιζόμενη χωρίς 6-8 παίκτες κατά μέσο όρο σε πολύ μεγάλο κομμάτι της σεζόν.

Μια ΑΕΚ, λοιπόν, που… έκανε (κάνει) ό, τι περνούσε από το χέρι της για να χαθεί το πρωτάθλημα. Ωστόσο, με τις όποιες αδυναμίες της, είναι τόσο ποιοτική ομάδα που κατάφερε να είναι το φαβορί καθ' όλη τη διάρκεια της σεζόν.

Τα γερά θεμέλια που δεν καθορίζονται από ένα-δύο αποτελέσματα ή ένα πρωτάθλημα

Το παρόν κείμενο δεν γράφεται για να… χρυσωθεί κανένα χάπι.

Ενδεχόμενη απώλεια του πρωταθλήματος θα είναι μεγάλη για την ΑΕΚ. Κυρίως επειδή είχε δημιουργήσει όλες τις προϋποθέσεις για να το κατακτήσει.

Το θετικό και βασικό, ωστόσο, είναι ότι όλες αυτές οι προϋποθέσεις δεν είναι εφήμερες. Είναι εδώ, παραμένουν «ενεργές» ενόψει και των επόμενων πολλών ετών: Προπονητής, ομάδα, γήπεδο, εγκαταστάσεις και όλα αυτά υπό τη σκέπη της διοίκησης.

Τεράστια εχέγγυα για το ότι η «Ένωση» δεν μπορεί να καταστραφεί από μια ήττα ή την απώλεια ενός τίτλου. Εχέγγυα για την επόμενη μέρα, ώστε να έρθουν και οι επόμενοι τίτλοι ανεξαρτήτως κατάκτησης ή μη του φετινού.

Εχέγγυα που μόνο δεδομένα δεν είναι, κάτι που η ΑΕΚ έχει βιώσει με οδυνηρό τρόπο.

Πάμε σε ακόμα ένα κλισέ λοιπόν: Τα πρότζεκτ δεν πρέπει να καθορίζονται από την ευόδωση ή όχι ενός στόχου ή τίτλου, πόσω μάλλον ενός-δύο αποτελεσμάτων.

Ισχύει, αλλά όχι πάντα, διότι υπάρχουν και ομάδες… μίας χρήσης. Κάτι που δεν συμβαίνει στην περίπτωση της ΑΕΚ.

Γνωστό θα πεις κανείς. Πρέπει να σημειώνεται ωστόσο, ειδικά στην εποχή των… social media. Να αποτελεί τον «φάρο».



Το πρότζεκτ της ΑΕΚ του Ματίας Αλμέιδα και της OPAP Arena δεν θα καθοριζόταν από το αποτέλεσμα στο «Γ. Καραϊσκάκης».

Είτε τώρα με την ήττα, είτε με «διπλό» που θα εξασφάλιζε το πρωτάθλημα, η «Ένωση» γνώριζε ποια είναι τα στοιχεία πάνω στα οποία πρέπει να συνεχίζει να χτίζει και ποια είναι εκείνα, στα οποία απαιτείται περαιτέρω αναβάθμιση.

Δικαιολογημένη, λοιπόν, η πίκρα των φίλων της ΑΕΚ. Όχι όμως και ο μηδενισμός. Εάν υπάρχει, καθώς στην εποχή των social όλα μπορεί να τα περιμένεις (χωρίς να χρειάζεται βέβαια να δίνεις και πολλή βάση σε «τρολ» που... υπάρχουν για να «κράζουν»). Δεν το αξίζει ούτε αυτή η ομάδα, ούτε ο προπονητής της. Όπως δεν άξιζαν για τον ίδιο τους τον εαυτό αυτήν την εμφάνιση σ' έναν τέτοιο τελικό.

Την Κυριακή η ζεστή Φιλαδέλφεια μπορεί να στείλει μήνυμα. Και θα το στείλει ανεξαρτήτως κατάληξης!

Μήνυμα στήριξης, πίστης και αγάπης. Σε μια ομάδα που έχει αποδείξει ότι το αξίζει και η οποία έχει ακόμη πολλά να δώσει.

Και ποιος ξέρει, ίσως οι συγκινήσεις αυτού του τόσο ανταγωνιστικού πρωταθλήματος να μην έχουν... τελειώσει.

Ίσως είναι της μοίρας της γραφτό να το ζήσει και αυτό. Πανηγυρισμούς με το ραδιοφωνάκι στο χέρι και φιέστα…